تحقیق جدیدی که توسط ETH Zürich در سوئیس صورت گرفته حکایت از آن دارد که دستگاه‌های پوشیدنی آینده و شاید حتی چند ایمپلنت و به کارگیری مهندسی ژنتیک بتواند به صورت مستقیم باعث بهبود سلامت افراد شوند.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از sciencealert، برنامه‌های ردیابی تناسب اندام به افراد کمک می‌کنند تا با شمارش قدم‌ها و نظارت بر ضربان قلب، مراقب سلامت خود باشند و فرد را به سمت محقق کردن اهدافی در مسیر بهبود سلامت قلب سوق می‌دهند.
در فناوری تجربی طراحی شده توسط دانشمندان سوئیسی از پالس‌های کوچک الکتریسیته، برای تحریک تولید انسولین در موش‌های آزمایشگاهی که به صورت ویژه از بافت‌های پانکراس انسانی بهره‌مند بودند، استفاده شده است. آن‌ها این را یک "رابط الکتروژنیک" نامیدند که می‌توان از آن برای هدف قرار دادن و فعال کردن ژن‌های هدف بهره برد.
محققان در مقاله منتشر شده دراین باره نوشتند: «دستگاه‌های الکترونیکی پوشیدنی به سرعت در حال گسترش هستند و نقش پررنگ‌تری در کسب اطلاعات سلامت افراد به شکلی شخصی و برای مداخلات پزشکی دارند. البته این ابزار‌های پوشیدنی هنوز نمی‌توانند به شکلی مستقیم برای درمان‌های مبتنی بر ژن برنامه‌ریزی کنند. چرا که یک رابط مستقیم الکتروژنیک وجود ندارد و در اینجا ما یک حلقه گم شده را ارائه می‌کنیم.»
مثلا تشویق تولید انسولین در بدن، می‌تواند به‌صورت مستقیم به افراد مبتلا به دیابت کمک کند. در این مطالعه، سلول‌های لوزالمعده انسانی در موش‌های مبتلا به دیابت نوع یک کاشته شد و این سلول‌ها با استفاده از جریان مستقیم سوزن‌های طب سوزنی تحریک شدند.
این فناوری تحت‌عنوان فناوری تنظیم جریان مستقیم (DC) یا به شکل خلاصه DART شناخته می‌شود و اعضای تیم تحقیقاتی گفته‌اند که در آن فناوری دیجیتال، ابزار‌های ما و فناوری آنالوگ بیولوژیک بدن با هم ترکیب می‌شوند.
الکتریسیه سطحی غیرسمی از گونه‌های اکسیژن فعال یعنی مولکول‌های پرانرژی‌ای که (وقتی به درستی مدیریت شوند) را تولید می‌کند که می‌توانند روندی را آغاز کنند که سلول‌های مهندسی شده برای پاسخ به تغییر در شیمی را فعال می‌کند. تغییر در نحوه تنظیم DNA سلول با بهم خوردن مولکول‌های اپ‌ژنتیکی "روشن/ خاموش" مولکول تنظیم می‌شود و این به شکل بالقوه به انواع شرایط تحت تاثیر ژنتیک کمک می‌کند.
ما با یک سری ژن‌های مشخص به دنیا می‌آئیم و در شرایطی که این کد ژنتیکی تا حد زیادی در طول زندگی‌مان بدون تغییر باقی می‌ماند، اما نحوه عملکرد یا فعال شدن ژن‌ها ممکن است با افزایش سن تغییر کرده و عادت‌هایمان را تغییر دهد. DART به شکلی بالقوه می‌تواند ابزاری برای لغو برخی از این تغییرات را فراهم کند.
محققان با اتکا به این روش موفق شدند تا سطح قند خون در موش‌های دیابتی را برای بازگشت به محدوده طبیعی تشویق کنند. قطعا هنوز مسیری طولانی پیش روست تا بتوان به ابزاری مثل Fitbit دست یافت که بتواند دیابت را مدیریت کند، ولی این یک یافته هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد.
یکی از چالش‌های پیش رو این است که این رویکرد را در دستگاه‌های کوچک به کار گرفت. خبر خوب این است که DART به انرژی و نیروی بسیار کمی نیاز دارد و سه باتری AA برای کارکرد آن به مدت پنج سال کافی خواهد بود.
اعضای تیم تحقیقاتی اطمینان دارند که این تکنولوژی قابل رشد و توسعه است تا بتوان از آن برای کار‌هایی فراتر از تولید انسولین در بدن استفاده کرد. در سال‌های آتی، ابزار‌های پوشیدنی سلامت، کار‌هایی به مراتب فراتر از ارائه گزارش‌های آماری برای ما انجام خواهند داد. اعضای تیم دراین باره نوشته‌اند: «ما بر این باور هستیم که این تکنولوژی، دستگاه‌های الکترونیکی پوشیدنی را قادر می‌سازد تا مستقیما مداخلات متابولیکی بدن را برنامه‌ریزی کنند.»