روزنامه همشهری در یادداشتی راهبرد‌های مقابله با بی حجابی را بررسی کرد و نوشت:
۱- دستور قطعی و واضح خدا راجع به حکم حجاب را مسخره کردند، کوچک شمردند، کوتاهی کردند و... اما در مقابل، مردم و برخی مسئولان محکم ایستادند و از حکم الهی کوتاه نیامدند.
۲- تلاش حداکثری کردند برای تضعیف اقتدار حاکمیت. همان جریان مقابل احکام الهی، حالا مسئله‌اش، نظام اسلامی و قانون و نهاد‌های مرتبط با آن است. دولت باید بی‌عرضه نشان داده شود، دست پلیس باید بسته باشد، مجلس بی‌اعتبار شود و....
۳- در بستر ۲ راهبرد فوق، سراغ مردم آمدند و انداختن مردم به جان هم را پروژه خود قرار دادند. می‌دانستند که گام و بعد سوم برای پیشبرد اهداف کثیف‌شان، درگیری بین خود مردم است؛ حادثه نارنجستان شیراز را در این چارچوب باید تحلیل کرد.
درگیری‌های محدود را ضریب می‌دهند و با فرا روایت دوقطبی‌سازی میان مذهبی‌ها و غیرمذهبی‌ها، سعی در از بین بردن وحدت و همدلی بین مردم دارند. این مطلب، زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که بدانیم اصلی‌ترین سرمایه جامعه دینی و مقاوم‌ترین مانع برای عملی‌شدن نقشه‌های دشمن، وحدت ملی است؛ وحدت ملی‌ای که در سایه عمل به احکام الهی و تقویت حاکمیت اسلامی رقم می‌خورد و راهی دیگر برای آن متصور نیست.
راه روشن است. ایستادگی و مقاومت، شرط عملی شدن همه مراحل قبلی است.
اگر از حکم خدا دست برداشتیم یا به بهانه خوشایند اقلیتی، حساسیت‌مان به این فریضه الهی، کم شد، خطا رفتیم.
اگر با محاسبات غلط و در فشار رسانه‌ای دشمن، جلوی ظهور اقتدار قانون و حاکمیت را گرفتیم، زمینه را برای دوقطبی‌های اجتماعی، فراهم کرده‌ایم.
البته در روش‌های اعمال اقتدار و قانون‌گرایی باید به‌دنبال شیوه‌هایی رفت که خروجی‌اش، تنازع و اختلاف میان مردم نشود.