تصویر شبیه سازی شده «زلاتی کُن»، قدیمی‌ترین انسان مدرن که توالی ژنتیکی شده است، تصویری است واقعی از زنی با مو‌های تیره و مجعد و چشمان قهوه ای.
به گزارش خبرآنلاین؛ در سال ۱۹۵۰، باستان شناسان یک جمجمه بریده را کشف کردند که در اعماق یک سیستم غار در جمهوری چک دفن شده بود. از آنجایی که جمجمه به دو نیم شده بود، محققان به این نتیجه رسیدند که بقایای اسکلت دو فرد مجزا است. با این حال، از طریق تعیین توالی ژنوم که چندین دهه بعد انجام شد، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که جمجمه در واقع متعلق به یک فرد واحد است: زنی که ۴۵۰۰۰ سال پیش می‌زیسته است.
اگرچه اطلاعات زیادی در مورد ژنتیک این زن گرفته شده است، اما اطلاعات کمی در مورد ظاهر او وجود دارد. اما اکنون، یک مقاله آنلاین جدید منتشر شده در ۱۸ جولای بینش جدیدی را در مورد ظاهر احتمالی او به شکل تقریب صورت ارائه می‌دهد.
مورائس گفت: «ما به دنبال عناصری گشتیم که بتوانند ساختار بصری صورت را فقط در سطح حدس و گمان تشکیل دهند، زیرا هیچ اطلاعاتی در مورد رنگ پوست، مو و چشم ارائه نشده است.
کوسیمو پُست، باستان‌شناسی که زلاتی کن را به طور گسترده مورد مطالعه قرار داده است، تأیید کرد که بسیاری از موارد در مورد این زن یک راز باقی مانده است.
پست، استاد باستان شناسی در دانشگاه توبینگن آلمان گفت: «داده‌های ژنتیکی زلاتی که من روی آن‌ها کار کرده ام، نمی‌تواند چیز زیادی در مورد ویژگی‌های چهره او به ما بگوید. به نظر من، داده‌های مورفولوژیکی می‌تواند یک ایده معقول از شکل سر و صورت او ارائه دهد، اما نمایش دقیقی از بافت‌های نرم او نیست.
مورائس گفت: «زمانی که چهره اولیه را داشتیم، تصاویر عینی و علمی تری، بدون رنگ در مقیاس خاکستری، با چشمان بسته و بدون مو تولید کردیم. بعداً، نسخه‌ای گمانه زنی با پوست رنگدانه، چشمان باز، ایجاد کردیم. مو هدف دوم ارائه چهره‌ای قابل درک‌تر برای عموم مردم است.»
خط فک قوی تنها ویژگی نبود که توجه محققان را به خود جلب کرد. آن‌ها همچنین دریافتند که حجم غدد درون ریز زن، حفره‌ای که مغز در آن قرار دارد، بزرگتر از افراد امروزی در پایگاه داده است. با این حال، موراس این عامل را به «وابستگی ساختاری بیشتر بین زلاتی کن و نئاندرتال‌ها نسبت به او و انسان‌های مدرن» نسبت می‌دهد.
مورائس و تیمش برای جایگزینی بخش‌های از دست رفته از داده‌های آماری گردآوری‌شده در سال ۲۰۱۸ توسط محققانی که بازسازی جمجمه را ایجاد کردند، استفاده کردند. آن‌ها همچنین با دو سی تی اسکن، از یک زن و یک مرد امروزی، هنگام ایجاد چهره دیجیتالی مشورت کردند.
مورائس گفت: «چیزی که بیش از همه توجه ما را جلب کرد، استحکام ساختار صورت، به ویژه فک پایین بود. زمانی که باستان شناسان جمجمه را پیدا کردند، اولین کارشناسانی که آن را تجزیه و تحلیل کردند فکر کردند که این جمجمه یک مرد است و دلیل آن هم فک محکم بود.
او افزود: «ما می‌بینیم که ساختار فک زلاتی کن بیشتر با نئاندرتال‌ها سازگار است.» برای ایجاد شباهت این زن، محققان از داده‌های جمع آوری شده از چندین اسکن سی تی اسکن جمجمه او استفاده کردند؛ با این حال، مانند باستان شناسانی که بقایای او را بیش از ۷۰ سال پیش از زیر خاک بیرون آوردند، متوجه شدند که تکه‌هایی از جمجمه، از جمله بخش بزرگی از سمت چپ صورت او، وجود ندارد.
سیسرو مورائس، کارشناس گرافیک برزیلی، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «یک اطلاعات جالب در مورد جمجمه این است که حیوان پس از مرگش آن را می‌جود. این حیوان می‌توانست گرگ یا کفتار باشد که هر دو در آن زمان وجود داشتند.
محققان نام او را زن Zlatý kůň یا «اسب طلایی» گذاشتند. تجزیه و تحلیل بیشتر DNA او نشان داد که ژنوم او تقریباً دارای ۳ درصد اجداد نئاندرتال است، که او بخشی از جمعیت انسان‌های اولیه مدرن است که احتمالاً با نئاندرتال‌ها جفت می‌شوند و ژنوم او قدیمی‌ترین ژنوم انسان مدرن است که تاکنون توالی یابی شده است.