استرالیا یکی از شگفت انگیزترین و در عین حال زیباترین کشور‌های دنیاست. به خاطر موقعیت جغرافیایی خاص این کشور، شاهد حضور جانوران بومیِ عجیب و منحصر به فرد در آن هستیم.
به گزارش روزیاتو، برخی از این جانوران، نظیر کوآلا و کانگورو، بسیار دوست داشتنی و در ظاهر بی‌آزار هستند، اما برخی دیگر در هنگام حمله یا دفاع بسیار مرگبار واکنش نشان می‌دهند.
زیستگاه جانوران مخوف استرالیایی متفاوت است. بعضی از آن‌ها در دریا و عده‌ای دیگر در خشکی زندگی می‌کنند. اکثر این موجودات از خصوصیات مرگبار خود برای صید غذا استفاده می‌کنند؛ طعمه‌ای که می‌تواند یک جانور دیگر یا حتی یک انسان باشد!
در این بخش، ۱۰ مورد از مرگبارترین جانوران استرالیایی را انتخاب کرده و قصد داریم آن‌ها را به شما معرفی می‌کنیم. با ما همراه باشید:
تصور این که یک ماهی نسبتاً کوچک بتواند مرگبار باشد کمی دشوار است. بسیاری از ما در خانه خود از ماهی‌های تزیینی نگه داری می‌کنیم و حتی اسم‌های جالبی نظیر «نمو» یا «دم قرمزی» به آن‌ها می‌دهیم. اما «ماهی سنگی» با همه این ماهی‌ها تفاوت دارد. جانور مذکور با لقبی هراسناک شناخته می‌شود: «مرگبارترین ماهی دنیا».
نام «ماهی سنگی» کاملاً با ظاهر خاص آن تناسب دارد. شکل و شمایل این ماهی شبیه به یک قطعه سنگ است که این امر در استتار هر چه بهتر آن در صخره‌های مرجانیِ زیرِ آب مؤثر است. ماهی سنگی بر اساس محیط زندگی خود رنگ‌های گوناگون دارد.
درست است که ماهی مورد اشاره ما تنها از ماهی‌های کوچک تغذیه می‌کند، اما اگر به طور اتفاقی در حین شنا با آن تماس پیدا کنید سرنوشت شومی در انتظار شما خواهد بود. باله‌های پشتی ماهی سنگی مجهز به خار‌هایی بسیار تیز هستند؛ به قدری تیز که حتی توانایی سوراخ کردن کف یک چکمه را دارند (پوست انسان که جای خود دارد).
خار‌های مذکور حاوی کیسه‌هایی مملو از زهر هستند. اگر خار‌های ماهی سنگی درون پوست فرو روند، چنان دردی ایجاد می‌کنند که اثر آن تا ساعت‌ها ادامه می‌یابد.
اما درد تنها بخش کوچکی از ماجراست. فرد آسیب دیده متعاقباً دچار شوک، افزایش بیش از حد فشار خون، فلج، و سرانجام مرگ خواهد شد. با این تفاسیر، اگر قصد ماهیگیری در سواحل استرالیا را دارید، به شدت مراقب باشید این ماهی در قلاب شما گرفتار نشود.
«عنکبوت پشت قرمز» نخستین جانور هشت پایی است که در فهرست حاضر به آن خواهیم پرداخت. موجودی با ظاهری جذاب که زیستگاه آن در سراسر استرالیا پراکنده است. نام «عنکبوت پشت قرمز» برگرفته شده از رد قرمز رنگی است که در قسمت پشتی جنس ماده این جانور دیده می‌شود. این طرح هیچ معنایی جز اعلام خطر ندارد.
نیش عنکبوت پشت قرمز عواقبی وخیم به همراه دارد: گرفتگی عضله، درد شدید، حالت تهوع، تنگی نفس، افزایش ضربان قلب، افزایش بیش از حد فشار خون، احساس ضعف و تعرق شدید.
اگر در اسرع وقت پادزهر به فرد قربانی تزریق نشود، سم وارد شده به بدن باعث مرگ می‌گردد. از آنجایی که این عنکبوت‌ها جا و مکان خاصی برای سکونت ندارند، استرالیایی‌ها باید در مواجهه با هر شیء کوچک قرمز رنگ، به شدت احتیاط کنند.
«مار خشکی تایپان» تنها در کشور استرالیا یافت می‌شود. رنگ قهوه‌ای این مار در تعامل با محیط زندگی آن که اغلب مناطق کویری است بسیار سازگار می‌باشد. طول مار‌های تایپان گاهاً به ۲/۵ متر نیز می‌رسد.
یک قطره از سم تایپان می‌تواند باعث مرگ ۱۰۰ انسان شود. این سم درون دندان‌هایی به طول ۱۲ میلیمتر نهفته است. اگر مار تایپان یک انسان را نیش بزند، ضربان قلب فرد قربانی به تدریج کاهش می‌یابد و احتمال وقوع سکته بسیار بالا می‌رود. خوشبختانه این مار‌ها در مکان‌هایی زندگی می‌کنند که انسان‌ها زیاد در آن‌ها تردد ندارند. البته این مسئله از مخوف بودن مار خشکی تایپان چیزی نمی‌کاهد.
«کوسه سفید بزرگ» از آن دسته از جاندارانی است که دیدن آن مدت‌ها حس رعب و وحشت به همراه خواهد داشت. این موضوع را افرادی که فیلم سینمایی معروف «آرواره ها» را دیده‌اند بهتر درک می‌کنند.
طول کوسه‌های سفید بزرگ گاهاً به ۶ متر هم می‌رسد؛ وزن آن‌ها نیز گاه از ۱۸۰۰ کیلو فراتر می‌رود. با این تفاسیر، احتمالاً متوجه شده‌اید که چنین جانداری به راحتی توانایی دریدن توأمان چندین انسان را دارد.
تاکنون در استرالیا دست کم ۷۰۰ نمونه حمله ناگهانی کوسه گزارش شده که در تعداد زیادی از آن‌ها کوسه‌های سفید بزرگ دخیل بوده اند. بد نیست بدانید، از بین این حملات، ۲۰۰ عدد مرگبار بوده و ۴۰۰ عدد جراحات شدید بر جای گذاشته اند.
ناگفته نماند، کوسه سفید بزرگ مجهز به بیش از ۱۰۰ دندان بزرگ تیز است. هر یک از این دندان‌ها به مانند چاقو‌هایی مرگبار هستند که توانایی دو نیم کردن یک انسان در کسری از دقیقه را دارند.
در عالم طبیعت، معمولاً مشاهده رنگ قرمز در پیکر یک جاندار، نشان دهنده این است که جانور مذکور بسیار مرگبار می‌باشد. «مار سیاه شکم قرمز» نیز از این قاعده مستثنی نیست. زیستگاه این مار، سواحلی شرقی استرالیاست و طول آن تا ۲ متر هم گزارش شده است.
رنگ سیاه مار مورد بحث، برای استتار در شب ایده آل است؛ به همین خاطر است که این جاندار شب‌ها به شکار می‌پردازد. غالباً قورباغه‌ها صید معمول مار سیاه هستند، اما این بدان معنا نیست که انسان‌ها از گزند نیش مرگبار آن در امانند.
جالب است بدانید، شکم قرمز رنگ این گونه از مار، شب‌ها به مانند چراغ‌های نئونِ پرنور می‌درخشد. نیش مار سیاه شکم قرمز، باعث مرگ آنی سلول‌های پوست می‌شود. پس از انتقال زهر به بدن، در صورتی که در اسرع وقت پادزهر تزریق نشود، فعالیت کلیه‌ها از کار می‌افتد و مرگ به سراغ قربانی می‌آید.
ظاهر عجیب «اختاپوس حلقه آبی»، تا حد زیاد، تداعی‌گر شمایل موجودات ناشناخته فیلم‌های علمی-تخیلی است. این جانور آبزی مجهز به دهانی منقار مانند و بازوانی کشیده است، ولی اکثر اوقات در یک گوشه می‌نشیند و کار خاصی انجام نمی‌دهد.
البته شرایط فوق تا وقتی پابرجاست که اختاپوس مذکور احساس خطر نکند. در صورت ورود به شرایط اضطراری، به مانند یک گلوله آتشِ برافروخته شروع به نورافشانی می‌کند و با نشان دادن حلقه‌های آبی رنگ بدن خود به دشمن، وضعیتی کاملاً تدافعی به خود می‌گیرد.
در صورتی که این اخطار‌های تهدیدآمیز، نتوانند باعث عقب نشینی مهاجم شوند، نوبت به استفاده از نیش زهرآگین می‌رسد. سم اختاپوس حلقه آبی، پس از تماس با بدن انسان، علائمی نظیر ضعف شدید عضلات، اختلال در عملکرد دستگاه تنفسی و مرگ احتمالی را به همراه خواهد داشت.
جالب است بدانید، هنوز برای زهر این جانور مرگبار هیچ گونه پادزهری ساخته نشده است.
«تار-قیفی» (یا «تار-مخروطی») را نفرت انگیزترین عنکبوت دنیا می‌دانند. این جاندار گونه‌های بسیار متفاوت دارد، اما باید اذعان کرد، گونه‌ای که در شهر سیدنی زندگی می‌کند از سایر همنوعان خود مرگبارتر است.
عنکبوت‌های تار-قیفی معمولاً در اندازه‌های ۱ الی ۵ سانتیمتری و در رنگ‌های گوناگون (اغلب قهوه‌ای یا سیاه) دیده می‌شوند. آن‌ها با برخورداری از بدنی پر مو و نیش‌های بزرگ، ابهتی کم نظیر دارند.
زهر عنکبوت‌های تار-قیفی بر سیستم عصبی انسان تأثیر می‌گذارد. دهان کف‌آلود و اسپاسم عضلانی گاه و بی‌گاه، از مشخصه‌های قربانی این موجودات است. در صورتی که در اسرع وقت، اقدامات درمانی لازم برای فرد گَزیده شده انجام نشود، مرگ اجتناب ناپذیر خواهد بود.
بد نیست بدانید، زهر پس از ورود به بدن، تنها دو ساعت برای مرگ آفرینی زمان نیاز دارد. شاید برای ساکنان استرالیا بهتر باشد، پیش از خواب، زیر تخت‌های خود را وارسی کنند تا از گزند این موجودات اهریمنی در امان باشند.
شاید در دنیا هیچ چیز به اندازه آرواره‌های تمساح آب شور مرگبار و مخوف نباشد. در رود‌های آب شور استرالیا، بیش از ۱۰۰ هزار تمساح زندگی می‌کند. در این بین، تعداد گونه‌های «تمساح آب شور» رو به افزایش است که این امر کمی ترسناک و نگران کننده به نظر می‌رسد.
هیولای مورد بحث ما، در سن بلوغ، طولی حدود ۷ متر و وزنی بالغ بر ۱۰۰۰ کیلوگرم دارد. این جانور خزنده مجهز به ۶۸ عدد دندان بزرگ است. اگر یک انسان بین این دندان‌ها گیر کند، باید منتظر اجرای حرکتی سریع و هولناک موسوم به «پیچش مرگبار» از سوی تمساح باشد. این حرکت دَوَرانی، در کوتاه‌ترین زمان ممکن، زمینه ساز تکه تکه شدن و نابودی کامل قربانی می‌گردد.
طبق گزارشات، یک سوم از حملات تمساح‌ها در استرالیا منجر به مرگ شده اند. علی رغم این آمار، از سال ۱۹۷۱ میلادی، این حیوان در فهرست جانوران تحت حفاظت قرار گرفته است.
با شنیدن واژه «مرگبار» ذهن ما به هیچ وجه به سمت جانوری کوچک که در اعماق آب آسوده خاطر پرسه می‌زند، نمی‌رود. با این وجود، اگر پوست شما با «عروس دریای ایروکانجی» تماس پیدا کند، قطعاً در دیدگاه خود تجدید نظر خواهید کرد.
نام «عروس دریایی ایروکانجی» از نام اطلاق شده به مردم بومی یکی از مناطق استرالیا الهام گرفته شده است. نیش جانور مذکور باعث انتقال سمی می‌گردد که سندرومی موسوم به «ایروکانجی» را پدید می‌آورد. از علائم این سندروم می‌توان به افزایش استرس، ایجاد حالت تهوع، استفراغ، درد اعضای بدن و مشکلات تنفسی اشاره کرد. دیگر نشانه بارز سندروم مورد اشاره، ایجاد اختلال در تبادل جریان‌های الکتریکی قلب است.
بد نیست بدانید، تمامی علائم فوق الذکر در بازه زمانی ۲۰ الی ۴۰ دقیقه ظهور پیدا می‌کنند، بنابراین، فرد قربانی باید در سریعترین زمان ممکن تحت درمان قرار گیرد.
سم عروس دریایی ایروکانجی ۱۰۰ مرتبه از زهر یک مار کبرا مرگبارتر است، اما یک عامل مهم باعث کم توجهی به این جانور مخوف شده است: گونه ایروکانجی هم اندازه ناخن یک انسان است!
«چیرونِکس فلکری» (Chironex Fleckeri) نوعی عروس دریایی اصطلاحاً «جعبه ای» است که به «زنبور دریایی» نیز شهرت دارد. زیستگاه این جاندار در سراسر سواحل دریایی استرالیا گسترده است.
نیش زنبور دریایی با چنان قدرتی بر قربانی وارد می‌شود که باعث شکافته شدن پوست و انتقال سریع سم می‌گردد. پس از ورود زهر به بدن، مشاهده آنی علائمی نظیر کاهش شدید فشار خون، درد، بافت مردگی، اختلالات قلبی و عروقی، و در نهایت ایست قلبی مورد انتظار است.
«عروس دریایی ایروکانجی» را شاید بتوانیم کوچک‌ترین گونه از «عروس‌های دریایی جعبه ای» قلمداد کنیم، اما اوضاع در مورد زنبور دریایی کاملاً متفاوت است. این موجود، در سن بلوغ اندازه‌ای نزدیک به اندازه یک توپ بسکتبال دارد. این بدان معناست که در هنگام نیش زدن، حجم بیشتری از زهر به بدن قربانی وارد می‌شود و آسیبی چندین برابر به دستگاه عصبی او تحمیل می‌گردد.
با توجه به این که اکثر قربانیان نیش زنبور دریایی تنها دقایق پس از گزش جان سپرده اند، می‌توان پی برد که خطر این جاندار به مراتب از هم نوعان خود بیشتر است. بدین منوال، بسیاری از انسان‌های قربانی حتی فرصت نمی‌یابند به بیمارستان انتقال یابند و در همان آمبولانس جان می‌سپارند.