یک کارشناس زلزله درباره زمین‌لرزه‌ای که حاصل کنسرت تیلور سویفت در سیاتل ایالات متحده بود توضیحاتی به خبرآنلاین می‌دهد.
به گزارش خبرآنلاین، کنسرت تیلور سویفت در ایالات متحده زلزله‌ای به‌راه انداخت، زلزله‌ای که جنس آن از نوع شور و هیاهو، و حواشی قبل و بعد یک کنسرت نبود، بلکه برعکس او و هوادارانش توانستند یک زلزله واقعی با بزرگای ۲.۳ در مقیاس ریشتر به‌راه بیندازند.
این خواننده معروف به‌همراه هوادارانش روز‌های ۲۲ و ۲۳ ژوئیه امسال برای یرگزاری یک کنسرت در سیاتل دور هم جمع شدند، حالا داده‌های جمع‌آوری شده نشان می‌دهد سروصدای آن‌ها توانسته لرزه به اندام زمین بیندازد، اتفاقی که شاید قبل از آن‌ها تماشگران یک مسابقه فوتبال رقم زده بودند. به‌گزارش بی‌بی‌سی جکی کاپلان اورباخ، کارشناس زلزله گفته که این فعالیت لرزه‌ای توسط طرفداران تیلور سویفت یا سیستم صوتی هنگام اجرای برنامه ایجاد شده است.
به‌گفته این زمین‌شناس: «تیلور سویفت و ۱۴۴ هزار نفر از طرفدارانش باعث ایجاد فعالیت لرزه‌ای معادل یک زلزله به بزرگی ۲/۳ در مقیاس ریشتر شدند، حالا این داده‌ها، رکورد قبلی که توسط طرفداران لیگ فوتبال آمریکا در جریان یکی از بازی‌ها در شهر سیاتل به جا گذاشته شد را شکسته است. تفاوت بین فعالیت لرزه‌ای ایجاد شده در کنسرت اخیر تیلور سویفت با آن چه که طرفداران فوتبال ایجاد کردند، «تن‌ها سه دهم بوده است، اما لرزش دو برابر قوی‌تر بود.»
درهمین‌باره مهدی زارع، زلزله شناس و استاد پژوهشگاه زلزله‌شناسی با بیان این‌که «ثبت یک زلزله ۲.۳ بعد از یک کنسرت راک در سیاتل آمریکا مورد توجه قرار گرفته است.» می‌گوید: «وقتی هر نوع مراسمی همراه با تجمع بزرگ و هیجانی انسان باشد و از ساز‌های کوبه‌ای بزرگ استفاده شود که این ساز‌ها صدا‌های بزرگی ایجاد کنند، ایستگاه‌های لرزه نگاری اطراف آن محیط امواج حاصل از این ضربان‌ها و موج فشاریِ آن در فرکانس یک تا ده هرتز را ثبت می‌کنند، این ایستگاه‌ها دامنه امواج را اندازه می‌گیرند، بنابراین دامنه‌های متفاوتی در این تجمع‌های هیجانی ممکن است ثبت شود که بزرگترین آن در مورد اخیر ۲.۳ اندازه‌گیری شده است.»
او ادامه می‌دهد: «این کنسرت شبیه هر نوع فعالیت انسانی روی زمین است که با ضربه تولید لرزه و امواج لرزه‌ای می‌کنند، و این امواج به‌عنوان امواج صوتی شناخته می‌شوند که ایستگاه‌ها می‌توانند آن‌ها را ثبت کنند. در ۳۰ سال گذشته یعنی از سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۳ مقالات متعددی در مجلات زلزله شناسی در این موارد منتشر شده است، محققانی بوده‌اند که از قبل ایستگاه‌های لرزه‌نگاری را اطراف چنین محیط‌ها و تجمع‌ها نصب کردند و امواج حاصل از تحرکات کوبه‌ای یا ضربه‌ای را گرفته‌اند.
به‌هرحال این وضعیت یک سری ضربات فشاری و تراکمی پی‌درپی است که در فرکانس بالای ۱ تا ۱۰ هرتز دریافت می‌شود، لرزه‌های حاصل از آن بیشتر محلی هستند و در فاصله دور احساس نمی‌شود.»