کنگر فرنگی علاوه بر آنکه براکته هایش پس از پختن غنچه‌ها به مصرف تغذیه می‌رسد (از پایه برگ‌ها و قسمت‌های سفید برگ به عنوان سالاد استفاده می‌شود و از براکته‌های گوشتی نوع پرورش یافته آن به عنوان سبزی لوکس استفاده میگردد)، اعضای دیگر آن به علّت طعم تلخ و مواد مؤثری که دارند (یک عصاره تلخ، سینارین، لعاب، تانن ها، اسید‌های آلی و ویتامین آ که تمام این مواد مسهل صفرا بوده و برای بیماری‌های مجاری صفرا و هپاتیک مفید هستند.
کلسیم، فسفر، پتاسیم، ویتامین B۱,B۲ و B۳ و آهن از دیگر مواد فراوان موجود در این گیاه می‌باشند بطوریکه در هر صد گرم برگ این گیاه شش میلی گرم آهن موجود می‌باشد) موجب تحریک و افزایش صفرا و دفع ادرار می‌گردند و از این نظر در بیماری‌های مربوط به این دو عضو می‌توانند مصرف شوند. در عین حال اثر مقوی، مدر، مقوی معده، صفرابر، تب بر و ضد رماتیسم دارند و می‌توان از آن‌ها در اختلالات کبدی نظیر یبوست‌های ناشی از عدم دفع صفرا، وجود صفرا در خون، ورم روده، پیدایش تخمیرات و مسمومیت‌های ناشی از عدم دفع مواد از روده، زردی، قولنج‌های کبدی، سنگ‌های صفراوی، افزایش کلسترول خون، احتقان کبدی، بیماری‌های کبدی، گرمسیری و ... استفاده نمود.
مصرف آن در بیماری‌های مختلف مانند مرض قند ناشی از نارسایی اعمال کبد، چاقی، سردرد‌های یک طرفه، کهیر، آسم، نقرس، سنگ کلیه، تصلب شرائین، رماتیسم، کمی دفع ادرار مفید می‌باشد و نیز مصرف خارجی آن در بیماری‌هایی نظیر اگزما، التهاب و ورم پوست بدن، Prurigo و ... اثر مفیدی دارد ضمناً در بیماری‌هایی مانند آنژین، گریپ و تب‌های گرمسیری موجب دفع سموم از بدن بیمار از راه ادرار و بهبود بیماری می‌شود.
طبق کتب طب سنتی مصرف کنگر فرنگی در بیماری‌های مختلف مثل مرض قند، چاقی، کهیر، آسم، سنگ کلیه، تصلب شرائین، رماتیسم و بیماری‌های پوست نظیر اگزما و التهاب مفید است در تحقیقی در سال ۱۹۹۷ نشان داد که تجویز عصاره کنگرفرنگی به بیماران دچار سوء هاضمه و افرادی که به بیماری کبدی مبتلا بودند، نشانه‌های بیماری نظیر درد شکم، تهوع و نفخ را به صورت معنی دار کاهش میدهد ترکیب‌های فنلی موجود در عصاره برگ کنگر فرنگی را مورد بررسی قرار داده و فعالیت ضد میکروبی آن‌ها را نشان دادند در مطالعات حیوانی انجام شده بر روی موش صحرایی اثر‌های صفرا آور، پایین آورنده کلسترول و چربی خون توسط عصاره‌های تام و خالصسازی شده کنگرفرنگی به اثبات رسیده است.
فلاونوئید‌های کنگرفرنگی بیان ژن نیتریک اکساید سنتتاز را در سلول‌های اندوتلیال انسان در سطح بالا تنظیم میکنند. همچنین عصاره این گیاه اختلال فعالیت اندوتلیالی که اولین مرحله بیماری آترواسکلروز است، را بهبود میبخشد
اثر کنگرفرنگی در ترمیم و نوسازی بافت کبدی در موش‌های صحرایی گزارش شده است. براساس نتایج تحقیقات انجام شده، مصرف عصاره کنگرفرنگی میتواند تعداد سلول‌های کبدی و غلظت RNA داخل سلولی را افزایش دهد. براساس این یافته‌ها سینارین دارای اثر حفاظتی قابل توجهی بر کبد است.
منبع: تابناک با تو