ژیائو چان هونگ، باستان‌شناس دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید: «قبل از این مطالعۀ تازه، ما فقط سرنخ‌های محدودی دربارۀ تجارت ادویه در اختیار داشتیم که اغلب مربوط به هند، چین و رُم بودند. اما این تحقیق برای اولین بار نشان داده که ادویه کالایی بسیار پرتقاضا بوده که در سراسر مسیرهای دریایی جهان در 2 هزار سال قبل تجارت می‌شده است».
به گزارش فرادید؛ کلمۀ «کاری» را ابتدا استعمارگران اروپایی استفاده کردند. آن‌ها برای اشاره به هر نوع ادویه‌ای که در غذاهای جنوب شرق آسیا به کار می‌رفت این کلمه را به کار می‌بردند. اصل این کلمه احتمالا از کلمه‌ای تامیلی به معنی «چاشنی» گرفته شده است.
در این مطالعۀ تازه، هونگ و همکارانش بقایای میکروسکوپی ادویه را بر روی 40 ابزار باستانی آسیاب کردن که در مجموعۀ باستانی اوک او (Oc Eo) در جنوب ویتنام کشف شده‌اند مورد بررسی قرار داده‌اند.
در ابتدا هدف آن‌ها کسب اطلاعات بیشتر دربارۀ همین هاون‌های باستانی بود اما بررسی‌های آن‌ها به کشف بقایای 8 نوع ادویه بر روی هاون‌ها منجر شد؛ این ادویه‌ها عبارت بودند از: زردچوبه، زنجبیل، ریشه‌انگشتی، زنجبیل شنی، خولنجان، میخک، جوز هندی و دارچین.
از آنجایی که بعضی از این ادویه‌ها بومی مناطقی هستند که هزاران کیلومتر با ویتنام فاصله دارند، معلوم می‌شود که مردم این منطقه آن‌ها را از طریق تجارت در مسیرهای اقیانوس هند یا اقیانوس آرام به دست آورده‌اند. برای مثال میخک جزء ادویه‌هایی است که در گروه خاصی از جزایر شرق اندونزی کشت می‌شده. بنابراین یافتن آن در یک جای دیگر به معنی جریان داشتن تجارت در بین این مناطق است.
یافته‌های باستان‌شناسی در «اوک او» نشان می‌دهد که آنجا در دوران باستان در چهار راه یک شبکۀ تجارت قرار داشته که دامنۀ آن حتی تا مدیترانه نیز گسترده بوده است. ابزارهای آسیاب کردن بین سال‌های 2017 تا 2019 در این سایت کشف شدند.
یک نکتۀ جالب دیگر که این تحقیق آن را نشان داده این است که طرز تهیۀ پودر کاری و فرمول آن ظاهرا از دو هزار سال قبل تا الان تغییر چندانی در ویتنام نداشته است. اجزاء اصلی آن مثل زردچوبه، میخک، دارچین و شیر نارگیل در تمام این مدت طولانی ثابت مانده‌اند.