بسیاری از سفالگران این روستا پس از بازگشت طالبان به قدرت در اوت ۲۰۲۱ میلادی تولید خود را متوقف کردند؛ زیرا اوضاع نابسامان اقتصادی افغانستان منجر به کاهش شدید فروش محصولات آنها شده است.
به گزارش فرارو، خیابان اصلی قریه «کولالان» همیشه پر بود از مغازه‌های سفالگری. با این حال این روزها این خیابان رونق کمتری دارد زیرا دست‌کم نیمی از سفالگران آن به دلایل رکود اقتصادی، کسب و کارشان را تعطیل کرده‌اند.
نورآقا فقیری، دو بار در ماه کوره کارگاه کوچک خود را در ولسوالی زیبای استالف واقع در ۵۰ کیلومتری شمال غرب کابل روشن می‌کند تا بتواند سفال‌ها را پخته و محصول نهایی را پشت ویترین مغازه‌اش قرار دهد؛ آنهم با آنکه می‌داند پس از پایان «جمهوریت» و روی کار آمدن طالبان ادامه کسب و کار دشوار شده است.
نورآقا یکی از ده‌ها سفالگری است که در روستای کولالان که به روستای سفالگران نیز معروف شده، مشغول کار است. بسیاری از سفالگران این روستا پس از بازگشت طالبان به قدرت در اوت ۲۰۲۱ میلادی تولید خود را متوقف کردند چراکه اقتصاد نابسامان منجر به کاهش شدید فروش محصولات آنها شده است.
اکنون نیز بیشتر مشتریان، مسافرانی از کابل هستند که ۹۰ دقیقه با ماشین خودشان را به این ولسوالی زیبا می‌رسانند تا هم از طبیعت بکر آن لذت ببرند و هم برای اقوام و آشنایان سفال بخرند.
البته سفالگران این منطقه گهگاهی نیز با سفارش‌های عمده‌تر برای هتل‌ها و مهمانخانه‌ها مواجه می‌شوند.
نور آقا فقیری، سفالگری ۵۳ ساله است. او می‌گوید: ما همیشه از کاری که انجام می‌دهیم راضی بوده‌ایم و در آینده نیز خوشحال خواهیم بود. فرزندان من نیز به کسب و کار خانوادگی خود علاقمند هستند و می‌خواهند تحت هر شرایطی آن را حفظ کنند. شغلی که پدر و پدربزرگ شما در آن بوده‌اند و در آن حوزه کار کرده‌اند نباید رها شود، چراکه چنین حرفه‌ای برکت خاصی دارد.
عبدالحمید مهران، سفالگر است و کارگاه کوچکی دارد و در آن مشغول تولید سفال است. او می‌گوید: کاری که من انجام می‌دهم باعث افتخار من است. این یک تجارت صنایع دستی است، طبیعی هم هست و همه آن را دوست دارند. برای من مایه افتخار است که در افغانستان چنین اقلامی می‌سازیم. خدا را شکر که شهرت جهانی هم دارد.
با این حال او از روند کاهش تجارت سفال در این منطقه دلگیر است و می‌گوید: بعد از پایان دوره جمهوریت [و روی کار آمدن طالبان] در افغانستان، تجارت ما به آرامی به سمت نابودی و سقوط می‌رود. اوضاع تجارت ما خوب نیست. پیش از این خارجی‌ها و مردم از دیگر استان‌ها برای بازدید از این ولسوالی زیبا و خرید سفال به اینجا می‌آمدند.
نورآقا فقیری نیز می‌گوید: وقتی مغازه‌ها را می‌بینم که در حال بسته شدن هستند، دلم می‌سوزد. ترجیح می‌دهم کسب و کارها باز باشد و کارمان روز به روز بهتر شود. وقتی تعداد بیشتری مشغول کار باشند، ما هم دلگرم‌تر هستیم.
منظور حسین، خریدار سفال از قندهار به اینجا آمده است تا کالاهای جدیدی برای عرضه به مشتریانش در قندهار خریداری کند.
او می‌گوید: من پیش از این نیز از اینجا خرید کرده بودم. خریدهایم را به قندهار بردم و مردم آنجا واقعا این محصولات را دوست داشتند. برخی اقلام در قندهار پیدا نمی‌شوند، به همین دلیل ما برگشتیم تا از اینجا یکسری کالا بخریم.
شاه‌آقا عظیمی نیز از کابل به اینجا آمده و از دیدن محصولات رنگارنگ و زیبا و با طرح‌های متفاوت هیجان زده شده است. او می‌گوید: من بارها و بارها به اینجا آمده‌ام چراکه هر بار محصول تازه‌ای می‌بینی. اینجا پر از نوآوری است و کار تکراری کمتر می‌بینی.