این حیوان در رودخانه‌ها و نهرهای مرکزی چین زندگی می‌کند، جایی که ظاهر خال‌دارش به او کمک می‌کند با بستر رودخانه‌های سنگی همرنگ شود. این دوزیست که فاقد آبشش است، از طریق پوست تنفس می‌کند و به همین دلیل به آب‌های غنی از اکسیژن و خروشانی که آن را خانه می‌نامد، متکی است.
به گزارش فرادید، غذایش حیوانات کوچکی مانند قورباغه، کرم، ماهی و حلزون هستند که آن‌ها را از طریق مکانیزم مکش قدرتمندی که دارد به داخل دهانش می‌کشد.
این جانور در واقع یک جور فسیل زنده است که از زمان دایناسورها وجود داشته، اما حالا به دلیل از بین رفتن زیستگاه، آلودگی آب و شکار غیرقانونی در معرض خطر جدی قرار گرفته است. این نوع از سمندر به عنوان یک ماده غذایی لوکس فروخته می‌شود.
دولت چین از طرح‌هایی برای تامین مجدد سمندرهای وحشی با استفاده از حیوانات پرورشی حمایت می‌کند، اما حافظان محیط زیست هشدار می‌دهند این امر می‌تواند باعث انتقال بیماری شود و نیز این خطر را دارد که جانورانی را که به لحاظ ژنتیکی منحصر به فرد هستند، با گونه‌هایی دیگر ترکیب کند.