مسجد جامع عتیق شیراز کهن‌ترین مسجد شهر و سومین مسجد کهن در ایران است. بنای مسجد در زمان عمرولیث صفاری، دومین پادشاه صفاریان و در سال ۲۸۱ ه. ق نهاده شده است. این بنا در دوران مختلفی از جمله اتابکان، صفویه و قاجار مرمت شده که مهمترین تغییر، ایجاد ساختمانی به نام «خدای‌خانه» در قرن هشتم هجری قمری است که محلی برای نگهداری و قرائت قرآن بوده است.