جوان نوشت: تندروی‌های امثال حجاریان در گذشته، باعث شده تا بار‌ها اصلاح‌طلبان رادیکال، بی منطق و حامی اردوکشی‌های خیابانی خشن شناخته شوند. او سال‌هاست از انتخابات عبور کرده و آن را بی ثمر می‌داند. حالا هم با پیشنهادی بازگشته که نشان می‌دهد باز هم از مسیر تندروی دنبال کار سیاسی است.
حجاریان در گفت‌وگویی که هفته گذشته داشته، خواستار استعفای رئیس‌جمهور سید ابراهیم رئیسی شده است. او گفته که «دولت آقای رئیسی پوپولیست، شعارمحور و ناتوان است. این سه فاکتور ممکن است باعث شود ما دولت سیزدهم را با دولت آقای احمدی‌نژاد یکی بدانیم. حال آنکه دولت معجزه، پوپولیستِ پولدار بود، اما دولت فعلی، پوپولیستِ بی‌پول است. یعنی شانسی برای جلب نظر مردم ندارد. ناتوانی دولت سیزدهم فقط معطوف به کارگزارانش و چند انتصاب بی‌قواره نیست. مشکل در رأس آن و رئیس‌جمهور است. من پیشنهاد می‌کنم دولت استعفا دهد و برود. هر چه زودتر، بهتر! حضور این دولت و تفکر خسارت محض است.»
سخنان او البته پاسخ دارد، اما چه پاسخی به جماعتی که فقط خود را خوب می‌دانند و انتخابات را هم فقط وقتی قبول دارند که نتیجه رجوع به رأی مردم، انتخاب آن‌ها باشد!
نکته جالب، اما آن است که شنیده‌ها حاکی از یک دوقطبی در میان اصلاح‌طلبان نسبت به این سخنان حجاریان است و تأکید او بر ضرورت برکناری آیت‌الله رئیسی به عنوان شرط حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات باعث بروز اختلافات و انتقاداتی در درون جبهه اصلاحات شده است.
منتقدان حجاریان در جبهه اصلاحات معتقدند پیشنهاد استعفای رئیسی نامعقول است.
در این میان گرچه اصلاح‌طلبان ساختاری و تحول‌گرایان از پیشنهاد حجاریان استقبال و آن را در راستای معنادار ساختن انتخابات تعریف می‌کنند، اما طیف اصلاح‌طلبان تکنوکرات با انتقاد از حجاریان بیان این مطالب را در راستای رادیکال شدن فضا و به ضرر جریان اصلاحات دانسته و تأکید می‌کنند تجربه تاریخی به جریان اصلاحات ثابت کرده هر وقت این جریان رادیکال شده توفیقات آن نیز کمتر بوده است.
مخالفان و منتقدان حجاریان همچنین با تأکید بر نامعقول بودن پیشنهاد وی تصریح می‌کنند در صورت عدم مشارکت اصلاح‌طلبان در انتخابات باید عملاً قید انتخابات ۱۴۰۴ را بزنند و به تبع آن حذف اصلاح‌طلبان از ساحت سیاسی را متصور بود.