با اضافه شدن زحل، تلسکوپ فضایی جیمز وب سرانجام هر چهار جهان غول پیکر منظومه شمسی ما را به تصویر کشید.
به گزارش خبرآنلاین، مشاهدات جیمزوب از این سیاره حلقه دار، که در ۲۵ ژوئن ۲۰۲۳ گرفته شده است، پاکسازی و پردازش شده است و منظره‌ای تماشایی از حلقه‌های با شکوه زحل را به ما می‌دهد که در تاریکی طلایی می‌درخشند.
در مقابل، قرص زحل در تصویر جدید کاملاً تاریک است، فاقد نوار‌های ابری مشخص است و قهوه‌ای کم رنگ به نظر می‌رسد.
این به دلیل طول موج‌هایی است که جیمزوب با آن جهان را می‌بیندْ، مادون قرمز نزدیک و میانی. این طول موج‌های نور معمولاً با چشم غیرمسلح انسان نامرئی هستند، اما می‌توانند چیز‌های زیادی را آشکار کنند.
برای مثال، انتشار حرارتی – مرتبط با گرما – تحت سلطه طول موج‌های مادون قرمز است. هنگامی که سعی می‌کنید در مورد آنچه در داخل یک سیاره پیچیده شده در ابر‌های ضخیم و مات می‌گذرد، بیاموزید، مطالعه دمای آن روش ارزشمندی برای انجام آن است.
برخی از عناصر و فرآیند‌های شیمیایی نیز نور مادون قرمز ساطع می‌کنند. بنابراین، دیدن سیارات منظومه شمسی در طول موج‌هایی خارج از محدوده باریکی که دید ما پذیرفته است، می‌تواند چیز‌های بیشتری را در مورد آنچه که در حال وقوع است به ما بگوید.
در تصویر گرفته شده از زحل، مشاهدات شامل فیلتر‌هایی بود که نور سیاره را کم می‌کرد، در حالی که به نور حلقه‌ها و قمر‌ها اجازه می‌داد تا به شدت بتابد.
تیمی به سرپرستی سیاره‌شناس لی فلچر از دانشگاه لستر در بریتانیا می‌توانند حلقه‌ها و قمر‌های زحل را با جزئیات بیشتری مطالعه کنند. آن‌ها امیدوارند ساختار‌های حلقه‌ای جدید و به طور بالقوه حتی قمر‌های جدیدی را که به دور غول گازی می‌چرخند شناسایی کنند. تصویر بالا سه قمر زحل، دیون، انسلادوس و تتیس را در سمت چپ سیاره نشان می‌دهد. دیسک سیاره اگرچه کم نور است، اما اطلاعاتی در مورد تغییرات فصلی زحل نشان می‌دهد.
نیمکره شمالی به پایان تابستان ۷ ساله خود می‌رسد، اما منطقه قطبی تاریک است. در همین حال، جو اطراف لبه‌های دیسک روشن به نظر می‌رسد که می‌تواند نتیجه فلورسانس متان، یا درخشش هیدروژن یا هر دو باشد. تجزیه و تحلیل بیشتر می‌تواند به ما بگوید که کدام.
مشتری اولین سیاره غول پیکری بود که تحت رصد جیمزوب قرار گرفت.
جزئیات شگفت انگیزی که در ابر‌های متلاطم و طوفان‌های سیاره دیده می‌شود، شاید کاملاً تعجب آور نبود، اما ما همچنین با برخی از ویژگی‌هایی که به ندرت دیده می‌شوند، برخورد کردیم: شفق‌های دائمی که در قطب‌های مشتری می‌درخشند، در طول موج‌های نوری نامرئی، و حلقه‌های ضعیف مشتری.
ما همچنین دو قمر کوچکتر و کمتر شناخته شده سیاره به نام‌های Amalthea و Adrastea را با حباب‌های فازی از کهکشان‌های دوردست در پس زمینه دیدیم.
مشاهدات نپتون در نیمه دوم سپتامبر ۲۰۲۲ انجام شد. از آنجایی که نپتون بسیار دور است، تمایل دارد کمی نادیده گرفته شود. احتمالاً به دیدن تصاویر گرفته شده توسط وویجر ۲ هنگام عبور از ۱۹۸۹ عادت کرده اید. مشاهدات جیمزوب برای اولین بار در بیش از ۳۰ سال، نگاهی جدید به حلقه‌های زیبای غول یخی انداخت.
اورانوس نیز بسیار دور است، اما همچنین عجیب و غریب است. اگرچه این بسیار شبیه به نپتون است، اما رنگ‌های این دو سیاره کمی متفاوت است، که چیزی شبیه یک رمز و راز است، و اورانوس نیز به طرفین منحرف شده است، که توضیح آن نیز چالش برانگیز است.
مشاهدات جیمزوب که در آوریل ۲۰۲۳ منتشر شد، این معما‌ها را حل نمی‌کند، اما ۱۱ ساختار از ۱۳ ساختار سیستم حلقه باورنکردنی اورانین و یک درخشش جوی غیرقابل توضیح بر روی کلاهک قطبی سیاره را آشکار کرده است.
جیمزوب در مورد جهان اولیه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.