فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
دست از طلب ندارم تا کامِ من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن برآید
بنمای رخ که خَلقی والِه شَوَند و حیران
بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید
جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش
نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید
از حسرتِ دهانش آمد به تنگ جانم
خود کامِ تنگدستان کی زان دهن برآید
گویند ذکرِ خیرش در خیلِ عشقبازان
هر جا که نامِ حافظ در انجمن برآید
شرح لغت: آتش درون: آتش دل/ واله: شیفته
دلدادگان حقیقی در راه معشوق از هیچ چیز دریغ نمی‌کنند و حتی جان خود را بذل می‌نمایند تا به سعادت دست پیدا کنند. در حقیقت دست به هر کاری می‌زنند تا به لقای معشوق دست یابند و در پناه او جای گیرند.
عاشقی داری که در غم تو اشک می‌ریزد و می‌ترسد که این راز آشکار شود. بدان که با صبر تمام مشکلات حل می‌شود و به خواسته ات می‌رسی.