اعضای یک تیم علمی در درجه حرارت بالای ۵۰ سانتیگراد و در معرض خطر مار‌های سمی جسارت کرده و با ردیابی نوعی قورباغه نادر به دنبال بررسی نحوه تولید مثل این گونه رفته‌اند. نام این قورباغه سانتافه است و پوستی خالدار مثل پلنگ دارد.
قورباغه‌های کوچک سانتافه پیش از این در چاکوی خشک، یکی از خشک‌ترین جنگل‌های جهان زندگی می‌کردند که اخیرا از بین برده شد. اکنون دانشمندان آرژانتینی در تلاش برای محافظت از این گونه هستند که با از بین رفتن زیستگاه‌شان، در معرض انقراض است.
دانشمندان دریافته‌اند که این گونه در غار‌ها پنهان شده و فقط برای درخواست جفت‌شان پدیدار می‌شوند.
محققان برای نخستین‌بار بچه قورباغه‌های این گونه را پیدا کرده‌اند.
ایسیس ایبانیز، مسئول این پروژه در بوئنوس آیرس، پایتخت آرژانتین می‌گوید: «تاکنون سفر آسانی نبوده، اما ما مصمم هستیم تا برای تضمین آینده این دوزیست فوق‌العاده هر کاری که در توان داریم انجام دهیم.»
با آنکه بیش از یک قرن از کشف قورباغه سانتافه می‌گذرد، این موجود تاکنون تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است.
این گونه تنها در آرژانتین، بولیوی و پاراگوئه یافت می‌شود و در حال حاضر به دلیل از بین رفتن جنگل‌های خشک استوایی که در آن زندگی می‌کردند، کمیاب شده است.
محققان برای پیدا کردن این نوع گونه و بررسی رفتار آن، دوربین‌های تله‌ای نصب کردند.
بیشتر قورباغه‌ها با صدا بلند کردن از برکه، نهر یا باتلاق توجه جفت‌شان را به خود جلب می‌کنند، اما داستان قورباغه سانتافه کاملا متفاوت است، چون این گونه در زیر زمین زندگی می‌کند.
تیم محققان دریافته‌اند که جنس نر شب‌هنگام برای خودنمایی از غار بیرون آمده و سپس با دلربایی از یک قورباغه ماده، با هم به لانه برمی‌گردند.
این تیم پس از ساعت‌ها حفاری در تاریکی شب، سرانجام برای اولین‌بار تخم‌ها و بچه قورباغه‌های این گونه را پیدا کردند.
بررسی نحوه تولید مثل قورباغه‌ها اولین قدم برای حفاظت از این گونه در طبیعت است.
کامیلا دویچ، عضو تیم محققان می‌گوید: «این گونه، نمونه بارزی است که نشان می‌دهد چرا باید از جنگل‌ها در چاکوی خشک حفاظت کنیم.»
او افزود: «زمان زیادی نداریم.»
دانشمندان همچنین برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این گونه و نحوه محافظت بهتر از آن با مقامات محلی، شکارچیان و کشاورزان در ارتباط هستند.
این تیم پس از ساعت‌ها حفاری در تاریکی شب، سرانجام برای اولین‌بار تخم‌ها و بچه قورباغه‌های این گونه را پیدا کردند.
«گرن چاکو» گستره وسیعی از جنگل‌ها و دشت‌های خشک است که در بخش‌هایی از بولیوی، آرژانتین و پاراگوئه موقعیت دارد.
جنگل‌های چاکو در چند دهه گذشته به تدریج پاکسازی شده‌اند تا راه را برای زمین‌های زراعی و مزارع باز کنند.
این منطقه یکی از بالاترین نرخ‌های جنگل‌زدایی در روی زمین را دارد، اگرچه در مقایسه با جنگل‌های آمازون توجه کمتری را به خود جلب کرده است.
این منطقه به دلیل صعب‌العبور بودن و دمای بسیار بالا، «غیر قابل نفود» و حتی «جهنم روی زمین» نامیده شده است. دما در این منطقه در طول روز به ۵۰ درجه سانتیگراد می‌رسد و به ندرت شاهد بارندگی است.
با این حال حیات‌وحش از جمله صد‌ها گونه پرنده، پستانداران، خزندگان و دوزیستان در شرایط سخت رشد می‌کنند.
گابریلا آگوستینی گفت: «این یک جنگل خشک با تنوع زیستی باورنکردنی است».
دوزیستان در معرض خطر جدی انقراض هستند. یک قارچ بیماری‌زا از حدود ۴۰ سال به این سو در حال نابودی جمعیت حیوانات در سراسر جهان است.
همزمان حیوانات در معرض شکار و و ویرانی زیستگاه‌های‌شان هستند.
پروژه قورباغه سانتافه با حمایت برنامه رهبری حفاظت از محیط زیست و ابتکار انجمن حفاظت از حیات‌وحش اجرا می‌شود.