فضانوردان در ایستگاه بین‌المللی فضایی همان نیاز‌های اولیه انسان در زمین مثل احتیاج به غذا، آب، هوا و البته استفاده از توالت را دارند.
به گزارش بی بی سی، اخیرا دانشمندان باهوشی که در مدار ۴۰۰ کیلومتری از زمین در گردشند، به نقطه عطف بسیار مهمی برای آینده سفر‌های فضایی رسیده‌اند: یعنی بازیافت ادرارشان.
دانشمندان توانسته‌اند ۹۸ درصد از ادرار و عرق فضانوردان را بازیابی کرده و آن را به آبی تمیز برای آشامیدن تبدیل کنند.
این ابتکاری فوق‌العاده است به این دلیل که نه تنها موجب صرفه‌جویی در مصرف آب می‌شود، بلکه به معنای سفر‌های طولانی‌تر فضایی بدون نیاز به تجدید منابع آب فضانوردان است.
به منظور تحقق این امر دانشمندان یک کیت هوشمند به نام «سیستم کنترل شرایط محیطی و پشتیبانی از حیات» ساخته‌اند
هر فضانورد در ایستگاه بین‌المللی فضایی روزانه به حدود سه و نیم لیتر آب آشامیدنی نیاز دارد. اما اگر سفر آنان ماه‌ها طول بکشد، مقدار آبی که مصرف می‌شود، وزن زیادی برای حمل به فضا است؛ بنابراین دانشمندان تلاش کردند تا راه‌هایی برای تبدیل آبی که بدن‌شان تولید می‌کند به آبی بی‌خطر برای نوشیدن پیدا کنند.
به منظور تحقق این امر دانشمندان یک کیت هوشمند به نام «سیستم کنترل شرایط محیطی و پشتیبانی از حیات» ساخته‌اند.
این کیت هوشمند از اجزای متعددی تشکیل شده که هر کدام نقش مهمی را در فرآیند تولید آب آشامیدنی دارند.
این وسیله شگفت‌انگیز نه تنها آب زاید را به آب آشامیدنی بدل می‌کندکه رطوبت آزاد شده در هوای کابین از تنفس و عرق خدمه را جذب و آن را نیز بازیافت می‌کند.
مجمع پردازشگر شوراب٬ قطعه کلیدی پازل برای دستیابی به این نقطه عطف جدید بوده است.
ابتدا ادرار از یک سری فیلتر‌های ویژه عبور می‌کند، سپس یک راکتور شیمیایی هر اثری کوچکی از مواد کثیف باقی‌مانده را تجزیه می‌کند.
پس از آن، حس‌گر‌ها خلوص آب را بررسی می‌کنند و در صورت رضایت‌بخش نبودن کیفیت آب، این فرآیند دوباره تکرار می‌شود تا زمانی که آب کاملا برای نوشیدن مناسب باشد.
در این مرحله سیستم کنترل شرایط محیطی و پشتیبانی از حیات به آب تمیز ید اضافه می‌کند تا از رشد میکروب‌های کوچک در آن جلوگیری و آن را برای استفاده فضانوردان ذخیره کند.
جیل ویلیامسون، مدیر پروژه آب ناسا گفت: فضانوردان ادرار نمی‌نوشند. این آب آشامیدنی است و بازیافت، فیلتر و تمیز شده است٬ حتی تمیزتر از آبی است که ما اینجا در روی زمین می‌نوشیم.
کریستوفر براون، یکی از اعضای تیم در مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون، می‌گوید: «این یک گام بسیار مهم در بخش تکامل سیستم‌های حمایت از حیات است.»
او افزود: «فرض کنید که ۴۵ لیتر آب را در فضا جمع‌آوری می‌کنید. حدود یک لیتر آن را از دست می‌دهید و ۹۸ درصد دیگر به چرخش خود ادامه می‌دهد. حفظ این چرخه یک دستاورد بسیار عالی است.»
جیل ویلیامسون، مدیر پروژه آب ناسا، گفت: «فضانوردان ادرار نمی‌نوشند. این آب آشامیدنی است که بازیافت، فیلتر و تمیز شده است. حتی تمیزتر از آبی است که ما اینجا روی زمین می‌نوشیم.»
به طور کلی با این فرآیند جدید اکنون ناسا می‌تواند میلیون‌ها دلار درعرصه رساندن آب آشامیدنی به ایستگاه بین‌المللی فضایی صرفه‌جویی کند و سفر‌های فضایی طولانی‌تری را بدون نگرانی از تمام شدن آب آشامیدنی انجام دهد.