فرارو- کنیا برای اولین بار از زمان استقلال خود از بریتانیا در سال ۱۹۶۳، جشنواره فرهنگی مردم ماسایی را برای قدردانی از اهمیت میراث این قوم که توسط سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) طبقه بندی شده است، برگزار کرد.
به گزارش فرارو، جشنواره فرهنگی ماسایی در منطقه حفاظت شده ملی ماسایی مارا در ناروک کنیا و با هدف ترویج صلح، گردشگری و تبادل فرهنگی در کنیا، که میزبان ده‌ها قومیت است، آغاز شد.
این جشنواره شامل موسیقی فولکلور و رقص‌های مردم ماسایی با نمایش غذا‌ها و صنایع دستی آن‌ها و همچنین ورزش‌های آن‌ها مانند پرتاب نیزه و پرش است.
قابل ذکر است که بیش از ۵۰ قبیله بومی در کنیا وجود دارد و ماسایی‌ها از معدود مردمانی هستند که هنوز زنده اند و توانسته اند به اکثر سنت‌های خود پایبند باشند و فرهنگ خود را حفظ کنند، اما این کار به با توجه به تاریخی شفاهی آن‌ها آسان نبود.
مردم ماسایی در جنوب کنیا و شمال تانزانیا در امتداد دره بزرگ ریفت زندگی می‌کنند. قوم ماسایی شامل ۴۰ قبیله در یک مجموعه قومی و فرهنگی است که چندین قبیله و گروه آفریقایی به آن تعلق دارند.
بر اساس آمار سال ۲۰۰۹، جمعیت ماسایی به ۸۴۱ هزار نفر رسید، در حالی که در سال ۱۹۸۹ این تعداد ۳۷۷ هزار نفر بود.
مردم ماسایی با زندگی ساده خود متمایز هستند، زیرا در کلبه‌های ساخته شده از سرگین گاو، علف، شاخه‌های درخت و گل زندگی می‌کنند و زنان این کلبه‌ها را می‌سازند. زندگی ماسایی‌ها با زمین و کشاورزی پیوند خورده است و به کنترل ارواح اعتقاد دارند.
ماسایی‌ها در موقعیت‌های خطرناک آرام و شجاع هستند. تهیه گوشت به روش سنتی ماسایی‌ها را که برای غذای خود به گاو وابسته هستند را از سایر قبایل متمایز می‌کند.
قوم ماسایی از جمله قبایلی هستند که تسلیم حکومت استعمار انگلیس نشدند به همین دلیل وارد نبرد‌های زیادی شدند که معروف‌ترین آن‌ها نبرد "دریاچه نیوس" است که با نیزه‌ها و تیر‌های خود با ارتش انگلیس روبرو شدند؛ بنابراین سینه برهنه آن‌ها صد‌ها گلوله واقعی دریافت کرد و بیش از ۳۰۰۰ نفر از آن‌ها کشته شدند.
گوشواره‌ها مهم‌ترین زیور آلات زنان ماسایی هستند و معتقدند که آن‌ها را جذاب‌تر می‌کند. یک مرد ماسایی هر چه تعداد گله‌های گاو بیشتری داشته باشد، زنان بیشتری دارد.
مردم ماسایی بر این باورند که خدایی که به آن اعتقاد دارند و اینکاری نام دارد در دهانه یک کوه آتشفشانی زندگی می‌کند و او از بهشت فرود آمد و گاو‌ها را با خود پایین آورد و به آن‌ها هدیه داد.
تاریخ شفاهی قبایل ماسایی می‌گوید که منشاء آن‌ها در دره نیل پایین در شمال دریاچه تورکانا در شمال غربی کنیا بوده است، سپس به جنوب مهاجرت کرده و به بخش طولانی از سرزمینی رسیده اند که اکنون از شمال کنیا تا مرکز تانزانیا امتداد دارد.
سنت‌های قبیله ایجاب می‌کند که مرد ماسایی سه دهه اول زندگی خود را با زحمت و ریاضت سپری کند و برای اثبات خود تلاش کند. قرمز رنگ مورد علاقه مردم ماسایی است.