مرتضی آقاتهرانی در واکنش به تجمع دیروز منتقدان لایحه عفاف و حجاب در برابر مجلس نامه سرگشاده‌ای نوشت.
به گزارش ایسنا، متن این نامه به شرح زیر است:
«دیروز، روز شنبه بود و مجلس تعطیل.
به لطف الهی اول صبح برای حضور و هم‌فکری با دوستان نماینده کمیسیون فرهنگی به تهران بازگشتم.
در کمیسیون با آقای نقدعلی که از اصفهان آمده بودند و خانم لاجوردی، برای اضافه کردن دو ماده الحاقی و دو تبصره بر لایحه دولت موفق شدم.
بعدازظهر هم به کمیسیون قضائی رفتم و دو ماده و سه تبصره خوب و مفید به لایحه دولت زده شد.
حدود ساعت ۱۸ بود که از درب مجلس می‌گذشتم، که ناگاه چشمم به جمعیت خانم‌ها و آقایانی افتاد که پلاکارد‌ها به دست داشتند. فوراً پیاده شده و به جمع آن غیوران وارد شدم. این عزیزان به درستی با من کار داشتند.
همه ناراحت و نگران:
- آقا این لایحه ضعیف عفاف و حجاب را به دولت و قوه برگردانید!
- قبولش نکنید!
- مجلس کجاست؟
- بیدار است؟
- ما به برخی نمایندگان اعتماد نداریم.
- شما نمی‌توانید این لایحه را جمع کنید.
- گویا برخی نمایندگان دنبال جلب رضایت بی‌حجاب‌ها هستند، که از آن‌ها نظر می‌خواهد.
- گویا از حکم خدا و تلاش بیگانه در این امر بی خبر هستند!
- و گلایه از دولت، گویا حجاب و عفاف مسئله ایشان هم نیست؛ و به قوه قضائیه هم نقد داشتند.
در جمع بر این باور بودند که اراده‌ای بر امر به معروف، عفاف و حجاب در بین مسئولین از دادستانی گرفته تا... دیده نمی‌شود، که از آثار بد این سکوتها، کم‌کاری‌ها و ترک فعل‌ها حملات گستاخانه و وحشیانه برخی اغتشاشگر به حریم با حجاب‌ها و آزار و اذیت اهل شرع و شریعت و قانونمداران است.
طبیعی بود که قدری طرح نقد‌ها و پیشنهادات طول بکشد، بنده تلاش کردم صحبت‌های آن غیوران و دل‌سوختگان را با بردباری، خوب گوش بدهم، که یعنی ما نماینده این مردمیم. اعلان امادگی برای حضورشان در صحن هم داشتم.
خدا می‌داند احساس شرم میکردم، که در آن گرما، صورت‌ها برافروخته، چادر‌های مشکی و گرم خانم‌ها، کلمات تند و داغ، گاه جسورانه و پردغدغه، گاه همه با هم دوست داشتند بگویند، ولی می‌فهمیدم که تلاش می‌کنند با طمانیه همه حرف‌ها را منتقل کنند، شاید گوش شنوائی باشد، باید صحبت می‌کردند، ولی با آن همه عجیب ادب را رعایت می‌کردند و این من بودم که در برابر بزرگواری این محترمین کم می‌آوردم.
بچه‌های فراجا هم بودند، و آن‌ها هم، چه خوش برخورد! بیگانگان ببینند! و باور کنند که ما به همدیگر نقد داریم، ولی با رعایت اصول و قواعد، نه، چون دیگران که به روی هم اسلحه می‌کشند و متکبرانه دست خود را به خون هم آلوده می‌کنند.
شرمنده این مردم، پاک، متدین، انقلابی و حزب‌اللهی هستیم. بنده شاید از بسیاری دنیادیده‌تر باشم، خدا گواه است به خوبی مردمانمان در عالم سراغ ندارم. از همه شون عذرخواهیم که در تراز آن‌ها نیستیم.
در پاسخ همه حق را به مردم دادم، و از طرح دو فوریت، یک فوریت، تلاش کمیسیون قضائی، فرهنکی، ورود این پیش‌نویس، اصلاح آن، فرصت‌های به دست آمده، می‌توانیم، مجلس از ماست، نمایندگان بیدارند و از جنس شما، گرچه برخی قصور و یا تقصیر داشته باشند، صحبت شد.
قولی که از رئیس گرفته‌ام، ان شاءالله، اواخر تیرماه لایحه اصلاح‌شده را به فوریت به صحن می‌آوریم. صحبت‌ها مأیوس کننده نباشد، چرا که ما از فرصت تعطیلی ده روزه تابستانی مجلس به نفع اتقان این طرح استفاده خواهیم کرد. از جلسات با گروه تحقیقات مجلس، علما، پیشنهادات مردمی و نخبگانی استقبال خواهیم کرد تا که لایحه‌ای درخور به شورای نگهبان تحویل دهیم.
این کار شدنی و با حمایت شما مردم به سرعت محقق خواهد شد. مواظب باشید بیگانه از این حضور مفید و مطالبه گرانه سوءاستفاده نکند. بنده به مسئول محترم فراجا هم سفارش خواهم کرد و البته به عهدم وفا کردم. همه به قوانین و ضوابط پایبند باشیم تا که امنیت، عدالت و حق و حقوق رعایت گردد.
ارادتمند رهبری و همه میدان‌داران مردمی
مرتضی آقاتهرانی
و الحمدلله اولا و آخرا
۳ تیر ۱۴۰۲»