تسنیم نوشت: تعداد بالای بیماران بستری شده در برخی بیمارستان‌های دولتی به دلیل هزینه‌های درمانی پایین‌تر، آموزشی بودن این بیمارستان‌ها و در نتیجه حضور پزشکان تازه کارتر و احساس عدم رسیدگی مناسب به دلیل حجم بالای مراجعات و کمبود نیرو در بخش دولتی، منجر به این می‌شود که بسیاری از بیماران مجبور شوند به بخش خصوصی مراجعه کنند.
همراه یک بیمار ۷۸ ساله سکته مغزی که از بیمارستان دولتی به یک بیمارستان خصوصی در تهران انتقال داده شده، به تسنیم می‌گوید: بیمارستان خصوصی برای اینکه بیمارمان را در بخش آی‌سی‌یوی بستری کند در همان ابتدا برای پذیرش بیمار از ما مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان به عنوان پیش‌پرداخت درخواست کرد!
موضوعی که یکی از کارکنان یک بیمارستان خصوصی در غرب تهران نیز آن را تأیید کرده و می‌گوید: هزینه بستری در آی‌سی‌یو به ازای هر شب حدوداً ۱۶ میلیون تومان است؛ پس از پذیرش و بستری بیمار در آی‌سی‌یو در بدو امر، ۱۰۰ میلیون تومان هزینه از بیمار اخذ می‌شود. در صورتی که هنگام ترخیص بیمار، هزینه‌های بستری از ۱۰۰ میلیون بیشتر شده باشد مابه‌التفاوت از بیمار اخذ می‌شود و در صورتی که هزینه بستری برای بیمار کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان شده باشد، مازاد وجه به او بازگردانده می‌شود.
نخستین سؤالی که ایجاد می‌شود این است که چرا همراهان یک بیمار زیر بار پرداخت چنین پیش‌پرداخت کلانی برای بستری بیمارشان در بیمارستان خصوصی می‌روند؟!
نتیجه یک مطالعه که در سال ۸۷ درباره عوامل مؤثر بر انتخاب بیمارستان‌های دولتی و خصوصی در تهران انجام شد، نشان داد که پزشکانی که در بیمارستان خصوصی به درمان بیماران می‌پردازند به دلیل داشتن مراجعات کمتر، نسبت به پزشکان بیمارستان‌های دولتی بیشتر در دسترس بیماران بوده و به آن‌ها بیشتر رسیدگی می‌کنند.
از سوی دیگر به دلیل بالا بودن میزان مراجعات به بخش دولتی پزشکان و پرستاران این بخش ممکن است وقت کافی برای ویزیت و درمان همه بیماران را نداشته باشند و نتوانند به همه نیاز‌های آن‌ها پاسخ دهند که همین امر نارضایتی بیماران و همراهان آن‌ها را به دنبال دارد و به خانواده بیمار، اضطراب مضاعفی را درباره شرایط نگهداری از بیمارشان، تحمیل می‌کند.
چنین شرایطی در زمانی که بیمار بدحال و نیازمند رسیدگی بیشتر است باعث تشدید نگرانی خانواده‌ها نسبت به وضعیت بیمارشان می‌شود و بنابراین بسیاری از بیماران که تمکن مالی بیشتری دارند برای دریافت خدمات بهتر و رسیدگی بیشتر، مجبور به انتقال بیمار خود به بیمارستان خصوصی می‌شوند. در عین حال بسیاری از بیماران نیز ضرب المثل "هرچه‌قدر پول بدهی همان قدر آش می‌خوری" را مبنای مقایسه بیمارستان‌های خصوصی و دولتی قرار می‌دهند و تصورشان این است که در بیمارستان‌های خصوصی به دلیل دریافت مبالغ بیشتر، شانس بهبودی و بقای بیمارشان بیشتر خواهد بود! در حالی که در برخی مواقع به هیچ عنوان این طور نیست و سطح برخی خدمات در بیمارستان‌های خصوصی در قیاس با هزینه‌های گزافی که دریافت کرده‌اند، به هیچ عنوان قابل قبول نیست.
بیمارستان‌های خصوصی نیز با اطلاع از این موضوع، بسیاری از بیماران را سرکیسه می‌کنند و مبالغ کلانی تحت عنوان "پیش‌پرداخت" از همراهان بیمار دریافت می‌کنند.
علیرضا رحیم‌نیا؛ مدیرکل بازرسی و پاسخگویی به شکایات وزارت بهداشت در پاسخ به سوال تسنیم مبنی بر این که "آیا اخذ وجوهی با عنوان پیش‌پرداخت از بیماران برای بستری در بخش خصوصی، مبنای قانونی دارد؟ " گفت: در بیمارستان دولتی، بستری بیمار با پوشش بیمه‌ای انجام می‌شود و در بیمارستان‌های خصوصی به دلیل اینکه مشخص نیست بعد از ترخیص، بیمار بتواند پول را پرداخت کند یا خیر، پول در ابتدا از او گرفته می‌شود!
وی در توجیه دریافت مبالغی مانند پیش‌پرداخت ۱۰۰ میلیون تومانی از بیماران می‌افزاید: برای اینکه تضمینی برای پرداخت وجه از سوی بیمار وجود داشته باشد، وجوهی دریافت می‌شود و این موضوع تخلف به حساب نمی‌آید!
با وجود آن که دریافت وجوهی تحت عنوان پیش‌پرداخت، به نوعی یک قانون نانوشته بین بیمارستان‌های خصوصی به شمار می‌رود؛ اما با فرض صحت ادعای مدیرکل بازرسی وزارت بهداشت مبنی بر غیرقانونی نبودن دریافت این وجوه، مشخص نیست که استناد قانونی دریافت این مبالغ هنگفت از بیماران چیست؟! و چرا برخی بیماران ناچار می‌شوند تاوان نامطلوب بودن خدمات بخش دولتی را در بیمارستان خصوصی از جیب خود و آن هم در بدو بستری شدن بیمارشان بپردازند؟