در ماه اکتبر سال ۲۰۲۰، ساکنان شهر شانگهای که از منطقه هوانگپو (Huangpu) شرقی عبور می‌کردند با منظره غیرعادی پیاده‌روی یک ساختمان مواجه می‌شدند!
به گزارش عصر ایران، طی یک پروژه جابجایی پیچیده، ساختمان یک مدرسه ابتدایی با قدمت ۸۵ سال به طور کامل از روی زمین بلند شده و با استفاده از فناوری جدیدی به نام "ماشین پیاده‌روی" به محل استقرار جدید خود منتقل شد.
به گفته لان ووجی، ناظر فنی ارشد پروژه، در تلاش برای حفظ سازه‌های تاریخی شهر شانگهای، مهندسان نزدیک به ۲۰۰ پایه متحرک را زیر ساختمان پنج طبقه مدرسه ابتدایی لاگنا نصب کردند.
این پایه‌ها مانند پا‌های رباتیک عمل می‌کردند. آن‌ها به دو گروه تقسیم شده و به طور متناوب بالا و پایین می‌رفتند و به نوعی گام برداشتن انسان را تقلید می‌کردند. حسگر‌های این مجموعه به کنترل حرکت ساختمان به سمت جلو کمک می‌کرد. این فناوری جدید توسط شرکت شانگهای ایولوشن شیفت (Shanghai Evolution Shift) در سال ۲۰۱۸ معرفی شد.
مدرسه ابتدایی لاگنا در سال ۱۹۳۵ ساخته شده بود و جابجایی آن به منظور ایجاد فضای بیشتر برای ساخت یک مجموعه تجاری و اداری جدید صورت گرفت.
کارگران باید ابتدا اطراف ساختمان را حفاری می‌کردند تا ۱۹۸ پایه متحرک در فضا‌های زیر ساختمان نصب شوند. پس از بریدن ستون‌های ساختمان و پیش از حرکت رو به جلو، پا‌های رباتیک به سمت بالا باز شدند تا ساختمان بلند شود.
طی یک بازه زمانی ۱۸ روزه، ساختمان مدرسه ابتدایی لاگنا چرخشی ۲۱ درجه را تجربه کرده و ۶۲ متر حرکت کرد تا به محل استقرار جدید خود برسد. این جابجایی در ۱۵ اکتبر تکمیل شد و ساختمان مدرسه قدیمی به مرکزی برای حفاظت از میراث و آموزش فرهنگی تبدیل شد.
در این پروژه برای نخستین بار از روش "ماشین پیاده‌روی" برای جابجایی یک ساختمان تاریخی در شانگهای استفاده شد.
طی دهه‌های اخیر، روند سریع مدرن‌سازی چین با تخریب بسیاری از ساختمان‌های تاریخی باهدف پاکسازی زمین و ساخت آسمانخراش‌ها و ساختمان‌های اداری همراه بوده است. اما نگرانی فزاینده در مورد از دست رفتن میراث معماری در نتیجه تخریب در سراسر کشور ایجاد شده است.
در همین راستا، برخی شهر‌های چین کمپین‌های حفاظتی را راه اندازی کرده اند. در مواردی، استفاده از فناوری‌های پیشرفته امکان جابجایی ساختمان‌های قدیمی به محلی جدید به جای تخریب آن‌ها را فراهم کرده است.
شانگهای در بحث حفاظت از میراث از جمله شهر‌های پیشرو در چین محسوب می‌شود. بقای تعدادی از ساختمان‌ها در منطقه معروف باند (Bund district) که قدمتشان به دهه ۱۹۳۰ باز می‌گردد و خانه‌های قرن نوزدهمی شیکومن (Shikumen) در محله بازسازی شده سینتیاندی (Xintiandi) از نمونه‌های جانبخشی به ساختمان‌های قدیمی هستند.
شانگهای همچنین سابقه جابجایی ساختمان‌های قدیمی را دارد. در سال ۲۰۰۳، سالن کنسرت شانگهای که در سال ۱۹۳۰ ساخته شده بود، بیش از ۶۶ متر جابجا شد تا فضا برای ساخت یک بزرگراه باز شود. ساختمان Zhengguanghe، یک انبار شش طبقه که قدمت آن به دهه ۱۹۳۰ باز می‌گردد، در سال ۲۰۱۳ تغییر مکانی ۳۸ متری را به عنوان بخشی از یک بازسازی محلی تجربه کرد.
در سال ۲۰۱۸، جابجایی یک ساختمان ۹۰ ساله در منطقه هونگکو (Hongkou) صورت گرفت که یکی از پیچیده‌ترین پروژه‌های جابجایی شانگهای تا آن زمان محسوب می‌شد.
ساختمان مدرسه ابتدایی لاگنا با ۷۶۰۰ تن وزن و طراحی تی (T) شکل خود چالش جدیدی برای مهندسان چینی محسوب می‌شد. شکل نامنظم این ساختمان به معنای آن بود که روش‌های سنتی مانند کشیدن یا سُر خوردن شاید برای جابجایی ساختمان کارایی نداشته باشند.
این ساختمان همچنین باید می‌چرخید و برای جابجایی یک مسیر منحنی را به جای حرکت در یک مسیر مستقیم دنبال می‌کرد که چالش دیگری محسوب می‌شد و بر همین اساس به روشی جدید برای جابجایی ساختمان نیاز بود.
کارشناسان و تکنسین‌های چینی در نهایت روش "ماشین پیاده‌روی" را برای این کار انتخاب کردند.