بیشتر بقایای عصر برنزِ اطراف نوردلینگن متعلق به فرهنگ اورنفیلد است که حدود ۱۳۰۰ قبل از میلاد ظهور کرد. این فرهنگ از فرهنگ پیش از خود یعنی تومولوس نشات گرفت و در فلزکاری سلاح‌ها و زره‌های برنزی به مهارت‌های پیشرفته‌ای دست یافت.
به گزارش فرادید، این شمشیر میان ذخائر اشیاء تدفینی و بقایای یک مرد، زن و کودک پیدا شد. این کشف برای این بخش از آلمان بسیار نادر است، چون بیشتر گورتپه‌های آنجا در دوران باستان غارت شده یا در قرن نوزدهم باز شده‌اند.
چیزی که باعث شگفتی باستان‌شناسان شده این است که این شمشیر به شکلی بسیار سالم حفظ شده و هنوز می‌توان درخشش تیغۀ نقره‌فام آن را مشاهده کرد. در تصاویری که از این شمشیر گرفته شده، بقایای اسکلت‌ها و همینطور چند نوک پیکان برنزی را نیز می‌توان مشاهده کرد.
دستۀ این شمشیر به شکل زیبایی تزئین شده است، در حالی که روی تیغه‌ی آن هیچ نشانی از ضربه دیده نمی‌شود، به این معنا که احتمالاً این شمشیر کارکرد تشریفاتی داشته یا نمادی از یک مقام بالا بوده است. با این حال، به گفته محققان، این شمشیر می‌توانسته به عنوان یک سلاح مؤثر عمل کند، چون از مرکز ثقل آن در قسمت جلویی تیغه پیداست که می‌توانسته برای بریدن مورد استفاده قرار گیرد.
ماتیاس پفیل، رئیس اداره حفاظت از بنا‌های تاریخی ایالت باواریا گفته است: «شمشیر و محل دفن آن باید بررسی شود تا باستان‌شناسان بتوانند این یافته را با دقت بیشتری طبقه‌بندی کنند. اما پیش از آن می‌توان گفت: شرایط استثنایی است و چنین یافته‌ای بسیار نادر است!»
در حال حاضر، این پرسش در حال بررسی است که شمشیر ساخت داخل بوده یا وارداتی بوده. در عصر برنز سه مرکز اصلی توزیع برای شمشیر‌های هشت ضلعی از این نوع وجود داشت، یکی در جنوب آلمان و دیگری در شمال آلمان و دانمارک.
مقایسه تکنیک‌های ریخته‌گری و تزئینات نشان می‌دهد برخی از شمشیر‌های هشت ضلعی شمال ظاهراً کپی فرم‌های آلمان جنوبی هستند، در حالی که قطعات دیگر ممکن است واردات اصیل یا محصول «صنعت‌گران دوره‌گرد» باشد.