یک فسیل باستانی از یکی از اولین موجودات مهره‌دار سیاره ما که به تازگی پیدا شده، یک شگفتی هیجان‌انگیز را در خود پنهان کرده بود. دیرینه شناسان در داخل این ماهی زره دار فسیل شده ۳۸۰ میلیون ساله، قلب موجود را شناسایی کردند که به خوبی حفظ شده بود.
به گزارش راهنماتو، این یک کشف باور نکردنی محسوب می‌شود، زیرا بافت‌های نرم به ندرت در جریان فسیل شدن حفظ می‌شوند و بسیار قبل‌تر از آن تجزیه می‌شوند. اما نکته جالب‌تر این است که اگر به طور استثنایی یک بافت نرم در فسیل محفوظ بماند، این بافت حالت دو بعدی دارد، به این معنا که ما فقط قادر به دید شکل آن در فسیل هستیم، اما این فسیل نادر اخیر بافت قلب را به صورت سه بعدی حفظ کرده است. در واقع این قلب فسیل شده دارای حجم است و تقریبا در حالت طبیعی خود فسیل شده است.
با کمک دانشمندان سازمان علوم و فناوری هسته‌ای استرالیا و تأسیسات تشعشع سنکروترون اروپا در فرانسه، این تیم از پرتو‌های نوترونی و تصویربرداری اشعه ایکس سنکروترون برای نقشه برداری از چگالی‌های مختلف مواد معدنی در داخل فسیل استفاده کردند. این اسکن‌ها نه تنها استخوان‌های حفظ‌شده آرترودایر را نشان داد، بلکه سایر اندام‌های نرم از جمله قلب و همچنین معده، روده و کبد را در معرض دید دانشمندان قرار داد.
در واقع این اسکن‌ها به دانشمندان این امکان را داد که آناتومی قلب را به صورت سه بعدی بدون نیاز به شکستن فسیل و البته خود قلب مطالعه کنند. به لطف وضعیت شگفت انگیز حفظ آن، جزئیاتی مانند دهلیز، بطن و مجرای خروجی را می‌توان به وضوح در فسیل شناسایی کرد. قلب ماهی باستانی اندامی به شکل S بود که از دو حفره تشکیل شده بود که محفظه کوچکتر در بالا قرار داشت. به گفته محققان، این قلب بسیار پیشرفته‌تر از آن چیزی است که دیرینه‌شناسان پیش از این تصور می‌کردند و می‌تواند اطلاعات مهمی در مورد تکامل ناحیه سر، گردن و فک‌ها ارائه دهد.
کیت تریناژستیک، دیرینه شناس دانشگاه کرتین استرالیا می‌گوید: «به عنوان یک دیرینه شناس که بیش از ۲۰ سال فسیل‌ها را مطالعه کرده است، از یافتن یک قلب سه بعدی و به زیبایی حفظ شده در یک فسیل ۳۸۰ میلیون ساله واقعا شگفت زده شدم.» این فسیل از مکانی به نام سازند گوگو در شمالی‌ترین گوشه استرالیای غربی بدست آمده است. در طول دوره دونین، بین ۴۱۹.۲ میلیون سال پیش تا ۳۵۸.۹ میلیون سال پیش، این منطقه یک پهنه بزرگ سرشار از زندگی بود. اکنون، این منطقه یک بستر فسیلی بسیار استثنایی است، زیرا تاکنون چندین فسیل با بافت‌های نرم در آن کشف شده است.
این فسیل متعلق به جانداری از یک کلاس منقرض شده از ماهیان زره پوش به نام آرترودایر است. این موجودات برای حدود ۵۰ میلیون سال در دوران دونین زندگی می‌کرد تا اینکه در یک رویداد بزرگ انقراض جهانی در اواخر این دوره ناپدید شد.