در کودکی گابریل آمورث، والدینش یکشنبه‌ها او را در مودنا، شهری ایتالیایی در حدود ۴۰۰ کیلومتری شمال رم، به مراسم عشای ربانی کاتولیک می‌بردند. اما او به جای توجه به مراسم عبادی، از قایم‌باشک‌بازی در اطراف کلیسا لذت می‌برد.
او فقط زمانی آرام می‌شد که مادرش به عنوان پاداش رفتار خوبش، شیرینی به او می‌داد. مادرش در آن زمان نمی‌دانست که پسر بازیگوش‌اش به یکی از مشهورترین جن‌گیر‌های جهان تبدیل خواهد شد.
پدر آمورث با بیش از ۱۶۰ هزار مورد ادعای جن‌گیری، چندین کتاب نوشته و پیش از این موضوع یک مستند نتفلیکس شده بود و اکنون قهرمان یک فیلم پرفروش هالیوود شده است.
جن‌گیر پاپ، با حضور راسل کرو که در ماه آوریل امسال در سراسر جهان پخش شد، عمدتاً از دو کتاب پدر آمورث اقتباس شده است - «یک جن‌گیر داستان خود را می‌گوید» و «یک جن‌گیر: داستان‌های جدید».
این کشیش ایتالیایی در سال ۲۰۱۶ در سن ۹۱ سالگی بر اثر بیماری ریوی درگذشت.
گابریل آمورث در ۱ مه ۱۹۲۵ به دنیا آمد. او در جوانی در جنگ جهانی دوم به عنوان یک پارتیزان علیه نازی‌ها جنگید و حتی ده‌ها سال پس از جنگ مدال شجاعت نظامی دریافت کرد.
او در رشته حقوق و روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل شد و مدتی دنبال سیاست‌مدار شدن در حزب دموکرات مسیحی رفت. ولی تا آن موقع دیگر برای خودش حرفه‌ای دینی کشف کرده بود.
راسل کرو بازیگر استرالیایی در صحنه‌ای از جن گیر پاپ
اگرچه او در سال ۱۹۵۴ به عنوان یک کشیش منصوب شد، اما پدر آمورث ۳۲ سال بعد جن‌گیر شد و یک بار علناً گفته است اتخاذ این تصمیم به عهده او نبوده است.
انتصاب او را کاردینال اوگو پولتی انجام داد که آن زمان به عنوان اسقف اعظم رم خدمت می‌کرد و این اختیار را داشت که به کشیشان خاصی قدرت بیرون راندن شیاطین را تفویض کند.
یک روز صبح در سال ۱۹۸۶، پدر آمورث برای دیداری برنامه‌ریزی‌نشده پیش کاردینال پولتی رفت. در جریان یک گفتگو، این کشیش از احترامی که برای کاردینال آمانتینی قائل بود حرف زد که آن موقع ۳۶ سال بود که جن‌گیر کلیسای بزرگ رم بود.
به گفته پدر آمورث، کاردینال پولتی در همان مکان او را به منصب جن‌گیری گماشت تا به عنوان دستیار پدر آمانتینی کار کند.
چند روز بعد پدر آمورث برای کار حاضر شد و شروع به یادگیری شیوه‌های این کار کرد که شامل حفظ کردن ۲۱ قاعده بود که باید پیش از جن‌گیری در آیین کاتولیک ادا شوند.
می‌گویند که بیرون راندن شیاطین از بدن فرد مسخر شده هم در تورات و هم در انجیل یاد شده است و واتیکان دستورالعمل‌اش درباره جن‌گیری را به تازگی در سال ۱۹۹۹ به روز کرده است.
در کمال تعجب، پدر آمورث (سمت راست) به جن گیر ارتقا یافت تا به جن گیر دیگری به نام پدر آمانتینی کمک کند
به گفته آمورث در کتاب‌های‌اش، هر کسی که ادعا کند مسخر جن شده است ضرورتاً درگیر با شیطانی نیست. به نظر او، بیشتر مردم گرفتار مشکلات روانی‌اند.
آمورث می‌نویسد: «اگر شخص سراغ روان‌پزشک نرفته باشد، برای‌شان جن‌گیری را انجام نمی‌دهم.»
نشانه‌های اصلی مسخر شدن در آیین کاتولیک وقتی هستند که فرد به زبان‌هایی صحبت می‌کند که برای او ناشناخته‌اند و دانشی درباره وقایع یا افرادی نشان می‌دهد که نمی‌تواند از آن‌ها باخبر باشد یا قدرتی فیزیکی از خود نشان می‌دهد که بسیار ورای انتظار از فردی با آن اندازه است.
پدر آمورث ادعا می‌کند که در یکی از جن‌گیری‌هایی که داشته است، مثلا، پسر ۱۱ سالهای دیده است که از دست چهار مرد قوی‌هیکل گریخته است.
او به یاد می‌آورد که: «این پسربچه واقعاً این‌ها را مثل پرکاه بلند کرد.».
اما جدی‌ترین نشانه مسخر شدن بیزاری از مقدسات است. واتیکان پیشنهاد می‌کند که فرد مسخر شده باید در کلیسا یا مکانی مذهبی جن‌گیری شود، به شرط این‌که از شلوغی دور باشد.
اگر فرد مسخر شده بیمار باشد، می‌تواند مناسک را در خانه‌اش انجام داد. فردی که باید جن‌گیری شود محض احتیاط باید در موارد ملایم‌تر روی مبل قرار داده شود یا در موارد حادتر روی برانکارد قرار بگیرد.
در طی مناسک، افراد عادی می‌توانند به جن‌گیر کمک کنند. عده‌ای هم کمک می‌کردند تا فرد مسخر شده را نگه دارند و عده‌ای هم دعا می‌کردند. اما هیچ کدام‌شان نباید با فرد مسخرشده حرف می‌زدند.
جن‌گیر نباید خیلی با کلمات بازی کند یا پرسش‌های غیرضروری بپرسد. جن‌گیری بیش از گفتگو در واقع بازجویی است.
سؤال‌هایی از این قبیل پرسیده می‌شود: «اسم‌ات چیست؟»، «تنها هستی؟» و «کی از این‌جا می‌روی؟». هدف جن‌گیری این است که آدم جن‌زده نام‌اش را آشکار کند.
پدر آمورث توضیح می‌دهد: «برای او به زبان آوردن نام‌اش بزرگ‌ترین شکست است.»
مهم‌تر از همه این‌که جن‌گیر باید به شیطان مزبور دستور بدهد که فرد مسخرشده را به نام مسیح آزاد کند.
پدر آمورث اولین جن‌گیری‌اش را روز ۲۱ فوریه ۱۹۸۷ انجام داد. گویا یک کشاورز ۲۵ ساله جن‌زده شده بود و پدر آمانتینی تصمیم گرفته بود دستیار تازه‌اش را بفرستد.
جن‌گیری در دانشگاه اسقفی آنتونیانوم در رم انجام می‌شد. به محض رسیدن، اتفاق غیرمنتظره‌ای افتاد: علاوه بر کشیش و فرد روستایی نفر سومی هم بود - یک مترجم.
به آمورث توضیح دادند که فرد مسخر شده موقعی که در حالت جذبه است فقط انگلیسی حرف می‌زند؛ و کشاورز به زبان شکسپیری شروع به بیان کفریات اولش کرده بود.
در موقعیتی دیگر، جن‌گیر با زنی بیسواد مواجه شده که به زبانی دشنام می‌گفت که آمورث نمی‌فهمید.
این روحانی می‌نویسد: «مجبور شدم از چند کشیش بخواهم در جن‌گیری کمک کنند تا این‌که یکی از آن‌ها معما را حل کرد: او داشت به زبان آرامی حرف می‌زد [زبانی باستانی که گویا مسیح به آن زبان تکلم می‌کرده است].»
آمورث نخستین جن‌گیری‌اش را برای پسر جوانی که فکر می‌کردند مسخر شده «ترسناک» توصیف می‌کند.
او می‌نویسد که یک جایی چشم‌های پسر «در حدقه چرخید و سرش به پشت صندلی افتاد». پدر آمورث یادش می‌آید که مدتی بعد دمای اتاق به شدت افت پیدا کرد و فرد مسخر شده در هوا معلق شد.
«فرد تسخیر شده در همان هوا معلق و چند دقیقه بی‌حرکت باقی ماند.»
پنج ماه و ۲۰ جلسه طول کشید که در نبرد اولش با شیطان پیروز شود. به گفته جن‌گیر که طولانی‌ترین موردش ۳۰ سال زمان برده بود تا حل شود، این خودش خیلی سریع بوده - هر چند او یک بار هم ادعا کرده بود که کار را در ده دقیقه تمام کرده است.
گه‌گاهی آمورث «هدیه کوچکی» هم دریافت می‌کرد: گاهی هُلی، گاهی مشتی، گاهی گاز گرفته شدنی …
او می‌نویسد: «یک بار ضربه لگدی که خیلی سخت هم به نظر نمی‌آمد باعث شد ۴۰ روز پای من در گچ بماند».
در سال ۲۰۰۱ در عکسبرداری، پدر آمورث تعدادی اشیایی را نشان داد که گفته می‌شود افراد تسخیر شده در جریان جن‌گیری بیرون انداخته بودند
این کشیش یک بار گفته بود که حساب دفعاتی که به روی‌اش آب دهان انداخته شده از دستش در رفته است. او مدعی است که وقتی جن‌گیری راهبه‌ای به نام جیزلا را انجام داده است دیده که او همراه با آب دهانش اشیاء فلزی مثل میخ، پیچ و قیچی به بیرون پرت کرده است.
بله، کشیش‌ها راهبه‌ها و افراد مذهبی دیگر هم ظاهراً مصون از جن‌زدگی نیستند.
مارکو توساتی که در نوشتن بعضی از کتاب‌های این جن‌گیر مشارکت داشته است می‌گوید: «بعد از بعضی نبردها، آمورث زخمی بیرون می‌آمد.»
توساتی گفته است که یکی از جنبه‌های تصویر شخصیت این کشیش به دست راسل کرو را دوست نداشته است - این بازیگر استرالیایی در این فیلم ریش دارد.
«پدر آمورث همیشه ریش‌تراشیده بود. ولی پیش از قضاوت کردن فیلم را ببینید.»
شوخ‌طبعی یکی از ویژگی‌های او بود. وقتی کسی به او گفت که «به خدا باور دارد، ولی به مناسک عمل نمی‌کند» و او به طعنه گفته بود: «هان، بله! شیاطین هم این طور هستند ... به خدا اعتقاد دارند، ولی به مناسک عمل نمی‌کنند. در واقع، من هیچ وقت شیطان ملحد ندیده‌ام.»
در سال ۱۹۹۱، گابریلا آمورث به فکر ایجاد انجمنی برای جن‌گیران افتاد؛ و به عنوان جن‌گیر اسقف‌نشین رم او می‌خواست تصمیم‌اش را به کاردینال خاصی منتقل کند که ترجیح می‌داد اسم‌اش را نبرد..
«گویا کاردینال یک بار گفته بود: «نمی‌خواهید که من فکر کنم شما به این چیز‌ها باور دارید؟»
این کشیش می‌گوید: «خوب است کتابی بخوانید که می‌تواند به شما کمک کند.»
کاردینال می‌پرسد: «که این طور! کدام کتاب، پدر آمورث؟»
او در جواب می‌گوید: «انجیل.» که باعث تعجب کاردینال می‌شود.
«در انجیل آمده است که مسیح شیاطین را بیرون می‌راند. پس انجیل هم خرافه است؟»
انجمن بین‌المللی جن‌گیران را کلیسای کاتولیک روز ۱۳ ژوئن ۲۰۱۴ به رسمیت شناخت.
آقای روبنز میراگلیا از برزیل یکی از اعضای آن است. او در سال ۲۰۱۳ به سمت جن‌گیری منصوب شد و یک سال بعد پدر آمورث را در طی یک دوره آموزشی در رم دید.
آقای زانی می‌گوید: «او آدمی بافرهنگ، خوش‌رو و باهوش بود.»
در آخرین سالهای زندگی‌اش، گابریل آمورث به طور میانگین در روز ۵ جن‌گیری انجام می‌داد.
ولی گاهی اوقات بین ۱۰ تا ۱۵ جن‌گیری در روز هم انجام داده بود.
به این دلیل است که او در منشی تلفنی‌اش پیغامی ضبط کرده بود و درخواست‌های جن‌گیری را به یک ساعت در هفته محدود کرده بود: «درخواست وقت تنها روز‌های دوشنبه بین ساعت ۶:۳۰ تا ۷:۳۰ شب پذیرفته می‌شود. کسانی که متعلق به اسقف‌نشین رم نیستند لطفاً پیش اسقف خودشان بروند.»
در آوریل سال ۲۰۱۶، پدر آمورث پیامی از ویلیام فریدکین، کارگردان فیلم ترسناک مشهور «جن‌گیر» دریافت کرد که اجازه فیلمبرداری از مراسم جن‌گیری را می‌خواست.
این کارگردان ایتالیایین در «تحقیقی درباره شیطان» نوشته است: «من مدیون این جن‌گیر هستم.»
«این فیلم هر چند گاهی اوقات خیلی هیجان‌انگیز با صحنه‌های غیرواقعی است، تا حدود بسیار زیادی دقیق است. این اثر مخاطبان زیادی یافت و باعث مطرح شدن شخصیت جن‌گیر شد.»
پس از چند روز، آمورث اجازه فیلمبرداری را داد و جن‌گیری کریستینا یک معمار ۴۶ ساله ایتالیایی که روز ۱ می ۲۰۱۶ (چهار ماه پیش از مرگ آمورث) انجام شده بود را می‌توان در مستند «شیطان و پدر آمورث» دید.
پدر آمورث نوشته است که زنان ۹ مورد از ۱۰ مورد جن‌گیری‌های او را تشکیل می‌داده‌اند. او هرگز نتوانست توضیح بدهد چرا، ولی شک‌هایی داشته است: شیطان می‌خواسته از مریم مقدس انتقام بگیرد.
پدر آمورث معتقد بود که عدم تعادل جنسیتی در جن‌گیری‌ها ناشی از نگاه حقارت آمیز شیطان نسبت به مریم، مادر عیسی است
آمورث در جلسه‌ای در گفت‌وگویی که در کتاب «خاطرات یک جن‌گیر» منتشر شده است می‌پرسد: «چرا وقتی از بانوی‌مان اسم می‌برم بیشتر می‌ترسی تا وقتی اسم مسیح را می‌برم؟»
پاسخ این بود: «چون شکست خوردن از یک مخلوق انسانی برای من تحقیرآمیزتر است تا شکست از خداوند.»