روز‌های عطارد بسیار داغ اند، به طوری که دمای هوا به بیش از ۴۲۵ درجه سانتیگراد بالای صفر می‌رسد. اما در سوی دیگر سیاره که نور خورشید به آن نمی‌رسد، دمای هوا به ۱۸۰ درجه سانتیگراد زیر صفر می‌رسد. اتمسفر عطارد در زمان شب نمی‌تواند هیچ گرمایی را در خود نگه دارد، درست مانند آنچه در بیابان‌های کره زمین رخ می‌دهد. بیابان‌ها هیچ اتمسفری ندارند، به همین دلیل در آن‌ها خبری از رطوبت، ابر یا باران نیست. اگر موفق شوید از یک سوی عطارد به سوی دیگرش بروید و همیشه مابین گرمای سوزان و سرمای منجمد کننده‌ی آن بمانید، می‌توانید در این سیاره دوام آورید. اما اکسیژن در اتمسفر عطارد جایی ندارد؛ بنابراین تنها تا زمانی در این سیاره زنده می‌مانید که بتوانید نفس خود را نگه دارید. به علاوه، یک میدان مغناطیسی در این سیاره هست که در آن باد‌های خورشیدی‌ای وجود دارد که باعث ایجاد توفان پلاسمایی می‌شود.
دمای هوا در سیاره زهره می‌تواند به ۵۳۷ درجه سانتیگراد بالای صفر برسد. اما جاذبه در این سیاره شباهت زیادی به کره زمین دارد. در آنجا می‌توانید پیاده روی کنید و حتی بدوید، اما دمای هوا درجا ذوب تان خواهد کرد؛ بنابراین شاید بهتر باشد دویدن در زهره را فراموش کنید. فشار شدید اتمسفری هم شما را مانند یک قوطی له خواهد کرد. مثل این است که در کره زمین ۸۰۰ متر زیر آب بروید؛ بنابراین بر روی سیاره زهره بیشتر از چند ثانیه زنده نخواهید ماند.
سیاره سرخ مریخ مرتفع‌ترین کوه‌های منظومه شمسی را در خود جای داده است که تقریباً ۳ برابر قله اورست هستند. یک آتشفشان هم در این سیاره وجود دارد. هوای مریخ بسیار سرد است. اندکی کمتر از ۲ سال یا دقیق تر، ۶۸۷ روز طول می‌کشد تا مریخ به یک دور به دور خورشید بگردد. اما تقریباً همچون کره زمین، طول روز‌های آن ۲۵ ساعت است. اتمسفر مریخ بسیار باریک، اما غیر قابل تنفس است. در این سیاره توفان‌های گرد و غبار فراوانی رخ می‌دهد که تمام سیاره و کلاهک‌های یخی قطب‌های آن را دربرمی گیرد. این کلاهک‌ها را لایه‌ای از کربن دی الکسید منجمد (یخ خشک) پوشانده است. درجا منجمد نخواهید شد، اما برای گرم نگه داشتن خود به لباس‌های ضخیمی نیاز دارید. تا زمانی که بتوانید نفس خود را نگه دارید، زنده خواهید ماند. دست کم آنجا می‌توانید منظره‌های حیرت انگیزی ببینید.
بزرگ‌ترین سیاره منظومی شمسی مشتری است. اگر سیاره مشتری را به اندازه‌ی یک توپ بسکتبال در نظر بگیریم، به این ترتیب کره زمین در مقایسه با آن تنها به اندازه‌ی یک دانه انگور خواهد بود. تنها ۱۰ ساعت طول می‌کشد تا مشتری یک دور به دور خودش بچرخد که بسیار کمتر از کره زمین است. یکی از بهترین جاذبه‌های گردشگری مشتری «لکه سرخ بزرگ» است، ناحیه‌ای از این سیاره که برای بیش از ۳۰۰ سال یک توفان عظیم چرخان در آن می‌وزد. وسعت این ناحیه ۲ برابر کره زمین است. بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی برای یک دور چرخیدن به دور خورشید به ۴،۳۰۷ روز زمان نیاز دارد. اما نیروی جاذبه‌ی مشتری بسیار قوی‌تر از کره زمین است. علاوه بر نبود اکسیژن و وجود باد‌هایی که می‌توانند شما برای همیشه میان زمین و هوا معلق نگه دارند، فشار شدید اتمسفری در این سیاره شما را له خواهد کرد. سفر به مشتری بیشتر از چند ثانیه به طول نخواهد کشید.
پلوتون که قبلاً یک سیاره شمرده می‌شد و حالا آن را یک سیاره کوتوله می‌دانیم، بیشترین فاصله تا خورشید را در منظومه شمسی نسبت به دیگر سیارات دارد؛ و به دلیل همین فاصله‌ی زیاد یکی از سردترین نقاط این منظومه است، به طوری دمای هوا در آن به ۲۰۰ درجه سانتیگراد زیر صفر می‌رسد. شکی نیست که برای سفر به پلوتون باید یک یا دو کاپشن به همراه داشته باشید. متان منجمد شده کوه‌های پلوتون را پوشانده که ارتفاع آن‌ها به بیش از ۳ هزار متر می‌رسد. ۲۴۸ سال طول می‌کشد تا پلوتون یک دور به دور خورشید بگردد، اما این سیاره برای یک دور چرخیدن به دور خود به تنها ۶ روز زمینی زمان نیاز دارد.
هوای پلوتون هم غیر قابل تنفس است. علاوه بر متانی که در هوا شناور است، نیتروژن زیادی هم وجود دارد. جاذبه‌ی این سیاره، اما ضعیف است، به همین دلیل باید همانطور که در هوا شناور مانده اید، نفس خود را نگه دارید. گرچه طولی نخواهد کشید که مثل یک قالب یخ منجد شوید. در این سیاره هم بیشتر از چند ثانیه زنده نخواهید ماند.
بادخیزترین سیاره منظومه شمسی نپتون است. این سیاره هسته‌ای شبیه به کره زمین دارد و ۱۴ قمر آن را احاطه کرده است. طول روز‌های آن در مقایسه با کره زمین کوتاه به نظر می‌رسد. در حقیقت تنها ۱۷ ساعت طول می‌کشد تا نپتون یک دور به دور خود بچرخد؛ و همچون پلوتون، این سیاره هم به بیش از ۱۵۰ سال زمان نیاز دارد تا یک دور به دور خورشید بچرخد. نپتون با نام «سیاره آبی» هم شناخته می‌شود که به دلیل جذب نور قرمز توسط متان درون اتمسفر هیدروژنی – هلیومی این سیاره است؛ بنابراین در نپتون علاوه بر اینکه امکان نفس کشیدن نخواهید داشت، همچون مشتری، فشار اتمسفری هم می‌تواند شما را له کند. هیچکس در این ساره بیشتر از چند دقیقه زنده نخواهد ماند.
دومین سیاره‌ی بزرگ منظومه شمسی زحل و حلقه‌ی دور آن است. از فاصله‌ی بسیار دور، این حلقه شبیه به یک تکه سنگ بزرگ به نظر می‌رسد که دور زحل را گرفته است، اما در حقیقت، از لایه‌های متعدد تکه‌های یخ و سنگ در اندازه‌های مختلف تشکیل شده است، از سنگ ریزه‌های کوچک گرفته تا اجرامی به اندازه‌ی یک اتوبوس. نیروی جاذبه‌ی دور زحل باعث می‌شود این حلقه به این شکل به دور این سیاره قرار بگیرد. یک روز زحل تنها ۱۱ ساعت به طول می‌انجامد. در ارتفاعات بالاتر اتمسفر زحل هوا بسیار توفانی است. زحل هم مانند مشتری قمر‌های زیادی دارد؛ و همچون مشتری، پیش از آن که حتی بتوانید چشمان خود را باز کنید، به دلیل فشار اتمسفری شدید این سیاره له خواهید شد. در اینجا هم بیشتر از چند ثانیه زنده نخواهید ماند.
تیتان بزرگ‌ترین قمر زحل و دومین قمر بزرگ منظومه شمسی است. این قمر در مقایسه با هر سیاره و قمر دیگری بیشترین شباهت را از نظر شرایط به کره زمین دارد، بنابراین زندگی در آنجا حتماً کار ساده‌ای به نظر می‌رسد. اما هوای سرد تیتان شما را منجمد خواهد کرد. این قمر در حقیقت تنها مکان در تمام منظومه شمسی است که در آن رودها، اقیانوس‌ها و دریاچه‌های مایع وجود دارد. همه‌ی آن‌ها پوشیده از متان و اتان هستند و اتمسفر تیتان بسیار شبیه به کره زمین است. در این قمر حتی در اوقات خاصی باران هم می‌بارد.
قمر کره زمین، اما تا این حد مهربان نیست. در کره ماه به دلیل نبود اکسیژن، تنها تا زمانی زنده خواهید ماند که بتوانید نفس خود را نگه دارید. پرتو‌های کیهانی ساطع شده از خورشید هم شما را تحت تأثیر قرار خواهند داد، اما تماشای دهانه‌های ماه حتماً جالب خواهد بود.
اگر سعی کنید به خورشید بروید، در یک چشم به هم زدن تبخیر خواهید شد. دمای خوشید می‌تواند به حدود ۱۵ میلیون درجه سانتیگراد بالای صفر برسد و این تازه یک مقدار تخمینی از دمای نزدیک به هسته خورشید است. لایه‌های بیرونی تری هم برای نگرانی وجود دارد که آن‌ها شما را تبدیل به اتم خواهند کرد. بهترین کار این است که ترمز را بکشید و از همانجا برگردید. مدت زمان تخمینی زنده ماندن بر روی خورشید کمتر از یک ثانیه است.
منبع: روزیاتو