تقویم تمدن مایاها، که تا قبل از آغاز دوران استعمار اروپایی در شبه‌جزیره یوکاتان مکزیک می‌زیستند، 819 روزه است. برای تمدن‌هایی که به تقویم 365 روزه عادت دارند، درک چین تقویمی بسیار دشوار است، به ویژه که حرکت انتقالی سیاره ما به هیچ وجه به عدد مذکور نزدیک نیست.
به گزارش العربیه، پژوهشگران اخیرا موفق شدند معمای این تقویم را حل کنند. با استفاده از یک بازه زمانی 45 ساله، آنها توانستند چرخه‌های سیاره‌ای تمام سیاراتی که ممکن است برای ستاره‌شناسان مایایی قابل مشاهده بوده باشند، را با تقویم آنها مطابقت دهند.
آنها به جای نگاه کردن به تقویم در بازه‌های زمانی کوتاه، از آن برای ارزیابی بیش از بیست دوره 819 روزه استفاده کردند، و الگویی را یافتند که با «دوره سینودی» سیارات مطابقت می‌کند. دوره سینودی فاصله زمانی است که یک سیاره به صورت بصری در همان مکان در آسمان زمین مشاهده می‌شود.
بیست مرتبه شمارش دوره 819 روزه، 16380 روز یا تقریباً 45 سال است. با نگاهی به سیارات در آسمان، می‌توان دریافت که دوره 819 روزه کاملاً با دوره سینودی عطارد، که 117 روز است، تطبیق می‌کند.
در گام بعدی، محققان دریافتند که مریخ با یک دوره سینودی 780 روزه، دقیقاً با 20 چرخه از تقویم 819 روزه مطابقت دارد. زهره نیز برای مطابقت با پنج شمارش 819 روزه، به هفت دوره سینودی نیاز دارد. مشتری با 39 دوره 19 شمارش 819 روزه دارد، و زحل دارای 13 دوره در شش شمارش 819 روزه است.
بر اساس این اکتشافات، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که مایاهای باستان، به جای شمارش ادوار حرکت انتقالی زمین، یا به جای تمرکز کردن بر روی یک یا دو سیاره، یک سیستم تقویمی گسترده ایجاد کرده بودند که می‌توانست دوره‌های سینودی تمام سیارات قابل مشاهده از زمین در آن زمان را پیش‌بینی کند.