موضوعات ساختگی و غیر واقعی جزء جدایی ناپذیر تقریباً همه‌ی فیلم‌ها هستند، به همین دلیل گاهی سخت می‌شود باور کرد که واقعیت با آنچه در فیلم‌ها می‌بینیم متفاوت است.
به گزارش روزیاتو، در فیلم‌ها معمولاً بازیگران هنگام عبور از جنگل ظاهر بسیار مرتب و شیکی دارند. اما واقعیت امر بسیار متفاوت است.
در جنگل رطوبت هوا به قدری زیاد است که سر تا پا خیس عرق خواهید شد و راه گریزی هم از آن نیست. محیط جنگل مانند زودپز است. گرما و رطوبت هوا بیشتر از هر محیط دیگری شما را از پا می‌اندازد. از حشرات گزنده هم در امان نخواهید بود، از پشه‌هایی که گویی تمامی ندارند تا عنکبوت‌های بزرگ، کنه‌هایی که از هر گوشه به شما هجوم می‌آورند و مورچه‌های آتشین خشمگین.
در فیلم‌های مشهور و محبوبی همچون «جیمز باند» و «مأموریت غیر ممکن» بیشتر اوقات مأموران مخفی را افرادی بسیار ثروتمند نشان داده می‌شوند که می‌توانند هر چه می‌خواهند بخرند، ماشین‌های گران قیمت داشته باشند و حتی سعی نمی‌کنند خود را لای جمعیت پنهان کنند. در واقعیت، اما کاملاً برعکس است، چرا که مأموران مخفی باید مانند بقیه و تقریباً نامرئی باشند.
در فیلم‌های محبوب، شخصیت‌ها یک شخص در حال سقوط را اغلب با گرفتن یک دست او در لحظه‌ی آخر نجات می‌دهند. حتی در برخی فیلم‌ها شخص را در میانه‌ی سقوط با گرفتن دستش نجات می‌دهند. در زندگی واقعی، اما این کار ممکن است منجر به صدمات شدید یا حتی مرگ برای هر دو شخص شود.
در فیلم‌ها جاسوس‌های زن همیشه مثل سوپرمدل‌ها هستند، لباس‌های زیبایی به تن می‌کنند و آرایش موهایشان بی عیب و نقص است. شاید این شکل از به تصویر کشیدن جاسوس‌های زن با الهام از ماتا هاری، رقاص زیبای هلندی باشد که به جاسوسی برای آلمانی‌ها در جنگ جهانی اول متهم شد و از آن زمان با فیلمساز‌ها مانده است.
سکانس‌هایی که در آن سیستم اطفای حریق سقفی فعال می‌شود و اتاق از آب یشیر‌های سیستم پُر می‌شود، در فیلم‌های تریلر بسیار رایج اند. اما این آب باید کثیف و بدبو باشد. با این حال، شخصیت‌های فیلم طوری رفتار می‌کنند که انگار زیر یک باران خوشایند تابستانی قرار دارند و لباس هایشان هم تمیز می‌ماند.
هر فیلم‌های هالیوود صدای همه‌ی قورباغه‌ها یکی است. در واقعیت، اما قورباغه‌ها صدا‌های بسیار مختلفی از خود تولید می‌کنند که قورقور تنها یکی از آن‌ها است.
واقعیت این است که اولین طراحان صدا به برکه‌ها رفتند و صدا‌های محیط را ضبط کردند. این موضوع بیشتر از سر راحتی رخ داد تا ترجیح. در نهایت، اما صدای قورقور به صدای رایج در فیلم‌ها بدل شد و اینگونه شد که مردم هم تصور کردند همه‌ی قورباغه‌های دنیا قورقور می‌کنند.
در سریال «ویچر» و بسیاری از دیگر فیلم‌های قرون وسطایی، قهرمان‌ها شمشیر خود را اغلب به پشت خود می‌بندند. در واقعیت، اما این کار شدنی نیست چرا که هنگام بیرون کشیدن شمشیر از غلاف به راحتی ممکن است شانه‌ی خود را ببرید.
در فیلم «مومیایی» شخصیت ایولن خود را برای عبور از بیابان سوار بر شتر آماده می‌کند و برای این سفر لباس‌هایی انتخاب می‌کند که پارچه‌ی نازک و بدن نمایی دارند. اما چنین لباسی در شرایط بیابانی کاملاً بی فایده است. در واقعیت ایولن باید لباس‌هایی با پارچه‌ای از جنسی طبیعی انتخاب می‌کرد که به پوست امکان نفس کشیدن دهند، چرا که چنین پارچه‌هایی رطوبت را به خود جذب می‌کنند و به سرعت خشک می‌شوند.