سازندگی نوشت: «مهم‌ترین کاری که در شهرداری رقم خورده، تغییر رویکرد شهرداری است؛ رویکرد قبلی اداره گران تهران بود، اما رویکرد فعلی ارزان‌سازی و بار برداشتن از روی دوش مردم و توجه به ابعاد مختلف زندگی و ساحت‌های مختلف شهری است.» این اظهارات اخیر علیرضا زاکانی، شهردار تهران است. ادعایی که بیشتر از آنکه رنگ‌وبوی واقعیت داشته باشد، بیشتر برای بازارگرمی با همان شعار‌های توخالی حمایت از محرومان است که هیچ‌گاه به صورت عملی نه در دوره او و نه در دوره دیگر مسئولانی با همین شعار مشابه، عملیاتی نشده است.
اما بالاخره این شعار‌ها به حیات سیاسی یک گروه خاص گره خورده است و سال‌ها از طریق آن بر صندلی قدرت نشسته‌اند. راهی که زاکانی هم در پیش گرفته، اما او حتی مقلد خوبی هم نیست، زیرا در پشت پرده اداره شهر، او مجبور است با واقعیت روبه‌رو شده و بر مبنای آن برنامه‌ریزی کند. مثال آن افزایش بالای بهای خدمات در شهر و به صورت اختصاصی بهای خدمات در زیر مجموعه‌های ورزشی شهرداری تهران هدف این گزارش است.
تعدادی زیادی از مخاطبان روزنامه سازندگی گزارش داده‌اند که طی سال اخیر، نرخ خدمات در اماکن ورزشی شهرداری تهران به‌شدت افزایش پیدا کرده به طوری که اگر شهریه هر جلسه استخر در سال گذشته ۱۵ هزار تومان بوده، امسال به ۸۰ هزار تومان افزایش پیدا کرده است. طبق آنچه در مصوبه شورای شهر تهران نیز آمده، مجموعه‌های ورزشی به درجه ۱ تا ۳ تقسیم می‌شوند و بر مبنای آن شهریه هر کدام تعیین می‌شود. در برخی نقاط که اماکن ورزشی درجه یک دارند، میزان افزایش از حد میانگین نیز بالاتر است و در برخی نقاط که اماکن ورزشی درجه سه هستند، پایین تر.
هر چند که برخلاف سال گذشته ریز قیمت خدمات در سامانه مصوبات شورا نیامده، اما حسین اوجاقی، رئیس سازمان ورزش، افزایش بالای این خدمات را در گفتگو با «سازندگی» تایید کرد. او البته گفت که افزایش ۱۵ هزار تومان به ۸۰ هزار تومان صحت ندارد، اما ۱۵ هزار تومان به ۵۰ هزار تومان افزایش پیدا کرده است.
به گفته اجاقی، این تعرفه‌ها از میانگین قیمت‌هایی که دولت تعیین می‌کند ۴۰ درصد پایین‌تر است به‌طوری که قیمت مجموعه درجه یک ورزشی شهرداری به اندازه قیمت مجموعه ورزشی درجه دو دولت در سال گذشته یعنی ۱۴۰۱ است. او همچنین تایید کرد که این افزایش به دلیل بالا رفتن هزینه‌های مجموعه‌هاست؛ هرچند شهرداری نه به دنبال سود است و نه به دنبال تناسب دخل‌و‌خرج.
اگر براساس صحبت‌های مردم، افزایش تعرفه اماکن ورزشی شهرداری را محاسبه کنیم، افزایش حدود ۵۰۰ درصد است و اگر بر مبنای اطلاعات اوجاقی حساب کنیم، افزایش حدود ۳۰۰ درصد خواهد بود. این یعنی حتی در شهرداری که شهردارش ادعا می‌کند می‌خواهد شهر را ارزان اداره کند، باز هم افزایش‌ها نسبت به سال گذشته نجومی خواهد بود. در واقع همان‌طور که زهرا نژادبهرام، عضو شورای پنجم شهر تهران در گفتگو با «سازندگی» می‌گوید؛ شهر تهران جدا از وضعیت اقتصادی کشور نیست، زمانی که تورم در کشور بیش از ۶۰ درصد است، خواه‌ناخواه نرخ خدمات نیز در شهر افزایش پیدا می‌کند.
او می‌گوید: اگر شهرداری به مجموعه‌ای سوبسید بالا بدهد، می‌تواند میان نرخ واقعی و نرخ اماکن خود فاصله بیندازد، در غیر این صورت باید نرخ خدمات افزایش و همزمان کیفیت نیز بهبود پیدا کند.
محسن هاشمی، رئیس شورای پنجم شهر تهران نیز معتقد است؛ اساساً طرح ادعای «ارزان» اداره کردن شهر تهران، یک حرف انحرافی است. او به «سازندگی» می‌گوید: این حرف از زمانی آمد که برخی می‌گفتند، شهر تهران باید گران شود تا مهاجرت به شهر کم شود و همین موضوع تبدیل به تهمتی شده که شهرداران در دوره‌های مختلف به هم می‌زدند. این در حالی است که اساساً تهران گران است و همین گران بودن سبب شده تا مردم در ۱۴۳ شهر اقماری تهران که جمعیت‌شان به اندازه خود تهران است، ساکن شوند. برخی از این افراد برای کار هر روز به تهران می‌آیند و به همین دلیل جمعیت روز تهران از شهر بسیار بیشتر است.
او ادامه می‌دهد: به اضافه اینکه شهردار فردی نیست که شهر را گران کند یا ارزان. نرخ خدمات در شورای شهر تهران مصوب می‌شود، هر چند که شهرداری پیشنهاددهنده باشد. بعد از تصویب از سوی شورا هم مصوبه به فرمانداری برای تصویب می‌رود. در واقع نرخ خدمات در شهر تهران براساس تصمیم جمعی میان دولت و مدیریت شهری تعیین شده و این‌طور نیست که شهردار بگوید، شهر را ارزان می‌کنم.
هاشمی اضافه می‌کند: به‌اضافه اینکه تنها نرخ خدمات شهرداری باعث گران شدن تهران نمی‌شود، اگر قیمت مواد خوراکی، زمین و نرخ اجاره گران می‌شود، ربطش به شهردار تهران چیست؟ در نتیجه احساس می‌کنم این اظهارات شعارگونه و شعارزده است.
رئیس شورای پنجم شهر تهران در واکنش به راه‌اندازی اداره اجاره‌نشینی در شهر تهران از سوی شهرداری که زاکانی به تازگی وعده آن را داده نیز می‌گوید: یکی از موضوعاتی که در شهر وجود دارد، بحث آسیب‌های اجتماعی و حاشیه‌نشینی است. شهرداری تهران می‌تواند از طریق لایحه‌ای که به شورا می. برد به خانواده‌های نیازمند کمک‌هایی برای تهیه مسکن کند، همان‌طور که به هیئت‌های مذهبی کمک می‌کنند، اما در حد خانواده.های نیازمند نه در حد ۹ میلیون جمعیت تهران.