فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
کِی شعر‌تر انگیزد خاطر که حزین باشد
یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد
از لعلِ تو گر یابم انگشتریِ زنهار
صد مُلکِ سلیمانم در زیرِ نگین باشد
غمناک نباید بود از طعنِ حسود‌ای دل
شاید که چو وابینی خیرِ تو در این باشد
هر کو نَکُنَد فهمی زین کِلکِ خیال انگیز
نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد
جامِ می‌و خونِ دل هر یک به کسی دادند
در دایرهٔ قسمت اوضاع چنین باشد
در کارِ گلاب و گل حکمِ ازلی این بود
کاین شاهدِ بازاری وان پرده نشین باشد
آن نیست که حافظ را رندی بِشُد از خاطر
کاین سابقهٔ پیشین تا روزِ پَسین باشد
شرح لغت: تر: آبدار و لطیف
نصیب و قسمت هر شخصی که در چرخ گردون به سر می‌برد از سوی دوست مشخص شده است. در هر آن چه که ما در این گردون از آن بهره می‌گیریم صلاحی مقدر فرموده که از آن بی‌خبریم.
مسیری را در راه زندگی انتخاب کن که تو را به سر منزل مقصود برساند. از ریا و دروغ و کمک خواستن از دیگران بپرهیز و به خدا توکل کن.