از حدود ۴۲۰ تا ۳۵۰ میلیون سال قبل، یعنی زمانی که گیاهان هنوز گونه‌های نسبتا تازه‌ای بر روی زمین بودند و بلندترین درخت‌ها قدشان از یکی دو متر تجاوز نمی‌کرد، مناره‌هایی مخروطی‌شکل سر از زمین بیرون آورده بودند. این موجودات زندۀ باستانی گاهی تا ۸ متر ارتفاع داشتند و قطرشان به یک متر می‌رسید.
به گزارش فرادید؛ در سال ۲۰۰۷ به لطف کشف یک فسیل تازه و خارق‌العاده در صحرا‌های عربستان، بالاخره دانشمندان توانستند از ماهیت این موجودات غول‌آسا سر در بیاورند؛ آن‌ها «قارچ» بودند. دانشمندان معتقدند که قبل از اینکه درخت‌ها بتوانند روی زمین خودنمایی کنند، این قارچ‌های عظیم بودند که منظره‌های زمین را در سیطرۀ خودشان داشتند.
کوین بویس دانشمند ژئوفیزیک می‌گوید: «در آن زمان گیاهان کوتاه بودند، بی‌مهرگان بسیار کوچک بودند و مهره‌داران خشکی‌زی نیز هنوز وجود نداشتند؛ در چنین منظرۀ خالی و خلوتی بود که قارچ‌ها مثل برج‌هایی از زمین روییده بودند».
تا قبل از این به مدت ۱۵۰ سال، دانشمندان دیرینه‌شناس فسیل‌هایی از این موجودات (که به عنوان پروتاتاکسیت شناخته می‌شوند) را پیدا کرده بودند، اما ماهیت دقیق آن‌ها برایشان به یک مسئلۀ دشوار تبدیل شده بود. معلوم نبود که این مخروط‌های بزرگ در واقع درخت هستند یا جلبک یا گلسنگ و یا چیزی دیگر.
مشکل اینجا بود که وقتی به فسیل این موجودات نگاه می‌کردید، می‌توانستید ویژگی‌های متعلق به گونه‌های بسیار متفاوت را در آن‌ها مشاهده کنید، اما در عین حال نمی‌توانستید آن‌ها را با هیچ یک از آن گونه‌ها به طور کامل تطبیق بدهید.
بالاخره با مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۷ انجام شد گره این معما گشوده شد. اما بعد از آن هم برخی از دانشمندان سعی کردند نظریۀ قارچ بودن این موجودات را رد کنند. آن‌ها معتقد بودند که این مخروط‌ها در واقع توده‌ای از خزه‌های درهم‌تنیده بوده‌اند. اما نویسندگان مطالعۀ نخست، با استدلال‌ها و شواهد تازه‌ای از نظریۀ خودشان دفاع کردند.
شاید فکر کنید که به هر حال این مخروط‌ها هر چه که بوده باشند، ماجرا متعلق به صد‌ها میلیون سال قبل است؛ اما خوب است که بدانید هنوز هم بزرگترین ارگانیسم روی کرۀ زمین نه نهنگ‌ها هستند و نه درختان غول‌آسای جنگل رِدوود؛ بزرگترین ارگانیسم زمین نوعی قارچ موسوم به آرمیلاریا سولیدیپس (یا قارچ عسل) است که شبکه‌ای متصل به هم با وسعت حدود ۶ کیلومتر مربع را در شرق ایالت اورگون آمریکا شکل داده است.