امارات و روسیه به طور یکسان به نهادهای رسمی اطلاعاتی متکی نیستند بلکه بیشتر به اطلاعات غیررسمی شبکه‌های اطلاعاتی وابسته‌اند؛ بنابراین نه‌تنها روابط رسمی نهادی میان سرویس‌های اطلاعاتی روسیه و همتایان اماراتی‌اش مهم است بلکه روابط شخصی استراتژیک به همگام‌سازی فعالیت‌های روسیه و امارات در سایه کمک کرده است.
به گزارش اکوایران، یکی از اسناد افشاشده وزارت دفاع آمریکا که توسط آسوشیتدپرس بررسی شده، نشان می‌دهد که جاسوسان آمریکایی گروهی از افسران اطلاعاتی روسیه را دستگیر کردند که با همتایان اماراتی‌شان علیه سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و بریتانیا همکاری داشتند.
پشت پرده روابط استراتژیک ابوظبی و مسکو
این ادعا در حالی رسانه‌ای شده که روابط نزدیک ابوظبی و کرملین توسط بسیاری از متحدان غربی رصد می‌شود؛ متحدانی که حمایت‌های فعال امارات در دور زدن تحریم‌های روسیه را رصد می‌کنند. در شرایطی که صحت اسناد افشا شده توسط مقام‌های آمریکایی، نه تایید شده و نه رد، مسکو برای ادغام شبکه‌های پنهانی میان اماراتی‌ها و روس‌ها در تلاش است و از همین رو، ابوظبی به مهمترین شریک استراتژیک پوتین تبدیل شده؛ آن‌هم نه فقط در خاورمیانه.
به نوشته میدل ایست آی، امارات برخلاف سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس در سطح نخبگان خود با هسته داخلی کرملین ارتباط دارد. دولت ابوظبی تحت رهبری محمد بن زاید به واسطه شبکه‌های نیمه‌خصوصی از جمله تکنوکرات‌های مورد اعتماد و سازمان‌هایی که مستقیما با قدرتمندترین شاخه‌های خاندان سلطنتی ابوظبی مرتبط هستند، توسعه یافته است. گروهی از ناظران بر این باورند که امارات بسیاری از عملیات اطلاعاتی خود را به یک شبکه غیررسمی از جانشین‌هایش واگذار کرده است. این شبکه‌ها قابلیت انکار و کنترل قابل قبولی بر فعالیت‌های استراتژیک خارج از سلسله مراتب بوروکراسی دولتی را فراهم کرده‌اند.
همکاری‌های اطلاعاتی در سایه
امارات و روسیه به طور یکسان به نهادهای رسمی اطلاعاتی متکی نیستند بلکه بیشتر به اطلاعات غیررسمی شبکه‌های اطلاعاتی وابسته‌اند؛ بنابراین نه‌تنها روابط رسمی نهادی میان سرویس‌های اطلاعاتی روسیه و همتایان اماراتی‌اش مهم است بلکه روابط شخصی استراتژیک به همگام‌سازی فعالیت‌های روسیه و امارات در سایه کمک کرده است.
روابط نزدیک رهبر امارات و پوتین به کنار، رابطه دوجانبه دو کشور به پیوندهای شخصی میان گروه های کلیدی در شبکه های حکومتی هر دو کشور منوط است.یکی از چهره های فعال فرستاده پوتین در خاورمیانه است که غالبا از امارات دیدار دارد و می خواهد با انور قرقاش، مشاور سیاست خارجی بن زاید نزدیکی و تعامل بیشتری داشته باشد. دیگری رئیس امنیت ملی روسیه است که با همتای اماراتی اش دیدارهایی داشته.
از آنجایی که ابوظبی فعالانه به دنبال ارتقای جایگاهش به عنوان قدرت مسلط در دنیای چند قطبی است، از انتخاب قدرت ها خودداری می کند.
یکی از موارد ملموس در باب ادغام اطلاعاتی راهبردی امارات و روسیه مرتبط می شود به تلاش های همزمان ابوظبی و مسکو برای تضعیف یکپارچگی انتخابت ریاست جمهوری سال 2016 ایالات متحده. هم بن زاید و هم پوتین می خواستند ترامپ وارد کاخ سفید شود.براساس این اسناد، درست چند روز قبل از برگزاری مراسم تحلیف ترامپ در ژانویه 2017، بن زاید دیداری محرمانه ای را میان اریک پرینس، رهبری بدنام که در کمپین ترامپ فعالیت داشت و کریل دیمیتریف تعریف کرد تا بدین طریق کانالی مخفی میان کرملین و کاخ سفید ایجاد کند.
یک سال بعد، زمینه برای حضور واگنرها در شمال آفریقا، حیات خلوت ابوظبی تسهیل شد. لیبی به کرملین فرصتی برای حمایت از چهره ای چون خلیفه حفتر را داد؛ فرصتی برای ایجاد پل ارتباطی به قاره آفریقا. گفته می شود ابوظبی ظاهرا به سرمایه گذاری در عملیات واگنرها در لیبی کمک کرده و راه هایی را برای آنها گشوده تا بدین طریق بتوانند طلا استخراج کرده و وارد بازار کنند.
خنجر از پشت
فارغ از این که واگنرها ممکن است بخواهند جدا از کرملین فعالیت داشته باشند یا نه، باید اذعان کرد که این گروه در سیاست خارجی و اطلاعاتی روس ها نقشی برجسته دارند. بدین معنا که جدا از خدمات نظامی شان، آنها در عملیات اطلاعاتی در سراسر غرب و قاره افریقا نقشی برجسته ایفا کردند.
طیف وسیعی از عملیات اطلاعاتی امارات و روسیه زیر بنای همان چیزی است که در هسته آن مشارکتی ایده ال قرار دارد.
گفته می شود هکرهای روس از آغاز جنگ در اوکراین روانه سواحل ابوظبی شده و توسط گروه های اطلاعاتی استخدام شده اند.از همین رو می توان گفت در حالی که امارات هرگز ادعا نکرد که متحد غرب است، از شبکه های مشترک خود با روسیه برای تضعیف اهداف ایالات متحده، بریتانیا در خاورمیانه و آفریقا بالاخص لیبی استفاده کرده است.