ویلارد ویگان سال‌هاست که برای خودش شهرتی دست و پا کرده است. شهرت او به خاطر بازآفرینی آثار مشهور هنری مثل نقاشی‌های «مونالیزا» و «شام آخر» و یا ساخت مجسمۀ افراد مشهور مثل اینشتین و رابین هود است. چیزی که این مجسمه‌ها را خاص و متفاوت می‌کند اندازۀ فوق‌العاده کوچک و میکروسکوپی آن‌هاست.
به گزارش فرادید؛ اخیرا ویگان نمایشگاه تازۀ خودش با عنوان «شاهکار‌های میکروسکوپی» را در ناتینگهام انگلستان برگزار کرده است. در این نمایشگاه ۲۰ مورد از مجسمه‌های کوچک او که هر کدام در یک سوراخ سوزن جا گرفته‌اند به نمایش درآمده‌اند.
او در مصاحبه‌ای گفته است: «این کار حتی از جراحی میکروسکوپی هم پیچیده‌تر است. برای این کار ثبات دست‌های شما باید از ثبات دست جراحان هم بیشتر باشد». شاید به نظر برسد که ویگان دارد اغراق می‌کند، اما واقعا هر اشتباه کوچک او می‌تواند چند هفته کار پر زحمتش را به باد بدهد.
یک بار بعد از کامل کردن مجسمه‌ای که یکی از صحنه‌های «آلیس در سرزمین عجایب» را نشان می‌داد، ناگهان تلفن ویگان زنگ خورد. «من تلفن را جواب دادم؛ پرسیدم کیه؟ اما به محض اینکه با دهان نفس کشیدم، آلیس را هم به همراه هوا به درون کشیدم!».
ویگان همیشه قبل از شروع کار تمرین‌های تنفسی انجام می‌دهد. او حتی باید به لرزش‌های حاصل از ضربان قلبش هم توجه داشته باشد. در ضمن او برای بهتر دیدن مصالح کارش از یک میکروسکوپ استفاده می‌کند.
مصالح کار او گاهی خرده‌های الماس هستند و ابزار کارش هم می‌تواند یک سوزن بسیار باریک تزریق باشد. ویگان رکورددار ساخت کوچکترین مجسمۀ دست‌ساز در دنیا است. مجسمه‌ای که او از یک جنین انسان ساخته، با ۷۸ میکرون (۷۸ هزارم میلیمتر) طول و ۵۳ میکرون عرض، در کتاب رکورد‌های گینس به عنوان کوچکترین مجسمۀ دنیا ثبت‌شده است. این مجسمه نه در سوراخ سوزن بلکه داخل یک موی سوراخ شدۀ خود ویگان قرار دارد!
ویگان در کودکی در خواندن و نوشتن مشکل داشت که این به خاطر اوتیسم تشخیص داده نشدۀ او بود. به همین خاطر ساخت مجسمه‌های کوچک برای او تبدیل به یک پناهگاه می‌شود و مادرش هم در این مسیر تشویقش می‌کند. ویگان جملۀ مادرش را به یاد می‌آورد که به او گفته بود: «هرچقدر کوچک‌تر بسازی نامت بزرگتر خواهد شد».