در برنامه خودمونی شبکه سه سیما با اجرای مهران رجبی پس از پخش بخشی از ترانه فولکلور شاری جان از یک شرکت کننده خواسته می‌شود صدای او را تقلید کند و به این بهانه باعث خنده شوند. این اقدام با واکنش اهالی موسیقی و علاقمندان استاد سهراب بخشی قرار گرفت.
به گزارش فرارو، زنده یاد سهراب محمدی مشهور به سهراب بخشی نوازنده بزرگ دوتار و آخرین بازمانده بخشی‌های خودبند کرمانج شمال خراسان بود.
استاد سهراب محمدی که به سهراب بخشی معروف است یکی از ستارگان بی بدیل موسیقی محلی ایران زمین است. آهنگسازانی مانند آریا عظیمی نژاد که داور برنامه عصر جدید شبکه سه هم بوده، به این قضیه اعتراض کردند.
سهراب بخشی نخستین خواننده کُرد کرمانج بود که همکاری خود را با رسانه رادیو آغاز کرد و در برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی و همین‌طور جشنواره‌های مختلف ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ حضور داشت. موسیقی و هنرِ سهراب محمدی، علاوه بر ایران در کشور‌های آسیای میانه نیز شناخته شده‌است. قطعاتی همچون: شاره‌جان، آهنگ طوفان، شهید، لیاره، گُلا مِن از جمله آثار سهراب محمدی به‌شمار می‌آیند.
اجرای اصلی شاری جان با دوتار استاد سهراب محمدی
متن آهنگ شاری جان:
من امروز از دوری یار خیلی غمگینم‌ای جاده
مثل مار زخم خورده به خود میپیچم شاری جان
آمدم یکبار تورا ببینم با تو درد و دل کنم شاری جان
برادر مرا رها کن دشمن جاده را گرفته
علاجی برای دلم برسان تا دلم نمرده است
من همیشه اینجا نمی‌آیم شاری جان
مرا سنگ دل کردند
او هم به اینجا نمی‌آید شاری جان
برادر مرا رها کن دشمن جاده را گرفته
علاجی برای دلم برسان دل من نمرده است
چقدر عالی
و چقدر کم درک و شعور اون کسی که.....
مسابقه واسه تفریح و سرگرمی هستش دیگه
باید جنبه داشته باشید و سواد رسانه ای تون رو بالا ببرید
اگرم نزارن با همه چی شوخی کنید ک بازم ی جور دیگه غر میزنید
دردمونو به گی بگیم داداش....
ما که فقط گریه کردیم و اشک ریختیم با صدا و آهنگ زیبات داداش....
وقتی مهران رجبیان که هیچ سواد و آشنای با سنت های ایران نداره میارن ب عنوان مجری کار میکنه نتیجش همینه ک میبنین....
و بودجه را بین خودتان تقسیم کنید
ولی به کسی توهین نکنید
لازمه یک تجدید نظری بکنه
واقعا متاسفیم از صدا وسیم من بنوبه خودم از خانواده ی این هنرمن عزیز شهرمون واز همشهریان عزیزم پوزش میخام
باعث تاسفه
جایی که قرار بوده دانشگاه باشه
با بی‌هنران نتوان از هنر سخن گفت ....!
موسیقی‌های محلی از کرمانجی و کردی و ترکی و لری و گیلکی و مازنی و ترکمنی و جنوبی و ..... از نظر مفاهیم بسیار بسیار غنی هستند و متاسفانه برای مردم ایران ناشناخته مانده اند و دلیلی ندارد وقتی عمق داستان و مفهوم یک اثر هنری و موسیقی را درک نکرده ایم، دست به مسخره کردن بزنیم!
برداشت عموم هم‌که مسخره کردن اون اثر نبود!
کاش بلد بودیم با مفاخر چطور برخورد کنیم.وای به حال لوده هایی که فقط به فکر درآمد هستند
أز گه ایرو له له له پر غمگینم ،
های شاره جان !
ناته ماره له له وه برینم ،
های شاره جان !
هاتم جاره له له له ته بوینم .
های شاره جان !
برا برده برده برده دشمن گیشته برج زنگلانه ،
علاجگ زوو بگن له برین دله .
از تمیشه له له له نِمه وران ،
هایی شاره جان !
تو مه گر اخ وا جورا ،
هایی شاره جان !