هر ساله تنها تعداد اندكي از سياستمداران در كشورهاي مختلف حضور دارند كه نقش مهمي در سرنوشت جهان ايفا مي كنند؛ براي مثال در سال 1989 ميخائيل گورباچف را ميتوانيم كسي بدانيم كه با سياستهايش تعريف جديدي از نظام سياسي جهان ارائه داد.
بر اساس گزارشي كه در روزنامهي آلماني ديولت آمده در اغلب كشورها، حوادث سياسي و تحولات اين كشورها با چهرهي شخصيتهاي خاصي در اين كشورها پيوسته است.
درمورد ونزوئلا در سال 2007 مي توانيم بگوييم كه هوگو چاوز، رييسجمهور ونزوئلا مرتبا در رسانهها حضور يافت و درصدد بود كه قدرتش را از طريق رفراندوم افزايش دهد. اما وي موفق نشد آن را عملي كند.
كسي كه به جنگ عراق فكر كند نيز مطمئنا به جورج بوش، رييس جمهور آمريكا، وجههي او در مسالهي عراق در راه مبارزه با ترور و همين طور از دست رفتگي حمايتها از وي در داخل و خارج از آمريكا ميانديشد.
وقتي كه به موضوع هستهيي فكر ميكنيم ناخودآگاه توجه ما به محمود احمدينژاد، رييسجمهور ايران و سخنانش در مخالفت با اسراييل، آمريكا و جهان غرب جلب ميشود.
هوگو چاوز نيز به عنوان سياستمدار با ذوقي كه با پيشنهادهاي عوام پسندانهاش هميشه ديگران را به تعجب وا ميداشت، ارائه كنندهي وجههي ونزوئلا ميباشد.
آرژانتين نيز بعد از سالها آشفتگي سياسي اكنون براي ما به عنوان يك كشور پيشرفته و طرفدار حقوق زنان به شمار ميرود. در اين كشور نهايتا كريستينا فرناندز به عنوان اولين زن در تاريخ اين كشور به عنوان رييس جمهور انتخاب شد. سياستمداران اين كشور هم وي را درجهت عملي كردن اهداف خود مناسب ميدانند.
در صحنهي حوادث سياسي متوجهي حضور قدرتمند روسيه و شخص ولاديمير پوتين، رييسجمهور اين كشور ميشويم كه در مقابله با سيستم سپر موشكي آمريكا، دشمن صميمي روسيه، بسيار قدرتمند ظاهر ميشود.
روزنامهي روسي «پراودا» نيز در خصوص پوتين اظهار داشته رييس جمهور نشان داد كه او يك شخصيت قابل توجه است.
رقيب پوتين و قهرمان شطرنج سابق، گري كاسپاروف نيز از ايما و اشارهها وهمين طور انتقادات عمومي و سراسري صرف نظر كرد. اما وي با حضور در تظاهرات اعتراض آميز و ممنوع شده از سوي دولت، شهامت و بيپروايي خود را اثبات كرد. دستگيري او همچنين نشان دهندهي ضعف دموكراسي در روسيه بود.
در پاكستان نيز، پرويز مشرف برخلاف ميل باطني مجبور به درآوردن لباس نظامياش شد. خروج مشرف از ارتش، احتمالا چيزي را در سبك دولت وي تغيير نخواهد داد. البته وي بدون يونيفرم براي عموم از وحشت انگيزي كمتري برخوردار است!
در صحنهي سياسي پاكستان، بينظير بوتو را ميتوانيم مبارز شجاعي براي دموكراسي بدانيم كه با سوء قصد، حبس خانگي و در نهايت ترور از تصميم خود منصرف نشد.
در آمريكا نيز مسالهي حائز اهميت رقابتهاي كانديداهاي رياست جمهوري در اين كشور است كه در بين اين رقبا، هيلاري كلينتون و باراك اوباما اميد بيشتري براي پيروزي در انتخابات دارا هستند. اين جا موضوع بر سر يك زن و مرد است، يكي سفيد و ديگري سياه و هر يك از اين دو نيز جريان خاصي از سياستهاي آمريكا را به نمايش ميگذارند.