در مطلب زیر قصد داریم داستان‌های پشت عجایب هفت گانه جهان را بررسی کنیم.
به گزارش روزیاتو، در قرن دوم پیش از میلاد، کتاب‌های راهنما و اشعار باستانی توسط یونانی‌ها نوشته می‌شد که در وسعت پادشاهی اسکندر مقدونی گشته بودند و «عجایب هفتگانه جهان» را از دنیای هلنیستی که در آن زمان می‌شناختند ترسیم کرده اند.
عجایب هفتگانه اصلی جهان در اطراف دریای مدیترانه و در غرب آسیا در طول ۳،۰۰۰ سال ساخته شده اند. از هرم بزرگ جیزه در مصر تا کلوسوس در رودس، هر شگفتی نمایانگر جنبه متفاوتی از جاه طلبی و نبوغ انسان است. در حالی که تنها یکی از شگفتی‌ها هنوز پابرجاست، میراث آن‌ها همچنان باقی مانده است. بیایید داستان‌های پشت عجایب هفت گانه جهان را بررسی کنیم:
مصریان باستان بر این باور بودند که مرگ راه رسیدن به یک زندگی جدید است و خانواده‌های سلطنتی در مقبره‌های بزرگ سلطنتی دفن می‌شدند. هرم جیزه ۴،۵۰۰ ساله یکی از این مقابر بود که برای فرعون خوفو ساخته شد. این بنای تاریخی با ارتفاع اولیه ۱۴۷ متر (امروزه ۱۳۹ متر) قدیمی‌ترین و بزرگترین عجایب هفتگانه جهان است. همچنین تنها شگفتی باستانی است که هنوز پابرجاست.
اعتقاد بر این است که باغ‌های بابل در سال ۶۰۰ قبل از میلاد، متشکل از مجموعه‌ای از باغ‌های ردیفی شامل طیف متنوعی از درخت‌ها، بوته‌ها و شاخه‌ها شبیه به کوه سبز بزرگی ساخته شده از آجر در دل بیابان بود.
باور رایج این است که پادشاه نبوکدنصر دوم این باغ‌ها را برای همسرش آمیتیس ساخته است که دلتنگ تپه‌های سرسبز سرزمین مادری خود در شمال غربی ایران شده بود.
با این حال، وجود آن‌ها توسط مورخان مورد مناقشه قرار گرفته است که برای یافتن شواهد باستان شناسی ملموس تلاش کرده اند. اعتقاد بر این است که این باغ‌ها پس از ۷۰۰ سال در اثر زلزله ویران شده اند و آن‌ها را به کوتاه‌ترین عجایب باستانی تبدیل کرده است.
این معبد در قرن ششم قبل از میلاد ساخته شد و به الهه یونانی آرتمیس تقدیم شد. این معبد که بزرگتر از یک زمین فوتبال است، با بیش از ۱۲۷ ستون، اولین معبد تمام مرمری بود که در یونان ساخته شد.
این معبد چندین بار تخریب و بازسازی شد و مرحله سوم آن به عنوان بزرگترین شگفتی جهان ذکر شد. سرانجام در اوایل قرن پنجم بسته و ویران شد.
در سال ۴۳۵ قبل از میلاد، فیدیاس مجسمه‌ساز یونانی مأمور ساخت مجسمه عظیم زئوس در المپیا، محل معبد زئوس و بازی‌های المپیک باستانی شد.
این مجسمه بر روی تختی از جنس عاج، طلا و چوب نشسته بود و عصای بزرگی را در یک دست داشت و در دست دیگر مجسمه کوچک نایک، الهه پیروزی را نگه داشته بود. ظاهرا این اثر در زمان رومیان در حدود سال ۴۰۰ پس از میلاد ویران شده است، اما اینکه در آتش سوخته یا تکه تکه شده و به شهر‌های مختلف فرستاده شده است، مشخص نیست.
مانند اسکندریه یا بابل امروزی، هالیکارناسوس یک شهر باستانی پررونق و پایتخت کاریا (Caria) بود. مشهورترین فرمانروای آن ماسولوس، پادشاه کاریا بود و هنگام ساخت پایتخت نیز مقبره‌ای استادانه در ارتفاع برای خود سفارش داد.
این مقبره که ویرانه‌های آن در شهر بودروم ترکیه است، در سال ۳۵۱ قبل از میلاد ساخته شد. این بنا بیش از ۴۵ متر ارتفاع داشت و با مجسمه‌های خیره کننده با کنده کاری‌های پیچیده تزئین شده بود. این بنا بین قرن‌های ۱۲ و ۱۵ توسط زمین‌لرزه‌های محلی ویران شد.
در سال ۳۰۴ قبل از میلاد، شهر بندری رودس یونان با موفقیت در برابر محاصره یک ساله مقاومت کرد و مردم آن با استفاده از سلاح‌های رها شده برای ساختن مجسمه عظیمی از هلیوس، خدای خورشید یونان باستان جشن گرفتند.
این مجسمه بر فراز ورودی بندر به شهر قرار داشت و از پا تا تاج ۳۳ متر (تقریبا هم اندازه مجسمه آزادی) بود. اگرچه کولوسوس از نظر فنی پس از زمین لرزه‌ای در ۲۲۶ قبل از میلاد سقوط کرد، اما روی زمین ماند و تا ۸۰۰ سال دیگر همچنان چشمگیر بود.
فانوس‌های دریایی به عنوان چراغ‌های راهنمای دریانوردان عمل می‌کنند و فانوس دریایی اسکندریه نیز تفاوتی نداشت. با این حال، معماری چشمگیر آن از ۱۰۰ متر ماسه سنگ و سنگ آهک بسیار ساده نبود و یکی از بلندترین سازه‌های ساخته شده توسط بشر برای قرن‌ها بود.
این بنا که در زمان فرعون بطلمیوس دوم فیلادلفوس در جزیره کوچک فاروس ساخته شد، گفته می‌شود که با آینه‌ای که نور خورشید را در روز و آتش را در شب منعکس می‌کرد، کار می‌کرد.
این بنا از فاصله ۵۰ کیلومتری قابل مشاهده بود. این فانوس دریایی در اثر زلزله آسیب دید و تا سال ۱۴۸۰ همچنان بقایای آن قابل مشاهده بود.
بنیاد «۷ عجایب جدید» کمپینی را برای انتخاب هفت عجایب جدید در سال ۲۰۰۱ آغاز کرد. پس از یک کمپین طولانی، با حمایت برخی از کشورها، فهرست نهایی عجایب هفتگانه جدید جهان در سال ۲۰۰۷ اعلام شد: