ستاره شناسان در مجموعه جدیدی از تصاویر خیره کننده تلسکوپ فضایی جیمز وب، روی حلقه‌های گرد و غباری اطراف اورانوس زوم کردند.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از لایوساینس، اخترشناسانی که از تلسکوپ فضایی جیمز وب استفاده می‌کنند، روی حلقه‌های غبارآلود و ضعیف اطراف اورانوس زوم کرده‌اند و تصویری فوق‌العاده‌ای از آن‌ها به ثبت رسانده‌اند.
اورانوس که در نزدیکی لبه منجمد منظومه شمسی به طور متوسط در فاصله ۱.۸ میلیارد مایلی (۲.۹ میلیارد کیلومتری) از خورشید قرار دارد، اغلب به عنوان یک سیاره حلقه‌ای در نظر گرفته نمی‌شود، عمدتاً به این دلیل که این سیاره یخی بسیار دور و کم نور است که حلقه‌های آن با چشم غیر مسلح دیده نمی‌شود.
به گفته ناسا، ۱۳ حلقه از یخ و غبار اورانوس به قدری ضعیف هستند که ستاره شناسان نمی‌توانند وجود آن‌ها را تائید کنند تا زمانی که فضاپیمای وویجر ۲ در سال ۱۹۸۶ از نزدیک این سیاره را رصد کرد.
حتی از طریق عدسی قدرتمند جیمروب که در حال حاضر به دلیل نگاه کردن در سراسر کیهان به قدیمی‌ترین کهکشان‌ها و سیاهچاله‌های جهان مشهور است، تنها ۱۱ حلقه از ۱۳ حلقه شناخته شده اورانوس قابل مشاهده است. به گفته ناسا، بیرونی‌ترین حلقه‌های این سیاره به حدی کم‌نور هستند که تنها در سال ۲۰۰۷ توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شدند، زمانی که سیاره به گونه‌ای نسبت به زمین کج شد که همه حلقه‌های آن روی هم قرار گرفتند.
چند دهه دیگر طول می‌کشد تا ستاره شناسان دیدگاه دیگری مانند آن پیدا کنند. اورانوس هر ۸۴ سال یک بار مانند یک توپ به دور خورشید می‌چرخد. این بدان معناست که زمین فقط هر ۴۲ سال یک بار می‌تواند نمای نادر و لبه‌ای از حلقه‌های اورانوس را ببیند.
مدار منحصر به فرد اورانوس همچنین به این معنی است که قطب شمال آن - که در این تصویر به عنوان یک منطقه روشن در سمت راست سیاره دیده می‌شود - سال‌ها نور مستقیم خورشید را تجربه می‌کند و به دنبال آن سال‌ها تاریکی کامل را تجربه می‌کند. در حال حاضر برای قطب شمال اورانوس فصل بهار است و قرار است تابستان در سال ۲۰۲۸ آغاز شود. در همین حال، قطب جنوب سیاره به سمت تاریکی فضا، کاملاً برای زمین نامرئی است.
سپتامبر گذشته، اخترشناسان جیمزوب را به سمت نپتون - همسایه اورانوس و دورترین سیاره از خورشید - چرخاندند تا نشان دهند که اطراف آن نیز توسط حلقه‌های درخشانی احاطه شده است که برای دیدن با چشم غیرمسلح بسیار ضعیف هستند.
در حالی که ممکن است در تصاویر تلسکوپی مانند این، حلقه‌های اورانوس جامد به نظر برسند، اما حلقه‌های سیاره‌ای در واقع از میلیارد‌ها تکه سنگ یخی ساخته شده‌اند، برخی به بزرگی تخته سنگ و برخی دیگر به کوچکی ذرات غبار. به گفته دانشگاه کلرادو در بولدر، دانشمندان مطمئن نیستند که حلقه‌های سیاره‌ای چگونه تشکیل می‌شوند، اما این فرآیند احتمالاً تقریباً همزمان با شکل‌گیری منظومه شمسی آغاز شد، زمانی که همسایگی کیهانی ما مجموعه‌ای آشفته از تکه‌های سنگی بود.