البته این حرکت، جدید و ساخته شده به وسیله‌ی شبکه‌های اجتماعی نیست و منشا آن به جنبش پذیرش چربی «Fat Acceptance» در دهه‌ی ۱۹۶۰ برمی‌گردد و در طول سال‌ها، تمام انواع بدن را در برگرفته است.
اما Body Positivity در شکل مدرن خود، می‌تواند به معنای هر چیزی باشد. در دنیایی که به برخی از بدن‌ها و ویژگی‌های ظاهری، امتیاز بیشتری می‌دهند، این جنبش شامل پذیرفتن عیب‌های خود، خوشحال بودن به خاطر بدنتان، مبارزه برای دیده شدن انواع فرم‌های بدن به خصوص سایز‌های بزرگ و… می‌شود.
با این حال اگر هدف شما دوست داشتن خود است، راه رسیدن به آن علاقه نشان دادن روزانه و مداوم به بدنتان نیست. بنا به گفته‌ی مایسکو «Claire Mysko» مدیرعامل انجمن ملی اختلالات خوردن «Eating Disorders» آمریکا، رسیدن به سطح اولیه‌ی پذیرش بدن و قدردانی از آن، می‌تواند بسیار تاثیرگذارتر و انگیزه‌بخش‌تر از تلاش همیشگی برای دوست داشتن بدنتان باشد. انتظار داشتن احساس مثبت به ظاهرتان همیشه و هر دقیقه، واقع‌بینانه نیست.
در حقیقت آخرین چیزی که ما می‌خواهیم، این است که مردم خودشان را با رهبران مثبت‌اندیشی مقایسه کنند و بگویند کاش من هم مثل آن‌ها، همیشه در مورد خودم احساس خوبی داشتم. اما با این اوصاف، چگونه می‌توانیم بدن خود را بپذیریم و برای دوست داشتن خود تمرین کنیم؟ در ادامه ۵ راه کاربردی از زبان متخصصان روانشناسی به شما معرفی خواهیم کرد.
حدس زدن درباره‌ی این که مردم به چه چیزی فکر می‌کنند، آن هم تنها با نگاه کردن به آن‌ها و بدون داشتن دلیلی قانع‌کننده، بسیار رایج است. هال می‌گوید: «یکی از تحریف‌های شناختی محبوب میان مردم، ذهن‌خوانی است. ما تصور می‌کنیم که می‌دانیم دیگران در مورد ما چه فکری می‌کنند و بیشتر مواقع فرض می‌کنیم نظر آن‌ها نسبت به ما منفی است.»
برای جلوگیری از این موضوع و تمرین دوست داشتن خود، باید افکار خودمان را به چالش بکشیم و آن‌ها را با یک الگوی فکری واقع‌بینانه‌تر جایگزین کنیم. هنگامی که گرفتار ذهن‌خوانی شدید، به خود یادآوری کنید که من نمی‌دانم در ذهن بقیه چه می‌گذرد و آن‌ها واقعا به چه چیزی فکر می‌کنند. تنها چیزی که من می‌دانم و می‌توانم آن را کنترل کنم این است که درباره‌ی خودم و دیگران چگونه فکر می‌کنم.
دوست داشتن خود و پذیرش بدن به معنی اولویت قرار دادن سلامتی نسبت به ظاهرتان است. برای این کار لازم است بین افکار خود درباره‌ی سلامتی و ویژگی‌های ظاهری مثل فرم و شکل بدن، تمایز ایجاد کنید و روی تنظیم مجدد آن‌ها کار کنید. برای مثال به جای این که برای کم کردن وزنتان برای مراسم پیش رو، به باشگاه بروید، به خود بگویید: «این هفته ضربان قلبم را بالا نبرده و ورزش نکرده‌ام؛ به همین دلیل باید به باشگاه بروم.»
بیشتر اوقات، حتی در مطالبی که ممکن است از دوست داشتن خود حرف بزنند، بدن‌هایی را می‌بینید که در حالت ایدئال قرار دارند و شبیه شما و بیشتر آدم‌ها نیستند. مایسکو در این باره می‌گوید: یکی از قابلیت‌های شبکه‌های اجتماعی این است که به غیر از تبلیغات، شما می‌توانید محتوایی را که می‌بینید، مدیریت کنید. سعی کنید افراد و محتوا‌هایی که دنبال می‌کنید، شامل افرادی با ظاهر، فرم بدن و تجربه‌های مختلف باشند که بتوانید از آن‌ها الهام بگیرید.
وقتی می‌بینید جامعه و به خصوص شبکه‌های اجتماعی به انواع خاصی از زندگی‌ها و افرادی با بدن‌های ایدئال، اعتبار بیشتری می‌دهد و توجه‌اش معطوف به آن‌هاست، داستان ایدئال‌پردازی ظاهری تقویت می‌شود. شبکه‌های اجتماعی خود و تاثیری را که بر روی شما می‌گذارند، بررسی کنید. اگر این رسانه‌ها باعث ایجاد احساس بدی در شما می‌شوند، از آن‌ها فاصله بگیرید یا به طور کلی حذفشان کنید.
از بدن خود نه برای شکل ظاهری آن، بلکه برای کاری که برای شما انجام می‌دهد، قدردانی کنید. برای شروع، قدردانی به خاطر یک پیاده‌روی، کوه‌نوردی یا حتی تحمل یک روز سخت را امتحان کنید. این کار همچنین کمک می‌کند این توهم که بیشتر خریدن لوازم آرایشی و بهداشتی و لباس‌های مختلف باعث ایجاد احساس بهتر نسبت به خودمان می‌شود، از بین برود. مایسکو توصیه می‌کند که از تمرکز کردن بر روی ظاهر و بدن خود فاصله بگیرید. دوست داشتن خود را تمرین کنید و از بدنتان جدا از این که چطور به نظر می‌رسد یا دیگران آن را چطور می‌بینند، قدردانی کنید.
منبع: دیجی کالامگ