روزنامه همشهری نوشت: باز هم همان حرف‌های تکراری و همیشگی از علیرضا حقیقی؛ گلری که فکر می‌کند از همه بهتر است، اما ترجیح می‌دهد این ادعا را به جای داخل زمین، در مصاحبه با رسانه‌ها ثابت کند. در حاشیه برگزاری نخستین جلسه تمرینی نساجی زیرنظر یک مربی اسپانیایی که جانشین حمید مطهری شده، علیرضا حقیقی فرصت را مغتنم شمرده تا یک مرتبه دیگر به دفاع از عملکرد خودش بپردازد. نساجی ۱۱ هفته است که نبرده و حقیقی هم در این ۱۱ بازی موفق به بسته نگه داشتن دروازه‌اش نشده است. هیچ تیمی رکورد به این بدی ندارد؛ حتی نفت مسجدسلیمان که در قعر جدول قرار دارد.
با این حساب به‌نظر می‌رسد استفاده از کلمه «کلین‌شیت» باعث عصبانیت حقیقی می‌شود. گلر نساجی گفته: «در فوتبال ما کلین‌شیت بد جا افتاده است. آقای فردوسی‌پور این واژه را آوردند و هیچ توضیحی راجع به آن ندادند. همین کلین‌شیت، کلین‌شیت کردن‌ها باعث شد که نتیجه‌اش را در جام‌جهانی ببینیم. شاید من هم بودم همین اتفاق می‌افتاد، اما بولد شدن کلین‌شیت و اینکه کارشناسان در تلویزیون تعداد آن را می‌شمارند، درست نیست. معتقدم باید ببینیم که کسی که کلین‌شیت کرده چندتا سیو داشته است. کلین‌شیت کردن مستلزم دفاع تیمی است.»
اصل حرف علیرضا حقیقی غلط نیست و به هر حال کلین‌شیت بدون مهار‌های مؤثر، ارزش چندانی ندارد. با وجود این نمی‌توان اینطور هم نتیجه گرفت که «کلین‌شیت» حرف بد و بی‌ربطی است. مثل مهاجمان که بر سر کسب کفش طلا رقابت می‌کنند، عنوان دستکش طلایی هم به گلر‌ها انگیزه مضاعف می‌دهد تا بیشتر بجنگند و موفق‌تر باشند. بله؛ قطعا اگر شما ساختار دفاعی بهتری داشته باشید راحت‌تر می‌توانید دروازه‌تان را بسته نگه دارید، اما آیا خود آقای حقیقی در تیم‌های بزرگ بازی نکرده؟ در همین پرسپولیس عملکرد او خوب بوده؟ در گل‌گهر چطور؟ وقتی در مورد جام‌جهانی صحبت می‌کند و به گلر‌های تیم ملی طعنه می‌زند، آیا خودش فراموش کرده سال ۲۰۱۴ جلوی بوسنی هر توپی روی دروازه‌اش آمد گل شد؟ کاش حقیقی انرژی‌اش را به جای سرکوب دیگران، صرف بهبود کیفیت خودش می‌کرد.