بدن مثل یک ماشین در اثر استفاده فرسوده می‌شود، اما برخلاف ماشین، قادر است اندام‌های فرسوده‌اش را تا حدی ترمیم کند. با این حال، برخی بیماری‌ها مثل بیماریهای اعصاب و روان تاثیری مادام‌العمر بر سلامت بدن می‌گذارند؛ به طوری که بر اساس یافته‌هایی جدید، ممکن است سن بیولوژیک بدن افراد مبتلا به بیماریهای روانی، بالاتر از سن واقعی آنها باشد.
پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد افرادی که در طول حیاتشان سابقه ابتلا به افسردگی، اختلال دوقطبی یا اختلالات اضطرابی داشته‌اند، علائمی در خونشان هست که ظاهرشان را بالاتر از سنشان نشان می‌دهد.
بر اساس این مطالعه، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دارای نشانگر‌های خونی بودند که آنها را حدود دو سال بزرگ‌تر از سن تقویمی‌شان نشان می‌داد.
به گفته این پژوهشگران، یافته‌های آنها تا حدی توضیح می‌دهد که چرا افراد مبتلا به مشکلات سلامت روان معمولا عمر کوتاه‌تری دارند و بیشتر به بیماریهای مرتبط با افزایش سن مبتلا می‌شوند.
دکتر جولین موتز، پژوهشگر ارشد کالج کینگ لندن، می‌گوید: «حالا می‌توانیم از روی متابولیت‌های خونی [مولکول‌های کوچک شرکت‌کننده در سوخت‌وساز سلولی]سن افراد را پیش‌بینی کنیم.»
«طبق این مطالعه، افرادی که سابقه ابتلا به بیماری روانی دارند، به‌طور میانگین مشخصات متابولیتی داشتند که از سن واقعی‌شان بزرگ‌تر بود. مثلا افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نشانگر‌های خونی دارند که آنها را حدود دو سال مسن‌تر از سن تقویمی‌شان نشان می‌دهد.»
متابولیت‌ها مواد شرکت‌کننده در سوخت‌وساز سلولی‌اند که وظایف گوناگونی به عهده دارند. پژوهشگران در مطالعه بایوبنک بریتانیا، داده‌های مربوط به ۱۶۸ متابولیت مختلف خون (محصولات سوخت‌وساز) ۱۱۰ هزار و ۷۸۰ شرکت‌کننده را بررسی کردند و آنها را با اطلاعاتی درباره سابقه بیماری روانی ربط دادند. نتیجه این بررسی نشان داد افراد مبتلا به بیماریهای اعصاب و روان مشخصات متابولیتی بالاتر از حد انتظار برای سنشان دارند.
دکتر موتز افزود: «یافته‌های ما نشان می‌دهد بدن افراد مبتلا به مشکلات سلامت روان پیرتر از چیزی است که از فردی به سن آنها انتظار می‌رود. این یافته‌ها هرچند تفاوت سلامت و امید به زندگی در افراد مبتلا به مشکلات روانی و افراد دیگر را شامل نمی‌شود، به این معنا است که پیری بیولوژیکی شتاب‌یافته احتمالا عاملی مهم است.»
به گفته موتز، «اگر بتوانیم از این نشانگر‌ها برای پیگیری پیری بیولوژیک استفاده کنیم، ممکن است در نحوه پایش سلامت جسمی افراد مبتلا به بیماریهای روانی و ارزیابی اثربخشی مداخلات با هدف بهبود سلامت جسمی تغییری پدید آید.»
این مطالعه در همایش روانپزشکی اروپا در پاریس، فرانسه، ارائه شد.
منبع: ایندیپدنت