"از اواسط سال ۱۴۰۰، واقعا دوره وحشتناکی را پشت سر گذاشتم و مرحله‌ای از زندگی‌ام بود که فکر می‌کردم این اتفاقات فقط در فیلم‌ها است. به‌خاطر مهسا جاور این یک سال اخیر، به خودم افتخار می‌کنم. به عنوان یک مادر، قوی بودم و توانستم سرپا بایستم. تا آخر عمرم برای یک سال وحشتناکی که پشت سرگذاشتم، به خودم افتخار می‌کنم و به دخترم مینل یاد می‌دهم که می‌تواند یک زن و یک مادر قوی باشد. "
به گزارش ایسنا، ورزش زنان به جایی رسیده که بسیاری از ورزشکاران آن برای خود اسم و رسمی بهم زده‌اند. مهسا جاور هم یکی از همان ورزشکارانی است که هم در ورزش زنان و هم در قایقرانی ایران تبدیل به یک برند شده است. او که فراز و نشیب‌های زیادی را در زندگی پشت سر گذاشته، بعد از بازی‌های آسیایی جاکارتا تصمیم گرفت از دنیای قهرمانی خداحافظی کند که این وداع کوتاه بود و بانوی قایقران ایران بعد از گذشت سه سال دوباره قدم در مسیر قهرمانی گذاشت، اما این بار در یک قامت متفاوت.
اگر گاهی به دریاچه آزادی سر بزنید، می‌بینید که مهسا جاور دیگر تنها نیست و یک یار کوچک، اما همیشگی در تمرین و مسابقات دارد. بانوی قایقرانی ایران در یک لحظه می‌تواند از قالب یک قهرمان بیرون بیاید و تبدیل به یک هم بازی برای دختر خردسالش شود و به دنیای کودکانه برود. بعد از اول شدن در مسابقات قهرمانی کشور نیز روی اسکله پا به پای کودکش شیطنت و بازی می‌کرد به گونه‌ای که صدای خنده‌های مادر و دختر تمام فضا را پر کرده بود.
هر چند مسئولیت‌ها و نگرانی‌های مادرانه هم به دنیای مهسا جاور اضافه شده، اما باز هم مانع از این نشده است که در مسیر پر تلاطم قهرمانی دست از تلاش بردارد و حتی خودش معتقد است که "مینل" سه ساله‌اش به او قدرت جنگیدن می‌دهد.
به مناسبت بازگشت مجدد جاور به دنیای قهرمانی، خبرنگار ایسنا گفت‌وگویی را با ملی پوش رویینگ ایران انجام داد که در ادامه آن را می‌خوانید:
*در شرایطی از تیم ملی خداحافظی کردید که جزو ستاره‌های رویینگ ایران بودید. بعد از چند سال دوباره تصمیم گرفتید که برگردید این فاصله زمانی که بین رفتن و برگشتن شما، چقدر باعث شد که از فضای ورزش قهرمانی دور شوید؟
مدت زمان زیادی نبودم و تقریبا بیش از سه سال زمان برد تا دوباره برگردم که فاصله زمانی زیادی بود. به دلیل برخی مسائل شخصی نمی‌توانستم تمرین کنم. زمانی که تصمیم گرفتم برگردم، واقعا اوایلش سخت بود و تحمل فشار تمرین‌ها از لحاظ فیزیکی و روانی برایم سخت بود. در این مدتی که نبودم، مادر شده بودم و مشغله‌های بیشتری داشتم و ناخودآگاه فاصله بیشتری با تمرین داشتم. وقتی تصمیم گرفتم برگردم تمام توانم را گذاشتم تا درست برگردم.
* آقای فرزام سرمربی تیم ملی بعد از قهرمانی جهان عنوان کرد، با وجود اینکه حدود شش ماه با شما کار کرده است، اما از نتیجه راضی است. اینکه در مدت زمان توانستید به سطحی برسید که در قهرمانی جهان شرکت کنید به چه عاملی بر می‌گردد؟ تجربه بالا یا یک انگیزه قوی؟
آقای فرزام لطف کرد و در این مدت کمی که من برگشتم، مربیگری من را قبول کرد. یکی از نفراتی بود که اعتماد به نفس خوبی به من داد که می‌توانم برگردم و این در شرایطی بود که خودم فکر می‌کردم هنوز آماده شرکت در مسابقات نیستم. خوشحالم که توانستم نتیجه زحمات و اعتمادش را بدهم و از عملکردم راضی بود. خودم هم وقتی در فضای مسابقه قرار گرفتم و دیدم که می‌توانم به موفقیت برسم، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردم تا برای قهرمانی آسیا و سپس بازی‌های آسیایی آماده‌تر شوم.
* ورزشکاری مانند شما که سال‌های زیادی در تیم ملی بوده است، قطعا هدف بزرگی دارد که تصمیم گرفته دوباره به عرصه قهرمانی برگردد. این هدف گرفتن مدال یا نتیجه خاصی است؟
به نظرم ورزش کردن برای ما یک اعتیاد است و هر مدالی که می‌گیریم، طمع بیشتری برای کسب مدال‌های دیگر پیدا می‌کنیم. من دو دوره بازی‌های آسیایی رفتم و در یک دوره المپیک بودم. با این حال طمع این را دارم که در بازی‌های آسیایی مدال طلا بگیرم و دوباره در المپیک باشم و نتیجه بهتری را به دست آورم.
* با توجه به اینکه مادر هم هستید، شرایط شما متفاوت است. در مسابقات لیگ شاهد بودم، قبل از اینکه در خط استارت قرار بگیرید، دخترتان را آرام می‌کردید و بعد با عجله درخط استارت مسابقه قرار می‌گرفتید. در چنین شرایطی چگونه تمام تمرکز خودتان را روی مسابقه می‌گذارید؟
اکثرا همه فکر می‌کنند که مینل دخترم باعث شده ادامه ورزش قهرمانی برایم سخت‌تر شود در صورتی که این طور نیست. درست است مادرم، اما شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل برگشتم و قدرتی که به دست آوردم که مانند قبل در اردو‌ها تلاش کنم، دخترم است و واقعا او قدرت برگشت دوباره به تمرین را به من داده است. مینل باعث شده که قوی‌تر و با هدف‌تر بجنگم، چون دوست دارم دخترم به داشتن مادری مثل من افتخار کند و چیزی داشته باشم که به عنوان یک مادر به دخترم یاد بدهم.
* برای قهرمانی جهان برای اولین بار بود که از دخترتان دور شدید و در یک مسابقه بین‌المللی شرکت کردید. چقدر تلاش کردید که این مسئله از لحاظ روانی روی عملکردتان تاثیرگذار نباشد؟
بعد از سه سال برای اولین بار از مینل جدا شدم. این موضوع خیلی برایم سخت بود، اوایل حضورم در قهرمانی جهان، شب‌ها از دلتنگی گریه می‌کردم. نکته این است که در کل یاد گرفتم وارد محیط تمرینی می‌شوم و سوار قایق می‌شوم، کلا فارغ از دنیای بیرون باشم و تمام تمرکزم کامل روی پارو زدن و مسابقه باشد و به هیچ چیز دیگری فکر نکنم.
* رویینگ ایران در حال حاضر ورزشکاران زن نامداری دارد، چقدر سختی پشت این اتفاق قرار گرفته است؟
ما دخترای رویینگ که زیر نظر آقای فرزام کار می‌کردیم، خودمان و مربی برای یک هدف جنگیدیم. به نظرم این در ورزش خیلی مهم است که بین ورزشکار و مربی اعتماد و اعتقاد دوطرفه وجود داشته باشد. خدا را شکر این رابطه بین ما و مربی بوده است و در این چند سال توانستیم نتایج خیلی خوبی بگیریم.
*در مسیری که از ابتدا تا کنون در ورزش قهرمانی پشت سر گذاشته‌اید، چند بار اتفاق افتاد که از بعضی شرایط یا برخورد‌ها ناامید شوید و تصمیم بگیرید که کنار بروید؟
این اتفاقات همیشه هست و برای هر ورزشکاری در یک برهه‌ای اتفاقاتی پیش می‌آید یا حرف‌هایی می‌شنود که ممکن است تصمیم بگیرد جدا شود. مانند خود که من که بیش از سه سال از تیم ملی جدا شدم و مسائل زیادی باعث این اتفاق شد. فکر می‌کنم وقتی هدف داشته باشی یا عرق به ورزش وجود داشته باشد، هر چقدر هم جدا شوی بازهم به همان جایی که بودی برمی‌گردی و راهت را ادامه می‌دهی تا به همه آن چیز‌هایی که می‌خواستی برسی.
* فکر می‌کنید که به رویینگ ایران آن طور که شایسته‌اش بود، رسیدگی شده است؟
به هر حال ما جزو رشته‌هایی المپیکی هستیم و در بازی‌های آسیایی مدال آوریم و قهرمان‌ها و قهرمانی‌های زیادی داشته‌ایم، اما نسبت به رشته‌های دیگر پایین‌ترین سطح لیگ را داریم که یا برگزار نمی‌شود و یا قرارداد‌ها کم است. در جا‌های عمومی هم خیلی کم دیده می‌شویم. با توجه به پتانسیل بالا و رزومه‌هایی که داریم و اینکه می‌توانیم پرچم ایران را بالا ببریم، لازم است بیشتر توجه شود تا نفرات بیشتری را داشته باشیم و بتوانیم باعث پیشرفت قایقرانی شویم.
* مهسا جاور برای آینده خودش برنامه‌ریزی کرده است؟ مثلا تا چه زمانی در ورزش قهرمانی باشد و بعد از آن چه کار کند؟
به نظرم برنامه‌ریزی کردن در ورزش خیلی عجیب و غریب است، چون من وارد قایقرانی شدم این را نمی‌دیدم که ۱۲ سال در تیم ملی باشم. شاید در اولین بازی‌های آسیای می‌گفتم که دیگر می‌روم، اما هنوز هستم. الان هدفم اصلی‌ام بازی‌های آسیایی هانگژو است و قطعا برای المپیک پاریس نیز می‌جنگم. بعد از آن واقعا نمی‌دانم که من کجا هستم، مینل چه شرایطی دارد و چه اتفاقاتی رخ می‌دهد. فعلا دیدم باز است و تمام هدف و تلاشم برای دو رویداد مهم پیش رو است.
*اگه یک روزی در قایقرانی مسئولیتی داشته باشید، مهمترین دغدغه یا مسئله‌ای که برطرف می‌کنید، چه چیزی است؟
بزرگترین دغدغه ورزشکاران تیم ملی قایقرانی مالی است و این چیزی است که من بار‌ها دیده‌ام. درآمد ورزشکاران از لیگ است که متاسفانه در رشته ما هنوز خیلی پایین است و رقم‌ها وحشتناک هستند. اگر مسئولیت داشتم، قطعا فکری می‌کردم تا ورزشکارانم بتوانند بدون دغدغه مالی خیلی خوب تمرین کنند و حداقل این دغدغه را از آن‌ها می‌گرفتم.
من نمی‌خواهم خودمان را با کشور‌های اروپایی مقایسه کنیم، اما اگر همین کشور‌های آسیایی را در نظر بگیریم، رویینگ ما در حد یک کلوپ آن‌ها امکانات ندارد. نه پیست استاندارد داریم و نه قایق و پارویی که کشور‌های دیگر دارند. با این حال در قهرمانی آسیا طلا می‌گیریم و در قهرمانی جهان رکورد‌های خوبی ثبت می‌کنیم و جایگاه‌های خوبی را به دست می‌آوریم. اگر ما امکانات بهتری داشته باشیم نتایج متفاوت می‌شود. در رشته ما صدم ثانیه‌ها همه چیز را مشخص می‌کند. اگر امکانات کشور‌های دیگر را داشتیم، قطعا می‌توانستیم جایگاه بهتری داشته باشیم و مطمئن‌تر به المپیک و مدال‌های جهانی فکر کنیم.
*فکر می‌کنید چقدر زمان ببرد تا امکانات رویینگ ایران بهتر شود؟
البته شرایط مقداری بهتر شده است. قایق‌های چینی که بعد از هفت سال به دست ما رسید، قایق‌های خوبی هستند. می‌دانم خیلی زمان می‌برد همه چیز بهتر شود، چون ۱۰ سال است که در مورد نبود امکانات صحبت می‌کنیم و امیدوارم خیلی زودتر از چیزی که ما فکر می‌کنیم، وضعیت امکانات بهتر شود.
*مهسا جاور بابت چه چیزی به خودش افتخار می‌کند؟
از ششم ماه دوم سال ۱۴۰۰، واقعا دوره وحشتناکی را پشت سر گذاشتم و مرحله‌ای از زندگی‌ام بود که فکر می‌کردم این اتفاقات فقط در فیلم‌ها است. بخاطر مهسا جاور این یک سال اخیر، به خودم افتخار می‌کنم. به عنوان یک مادر، قوی بودم و توانستم سرپا بایستم و به راهم ادامه بدهم. مطمئنم تا آخر عمرم برای یک سال وحشتناکی که پشت سرگذاشتم، به خودم افتخار می‌کنم و به مینل یاد می‌دهم که می‌تواند یک زن و یک مادر قوی باشد و اتفاقاتی که شاید فکر کنیم که فقط در فیلم‌ها رخ می‌دهد را هم می‌تواند پشت سر بگذارد و باز هم به هدفش برسد.
*مینل به ورزش علاقه نشان داده است یا خودتان برنامه‌ریزی خاصی برایش دارید؟
کاملا مشخص است که مینل، بچه پر جنب و جوش و پر انرژی است که خیلی سخت می‌توان انرژی‌اش را تخلیه کرد. ورزش را دوست دارد. قطعا این اجازه را به او می‌دهم که خودش انتخاب کند به صورت حرفه‌ای وارد چه رشته‌ای شود. من فقط زمینه‌ها را فراهم می‌کنم و منتظر می‌مانم برای روزی که خودش، راهش را انتخاب کند.
* مهسا جاور حال حاضر و جایگاهی که الان دارد چقدر شبیه رویا‌هایی است که از ابتدا برای خودش ساخته بود؟
فکر می‌کنم به جایگاهی بیشتر از آن چیزی که یک زمانی آرزویش را داشتم، رسیدم. شاید یکی از فانتزی‌ها و رویاهایم این نبود که با دخترم تمرین کنم، اما حتی به آن هم رسیده‌ام. به نظرم از یک جایی به بعد بیشتر دنبال هدف هستم تا رویا. الان هم رویا‌های من تمام شده است و برای واقعیت‌ها می‌جنگم.
*اگه به عقب برگردید کدام بخش از زندگی ورزشی خودتان را تغییر می‌دهید؟
اگر به عقب برگردم هیچ چیزی را در ورزش حرفه‌ای‌ام تغییر نمی‌دهم. مانند همه ورزشکاران در زندگی ورزشی‌ام اتفاقات تلخ و نامهربانی‌ها بوده است، اما دلیل براین نیست که از آن‌ها پشیمان باشم و بخواهم تغییر دهم. تمام آن اتفاقات هم برای من تجربه هستند. از همه لحاظ از زندگی ورزشی‌ام راضی هستم و دوست ندارم هیچ چیزی را تغییر دهم.
* مهمترین آرزویی که برای قایقرانی دارید؟
قرار گرفتن در جایگاهی که واقعا حقش است.
*مهمترین آرزویی که برای دخترتان دارید؟
آرزو‌های زیادی برای دخترم دارم، چون به هر حال مادرم. الان نمی‌توانم بگویم که چه آرزویی دارم. من حتی از لحظه به لحظه بزرگ شدنش هم سیر نمی‌شوم و دلم نمی‌خواهد به آرزو فکر کنم، چون از من دور می‌شود. دوست دارم از تمام لحظات بودن با دخترم لذت ببرم.
*مهمترین آرزوی مهسا جاور برای خودش؟
مادری باشم که مینل به داشتنش افتخار کند و خوشحال باشد که مهسا جاور مادرش است.