عید نوروز از راه رسید و وقت آن است که به فکر تهیه شام شب عید باشید. از قدیم رسم بر این بود که در هر شهری غذای ویژه‌ای برای شب عید تدارک می‌دیدند و دور هم میل می‌کردند. البته غذایی مانند سبزی پلو با ماهی، محبوبیت و شهرت بالایی داشت و در اکثر استان‌ها به عنوان غذای شب عید تهیه می‌شد با این تفاوت که در استان‌های مختلف از سبزی‌ها و ماهی‌های مختلفی استفاده می‌گردید.
به گزارش برترین‌ها، متاسفانه امروزه شاهد این هستیم که رسم و رسوم‌های سنتی درباره عید کم کم رو به کمرنگ شدن می‌روند و دیگر مردم حتی از برخی از آن‌ها خبر ندارند. با این وجود ما تصمیم گرفته ایم در این مطلب به شکل مفصل به معرفی غذا‌های شهر‌های مختلف در شب عید بپردازیم. تا انتها با ما همراه باشید.
خورش ترشه تره جزو خوشمزه‌ترین خورش‌های گیلانی است که به‌دلیل نداشتن گوشت یا مرغ، از غذا‌های گیاهی پرطرفدار شمالی به حساب می‌آید.
سبزی، تخم‌مرغ، سیر، برنج، آب‌نارنج یا آب‌غوره، نمک، فلفل و زردچوبه، مواد تشکیل‌دهنده این خورش هستند. سبزیجات معطر خورش شامل اسفناج، برگ چغندر، گشنیز، تره، جعفری، نعناع، شوید، خالواش، چوچاق و تره کوهی می‌شود. این غذای دلچسب را می‌توانید به‌تن‌هایی نوش جان کنید یا در کنار آن ماهی سرخ‌شده یا ماهی دودی قرار دهید تا عطروطعم متفاوتی پیدا کند. خورش ترشه تره با برنج کته یا نان میل می‌شود و مخلفاتی همچون زیتون، اشپل، ترب سفید و باقلا سبز از همراهان همیشگی آن هستند.
خورش ترشه تره گیلانی انواع مختلفی دارد و به‌جای استفاده از تخم‌مرغ می‌توانید از پروتئین گیاهی نظیر پاچ باقلا، لوبیا چیتی، لوبیا قرمز، خانوم باقلا، لپه یا عدس استفاده کنید.
سوتی پلو از غذا‌های محلی اردبیل است که اهالی این منطقه اغلب آن را برای چهارشنبه‌سوری و شب سال نو تهیه می‌کنند و از آنجا که بسیار پرخاصیت است، برای وعده افطاری و سحری در ماه مبارک رمضان نیز در نظر گرفته می‌شود.
این غذای ساده و مقوی در کنار ماهی دودی، تن ماهی یا هر نوع ماهی دیگری، کشمش، خرما و روغن حیوانی، مزه بسیار لذیذتری پیدا می‌کند. «سوت» در زبان آذری به‌معنای شیر است و منظور برنجی است که با شیر پخته می‌شود؛ به همین دلیل به این غذا، شیرین برنج، شیر پلو و شیرپز نیز میگویند.
ته‌چین اسفناج شاهرودی همان طور که از نامش برمی‌آید، با دو ماده اصلی اسفناج و برنج تشکیل شده است. برای تهیه این غذا ابتدا اسفناج را در ظرفی بپزید و وقتی آبش کشیده شد، به آن ادویه‌هایی مانند گرد غوره، فلفل سیاه، زعفران، نمک، ادویه کاری و زردچوبه بزنید. برنجی که برای چند ساعت با آب و نمک خیس کرده‌اید، به‌روش آبکشی بپزید.
سپس گوشت چرب بره یا گوسفند و اسفناج پخته را به‌صورت خام لابه‌لای برنج قرار دهید. در ادامه در قابلمه را ببندید و اجازه دهید که غذا برای مدت چهار تا پنج ساعت روی شعله ملایم دم بکشد و گوشت بپزد. گوشت با بخار برنج می‌پزد و طعم و روغنش را به برنج می‌دهد. در نهایت غذای بسیار خوشمزه‌ای خواهید داشت که بدون نیاز به قاشق می‌توانید آن را با دست میل کنید. دوغ محلی، ماست و خیار یا ترشی لیته و بادمجان، طعم ته‌چین شاهرودی را دوچندان می‌کنند. برای تهیه این غذا معمولا از گوشت سردست یا سینه گوسفند استفاده می‌شود.
مانی پلو از غذا‌های محلی شهر دامغان در استان سمنان است که برای تهیه آن از لپه، رشته پلویی، زرشک و کشمش استفاده می‌شود. گاهی اوقات نیز گوشت قیمه‌ای یا قلقلی سرخ‌شده با پیاز نیز در کنار آن قرار می‌گیرد که ترکیب فوق‌العاده لذیذی به وجود می‌آورد. علاوه بر لپه و کشمش در مانی پلو می‌توانید از خلال پرتقال، بادام و پسته نیز استفاده کنید.
مانی پلو با نام‌های دیگری همچون نثار پلو، کشمش پلو، نگین پلو، خلال پلو، قیمه پلو و ... در اراک، بندرعباس، دزفول و... طبخ می‌شود. این غذا بیشتر مناسب کسانی است که طرفدار غذا‌های شیرین هستند؛ زیرا کشمش پای اصلی آن است.
دلمه برگ مو تبریزی که در زبان آذری به آن یپراخ دلماسی گفته می‌شود، از قدیمی‌ترین غذا‌های مجلسی این منطقه است که به‌دلیل نداشتن گوشت، غذایی کاملا گیاهی به شمار می‌رود. در تهیه آن از «تورتا» استفاده می‌شود؛ کفی که هنگام جوشاندن روغن زرد، از روی آن می‌گیرند و به آن «ساری یاغ» میگویند.
مواد اولیه به‌کاررفته در این دلمه شامل برگ مو تازه، برنج، بلغور، سبزی دلمه (شوید، مرزه، تره و پیازچه)، لپه، پیاز، سیر، کره، تورتا، ماست شیرین و پرچرب، پودر گل محمدی (قزل گول)، ادویه، نمک، زردچوبه و فلفل سیاه می‌شود.
انواع دلمه، به‌خصوص دلمه برگ مو در ایام نوروز در اغلب شهر‌های آذربایجان پخته می‌شود و برخی بر این باور هستند که خوردن دلمه در شب سال نو می‌تواند آن‌ها را به آرزوهایشان برساند. بسیاری از افراد نیز معتقدند که دلمه نماد دورهمی است؛ زیرا همه اجزای آن در یک برگ جمع می‌شود و از همین رو، مردم پخت دلمه در روز‌های سال نو را خوش‌یمن می‌دانند.
کوفته همدانی یکی از غذا‌های محلی و مشهوری است که معمولا در تعطیلات و برای ناهار روز سیزده‌به‌در طبخ می‌شود. این کوفته از گوشت گوسفندی، نخود، لپه، برنج، آرد نخودچی و ادویه تشکیل شده است و معمولا داخل آن با مواد مختلفی نظیر پیازداغ، تخم‌مرغ آب‌پز، خرما، زرشک، آلو بخارا، مغز گردو و کوفته قلقلی پر می‌شود.
کوفته همدانی درست مثل کوفته‌های دیگر در سسی قرار می‌گیرد که متشکل از پیازداغ، رب گوجه‌فرنگی، آلو، آب‌لیمو، نمک و ادویه است. در نهایت نیز این کوفته با نان، سبزی‌خوردن، ماست، دوغ و انواع ترشی سرو می‌شود.
یکی از رسوم جالب همدانی‌ها در سیزده بدر این است که شانس و بخت خود را با این کوفته‌ها آزمایش می‌کنند. به این ترتیب که یک عدد سکه، خرمای با هسته، آلوی هسته‌دار یا مغز گردوی کامل در یک یا دو عدد از کوفته‌ها می‌گذارند و معتقدند فردی که این کوفته به او می‌رسد، سالی پر از برکت خواهد داشت.
قیمه نثار قزوینی یکی دیگر از غذا‌های سال نو است که با گوشت راسته گوسفند یا گاو، برنج، پیازداغ، خلال بادام، خلال پسته، خلال پوست پرتقال و زرشک درست می‌شود. ادویه مخصوص این غذا از ترکیب پودر گل سرخ، پودر دارچین، زیره سیاه، پودر زنجبیل، هل سبز، میخک و جوز هندی تشکیل شده است که نقش مهمی در طعم و مزه آن دارد.
این غذای خوشمزه و چشم‌نواز که محبوب‌ترین غذای قزوین به شمار می‌آید، نه‌تن‌ها برای عید نوروز، بلکه در مناسبت‌های مختلفی همچون مجالس عروسی، نذری روز‌های عاشورا و تاسوعا و مهمانی‌ها سرو می‌شود.
«قیمه نثار» از دو کلمه تشکیل شده است، «قیمه» به‌معنای گوشت خردشده و نثار به‌معنای آنچه در عروسی برای حاضران نثار می‌شود.
کوفته محلی از غذا‌های مرسوم استان چهارمحال و بختیاری است که شب قبل از عید به‌عنوان یک غذای مخصوص تهیه می‌شود.
کوفته ریزه شهرکرد از نظر نوع پخت و مواد اولیه، تفاوت چشمگیری با کوفته تبریزی دارد و اهالی شهرکرد این غذا را با گوشت، ماهی یا مرغ و سبزی محلی طبخ می‌کنند.
شب قبل از عید، مردم طبق سنت گوشت را در هاون می‌کوبند و وقتی له شد، برنج نیم‌دانه خیس‌خورده، سبزی معطر، نمک و ادویه را به آن اضافه می‌کنند و به کوبیدن ادامه می‌دهند. سپس آن را از هاون درمی‌آورند، حسابی ورز می‌دهند و کوفته ریزه درست می‌کنند. برای پخت آن نیز در یک قابلمه آب می‌ریزند و زمانی که آب جوش آمد، کوفته‌ها را همراه با کشمش و آلوچه را به آن می‌افزایند و اجازه می‌دهند که غذا بپزد.
آبگوشت شهرکردی از این نظر با سایر آبگوشت‌ها فرق دارد که مقدار کمی برنج در آن استفاده می‌شود و همین موضوع باعث می‌شود که طعم متفاوتی پیدا کند.
ابتدا حبوبات را از ۱۲ ساعت قبل در آب خیس کرده و در این مدت آب آن را چندین بار عوض کنید. در ظرف دیگری مقداری روغن بریزید تا روغن داغ شود و سپس پیاز‌های خلالی خردشده را در آن تفت دهید و در ادامه گوشت، سیر خردشده و ادویه را اضافه کنید و کمی تفت دهید. حبوبات را به‌همراه مقداری آب جوش روی مواد بریزد و حرارت را کم کنید تا گوشت و حبوبات بپزند. پس از آنکه گوشت نیم‌پز شد، سیب‌زمینی، لیمو عمانی و گوجه‌فرنگی را به آبگوشت اضافه کنید. حالا صبر کنید تا آبگوشت به روغن بیفتد و غلیظ شود. برای سرو آبگوشت باید دنبه را از داخل غذا بیرون بیاورید و بکوبید. بعد آب آبگوشت را با دنبه مخلوط کنید و آن را کنار بگذارید. حبوبات و گوشت را با گوشت‌کوب بکوبید و با پیاز و سبزی خوردن نوش جان کنید.
قیمه مشهدی پای ثابت سفره‌های شب عید است و تنها تفاوتش با قیمه معمولی، در ادویه‌های آن است.
ابتدا لپه را برای حدود دو تا سه ساعت خیس کنید و بعد آب آن را دور بریزید و لپه را با مقداری آب بپزید. پیاز‌ها را به‌صورت خلالی خرد کنید و آن‌ها را در کمی روغن تفت دهید تا طلایی شوند. سپس گوشت خورشتی، زردچوبه، فلفل، دارچین، زنجبیل و جوز هندی را به آن اضافه کنید و هم بزنید تا سرخ شوند.
زمانی که رنگ گوشت تغییر کرد، رب گوجه‌فرنگی را بیفزایید و تفت دهید تا خامی آن از بین برود. در این مرحله می‌توانید لپه پخته و آب را به خورش اضافه کنید و پس از جوش‌آمدن آب اجازه دهید که خورش روی حرارت ملایم برای دو تا سه ساعت بپزد. حدودا یک ساعت مانده به آخر پخت خورش، لیمو عمانی یا پودر لیمو عمانی، نمک، پودر هل و زعفران دم‌کرده را در خورش بریزید. خورش که جا افتاد، به آن مقداری گلاب اضافه کنید و در کنار سیب‌زمینی سرخ‌شده قرار دهید.
خورش سبزی یا قورمه سبزی نیز نقش مهمی در مراسم روز اول عید دارد و در سفره بسیاری از ایرانی‌ها همچون نگینی می‌درخشد. این خورش از غذا‌های ملی ایران به حساب می‌آید که از سبزی قورمه، لوبیا (قرمز، چیتی، چشم‌بلبلی)، لیمو عمانی، پیاز و گوشت قرمز تشکیل شده است و با برنج سرو می‌شود. این غذای پرطرفدار بین ما ایرانی‌ها برای آماده‌شدن به زمان نسبتا طولانی نیاز دارد تا حسابی به روغن بیفتد و طعم و عطر اشتهابرانگیزی پیدا کند.
قورمه سبزی انواع و اقسام بسیاری دارد و در شهر‌های مختلف ایران از جمله شیراز، خوزستان، سبزوار، گیلان، دامغان و... به شیوه خاصی طبخ می‌شود. ترکیب سبزی قورمه با گوشت، لوبیا و لیمو عمانی به‌خودی‌خود وسوسه‌کننده است؛ چه برسد که در کنار برنج زعفرانی و مخلفاتی همچون ماست، سالاد شیرازی و پیاز بر سر سفره نوروز قرار بگیرد.
کوکو اشپل یکی از پرطرفدارترین و سنتی‌ترین غذا‌های مردم گیلان است که شب عید و روز‌های سال نو تهیه می‌شود. اشپل، تخم یا خاویار ماهی است.
سبزی‌ها را پاک کنید و بشویید. بعد آن‌ها را همراه سیر، پیاز و سیب‌زمینی چرخ کنید. پوسته روی اشپل را بگیرید و رگ‌های خونی داخل آن را درآورید. تخم‌ها را از هم باز کنید و به مواد چرخ‌شده بیفزایید و خوب له کنید. در ادامه نمک، فلفل و زردچوبه و تخم‌مرغ‌ها را به آن اضافه و مخلوط کنید.
مقداری روغن در تابه بریزید و آن را روی حرارت قرار دهید تا داغ شود. بعد درست مثل کوکو سبزی، مایه کوکو را به تابه منتقل کرده و حرارت را کم کنید تا کوکو سرخ شود. کوکو را برش بزنید و هر برش را برگردانید تا طرف دیگرش نیز سرخ شود.
شش انداز در مناطقی نظیر گیلان، شیراز و زنجان با مواد اولیه و نحوه طبخ متفاوت، تهیه می‌شود و برحسب سلیقه و ذائقه می‌توان آن را با نان یا برنج میل کرد.
شش انداز زنجانی به‌دلیل وجود گردو، دارچین، کشمش و خرما، طبع گرمی دارد و نه‌تن‌ها روز‌های سرد زمستان مصرف می‌شود؛ بلکه از غذا‌های مخصوص چهارشنبه سوری و عید نوروز به شمار می‌رود. مواد اولیه این غذا در دسترس است و طرز تهیه بسیار راحتی دارد که طعم متفاوتش می‌تواند شما را طرفدار همیشگی آن کند.