وقتی به غروب آخرین سه شنبه سال نزدیک می‌شویم باید هر چه سریع‌تر خود را به خانه برسانیم تا از دود و آتش و صداهای مهیب در امان باشیم اما صبح روز بعد زخم انفجار است که بر چهره شهر سنگینی می‌کند. سراغ کتاب‌ها یا صندوقچه خاطرات بزرگترها که می‌رویم، روی دیگری از چهارشنبه‌سوری نمایان می‌شود؛ شبی پررنگ و نور با گرمای جمع خانواده و دوستان است. جشنی که نماد وداع با سال گذشته و رنج‌ها و مشقت‌هایش است و امید به خیر و خوشی و برکت سال جدید که کم کم از راه می‌رسد. اما آنچه این روزها در چهارشنبه آخر سال رخ می‌دهد کمتر شباهتی به جشن دارد که تبعات آن را صبح روز بعد با اعلام آمار مصدومان می‌شنویم و اگر نگاهی به سیمای شهر بیندازیم زخم انفجار است که بر چهره شهر سنگینی می‌کند. تصاویر این گزارش مربوط به شهر اراک است.