فرارو- بارش برف تا ارتفاع ۱۶ متر در بروکلین و جان باختن ۴۰۰ نفر، این صحنه ۱۳۵ سال پیش بود، در پی وقوع یکی از مرگبارترین طوفان‌های زمستانی در تاریخ آمریکا.
به گزارش فرارو، در غروب ۱۱ مارس ۱۸۸۸، طوفان بزرگ سفید یا کولاک بزرگ جوامع را از خلیج چساپیک تا مین و همچنین استان‌های سواحل اقیانوس اطلس کانادا را فلج کرد.
هیزم خانواده‌ها تمام شد و به خرد کردن اثاثیه متوسل شدند، در حالی که بعداً مقاله‌ای در مجله اسمیتسونیان منتشر شد که یک زن که به مدت سه روز در خانه خود در هارتفورد با ده‌ها پناهنده گرفتار شده بود، در حالی که غذای آن‌ها تمام شده بود، خوراک پای گنجشک درست کرد.
به گفته اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA)، شرایط در آن آخر هفته سرنوشت‌ساز در شمال شرق بسیار خوشایند شروع شد: شنبه هوای اوایل بهاری را به همراه داشت، همراه با رشد علف‌ها، درختان جوانه زده. با این حال، در بعد از ظهر یکشنبه، دمای هوا به طور ناگهانی کاهش یافته بود و باران شروع به باریدن کرد.
بر اساس مقاله‌ای که در مجله Monmouth منتشر شد، وضعیت بهداشتی پس از طوفان یک مشکل بزرگ بود و در نیویورک تخمین زده شد که ۲۲۶ تُن کود و ۶۰۰۰۰ گالن ادرار اسب یخ زده در خیابان‌ها باقی مانده است.
یک تصویر گرفته شده در فارمینگتون نشان می‌دهد که خیابان‌ها چقدر غیرقابل تردد بودند و یک تونل از میان برف‌هایی با ارتفاع بیش از دو متر برای ایجاد یک مسیر ساخته شد.
تصویر دیگری که در خیابان اصلی نورث همپتون، ماساچوست گرفته شده است، صحنه مشابهی را با مردی که در یک تونل برفی با ظاهری محکم ایستاده است، به تصویر می‌کشد.
شهر‌ها فلج شده بودند. تعداد کمی از زنانی که برای زندگی خود کار می‌کنند می‌توانند به محل کار خود برسند. در همین حال، مردان تلاش زیادی برای پاکسازی راه‌ها انجام می‌دادند. در حالی که خانواده‌ها در خانه‌های خود محبوس بودند، کسب و کار‌ها آسیب دیدند.
در مقاله‌ای در نیویورک تایمز با عنوان «در چنگال کولاک» آمده است: در ربع پایانی قرن نوزدهم سخت است باور کنیم که حتی برای یک روز، نیویورک تا این حد از بقیه جا‌ها جدا شود.
روز‌های زیادی طول کشید تا شهر خود را از برف بیرون بیاورد و در برخی از مناطق در ساحل شرقی، چند هفته به طول انجامید.
گزارش شده است که کولاک منجر به مرگ بیش از ۴۰۰ نفر شده است.
در نتیجه این حادثه ویرانگر، تغییرات زیادی در زیرساخت‌های شهر ایجاد شد. تلگراف روی زمین، خطوط آب و خطوط گاز به زیر زمین منتقل شدند، در حالی که طرح‌هایی برای شبکه‌های ریلی زیرزمینی ترسیم شد.
اولین سیستم متروی آمریکا در ۱ سپتامبر ۱۸۹۷ در بوستون به روی مسافران افتتاح شد، در حالی که متروی شهر نیویورک پس از هفت سال برنامه ریزی در ۲۷ اکتبر ۱۹۰۴ به فعالیت خود ادامه داد.