یک مطالعه جدید بریتانیایی نشان داده است که ورزش حداقل یک بار در ماه در هر دوره از بزرگسالی با عملکرد بهتر تفکر و حافظه در زندگی بعدی مرتبط است.
افرادی که حداقل یک تا چهار بار در ماه در سنین ۳۶، ۴۳، ۵۳، ۶۰ تا ۶۴ و ۶۹ سال فعالیت بدنی داشتند، بیشترین بهره را می‌بردند.
«سارا نائومی جیمز»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالج لندن، می‌گوید: «مطالعه ما نشان می‌دهد که شرکت در هر فعالیت بدنی در اوقات فراغت، در هر مقطعی از زندگی بزرگسالی، تأثیر مثبتی بر شناخت دارد.»
وی در ادامه افزود: «به‌نظر می‌رسد این موضوع حتی در سطوح کم فعالیت، بین یک تا چهار بار در ماه، هم صادق است. حتی به نظر می‌رسد افرادی که قبلاً فعال نبوده اند، اما در دهه ۶۰ عمر خود شروع به فعالیت می‌کنند، عملکرد شناختی بهتری نسبت به افرادی که هرگز فعال نبوده اند، دارند.»
بزرگترین فایده برای عملکرد تفکر و حافظه، برای افرادی مشاهده شد که در طول زندگی خود از نظر بدنی فعال بودند.
جیمز در بیانیه خبری دانشگاه گفت: «هر چه فرد بیشتر فعال باشد، احتمال بیشتری دارد که عملکرد شناختی بالاتری در آینده داشته باشد.»
محققان از داده‌های یک پایگاه داده بریتانیایی متشکل از ۱۴۱۷ فرد متولد شده در سال ۱۹۴۶ استفاده کردند که سلامت آن‌ها در طول زندگی شأن ردیابی شده است.
شرکت کنندگان نظرسنجی‌هایی را در مورد فعالیت بدنی در اوقات فراغت مانند دویدن، رقصیدن، باغبانی، پیاده روی و ورزش در طول سه دهه پر کردند.
آن‌ها در ۶۹ سالگی تست‌های شناختی را به همراه آزمونی انجام دادند که آن‌ها را به چالش می‌کشید تا بیشترین تعداد لغات ممکن را از فهرست ۱۵ تایی به خاطر بیاورند. در یک تست سرعت پردازش بصری، از آن‌ها خواسته شد که تمام نمونه‌های یک حرف خاص را در یک صفحه خط بزنند.
محققان به این نتیجه رسیدند که شروع نوعی ورزش و حفظ آن در یک دوره طولانی ممکن است مهمتر از زمان بندی فعالیت باشد.
ارتباط دقیق بین ورزش و عملکرد شناختی نامشخص است.
محققان معتقدند سطح تحصیلات، شناخت دوران کودکی و پیشینه اقتصادی می‌توانند این ارتباط را تا حدی توضیح دهند. شرکت‌کنندگانی که فعالیت بدنی بیشتری داشتند، احتمالاً به دانشگاه رفته‌اند، والدینی با پیشینه اقتصادی ممتاز داشته اند و در سن ۸ سالگی نمرات آزمون بالاتری داشتند.