نزدیک به ۲۰۰۰ سال پیش، پمپئی شهری شلوغ در جنوب ایتالیا امروزی بود، اما در تابستان سال ۷۹ پس از میلاد مسیح، فوران مهیب آتشفشان کوه وزوو تقریباً یک شبه، پمپئی و بسیاری از ۱۰۰۰۰ ساکنش را زیر تلی از خاکستر ناپدید کرد.
به گزارش خبرآنلاین، هنگام حفاری‌های باستان‌شناسی در پمپئی، بقایای بیش از یک هزار قربانی یافت شد.
در مرحله اول فوران، کسانی که به موقع شهر را ترک نکرده بودند در خانه‌های خود به دام افتادند و زیر وزن زباله‌های آتشفشانی مدفون شدند.
پس از آن، یک جریان آذرآواری با دمای بالا با سرعت بالا به شهر برخورد کرد و تمام نقاطی را که هنوز توسط سایر مواد آتشفشانی غرق نشده بودند پر کرد، به طوری که هرکسی که هنوز در شهر بود به یکباره بر اثر شوک حرارتی جان خود را از دست داد.
اجساد این قربانیان در همان حالتی باقی ماند که جریان آذرآواری به آن‌ها برخورد کرد و با پوشیده شدن توسط لایه‌های آهکی خاکستر، فرم بدن آن‌ها حتی پس از تجزیه مواد بیولوژیکی حفظ شد.
یک جریان آذرآواری جریانی از گاز داغ و سنگ با سرعت زیاد است که می‌تواند با سرعت حداکثر ۷۰۰ کیلومتر در ساعت از آتشفشان به بیرون رانده شود. دمای گاز می‌تواند به ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد برسد. جریان‌های آذرآواری معمولاً نزدیک سطح زمین و به سمت پایین کوه حرکت می‌کنند یا تحت نیروی جاذبه به طرفین گسترش می‌یابند.
پس از این رویداد دهشتناک پمپئی اساساً گم و فراموش شده بود تا اینکه در سال ۱۷۴۸ دوباره کشف شد و به لطف حفاری‌هایی که هنوز هم ادامه دارد، دانشمندان توانسته‌اند تقریباً بفهمند که در آن روز وحشتناک چه اتفاقی افتاد.
بازدید از ویرانه‌های پمپئی، چون سفر به دل تاریخ است. لایه‌های خاکستر در واقع به حفظ ساختمان‌ها، آثار هنری و حتی اجساد انسان‌ها کمک کرده و انگار زمان در لحظه خروش آتشفشان متوقف شده است!