دانشمندان در مورد زمان شکل گیری حلقه‌های نمادین سیاره زحل یا حتی نحوه پیدایش آن‌ها با یکدیگر توفق ندارند، اما خشونت نقطه اشتراک این تئوری‌ها است.
به گزارش خبرآنلاین، زحل بدون حلقه هایش واقعا خسته کننده به نظر می‌رسد، بدون حلقه‌ها همچنان برخی طوفان‌ها در قطب‌های این سیاره ظاهر می‌شوند، اما چهره زحل بدون حلقه‌ها فاقد زیبایی مشتری با نوار‌های رنگارنگ و یا آبی تند نپتون و حتی تاریکی خفه‌کننده زهره است.
جف کوزی از مرکز تحقیقات ایمز ناسا می‌گوید: «حلقه‌های زحل منحصر به فرد هستند. آن‌ها تنها حلقه‌های بزرگ و عظیمی هستند که بسیار درخشان‌اند.»
دانشمندان در خصوص شکل‌گیری، قدمت و ماندگاری حلقه‌های زحل نظر متفاوتی دارند؛ گروهی بر این باورند که حلقه‌های زحل ازلی هستند و بیش از چهار میلیارد سال پیش همراه با این سیاره شکل گرفته‌اند و زحل هرگز یک دنیای خسته‌کننده نبوده‌است. گروه دیگر بر این باورند که حلقه‌ها بسیار جوان‌تر هستند و در چند صد میلیون سال گذشته شکل گرفته‌اند. بر اساس این نظریه، حلقه‌ها به قدری جوان هستند که اگر دایناسور‌ها برنامه فضایی داشتند، زحل بدون حلقه را از طریق تلسکوپ‌های خود می‌دیدند.
اگرچه این دو نظریه از نظر زمانی میلیارد‌ها سال با یکدیگر فاصله دارند، اما به گفته الموتمید، خشونت نقطه اشتراک آن‌ها است؛ مریم الموتمید، متخصص دینامیک مداری، در این خصوص می‌گوید: «ساخت حلقه‌ها مستلزم نابودی فاجعه‌آمیز یک شی یخی بود، شاید یک دنباله‌دار یا یک ماه. به نحوی آن جرم خیلی نزدیک به زحل سرگردان شد و گرانش سیاره آن را به تکه‌های یخی بی شماری تبدیل کرد. بخش کوچکی از آن خرده‌ها بزرگتر از دیگر خرده‌ها هستند و برخی دیگر نیز بی‌نهایت کوچک هستند. بیشتر این خرده‌ها از یخ آب روشن و بکر ساخته شده اند، اما یک نوار در حلقه‌ها کمی تیره‌تر است. با گذشت زمان، آن بقایای متلاشی شده خود را در سیستم حلقه‌ای که امروزه می‌بینیم، سازماندهی کردند، که حدود ۲۷۳۵۸۸ کیلومتر امتداد دارد، اما ضخامت آن تنها حدود ۹ متر است.»
طرفداران نظریه اول که حلقه‌های زحل ازلی هستند، بر این باورند که سیارات غول‌پیکر در جایی که امروز می‌بینیم متولد نشده‌اند، در عوض، آن‌ها به مکان فعلی خود مهاجرت کردند و باعث ایجاد یک آبشار بی ثباتی در میان اجرام کوچکتر شدند که در نهایت مانند توپ‌های پینگ پنگ آسمانی در سراسر مکان پرتاب شدند. تئوری حلقه‌های قدیمی همچنین پیش‌بینی می‌کند که برخی از قمر‌های زحل از حلقه‌های متلاشی شده تشکیل شده‌اند که به اندازه‌ای از سیاره فاصله دارند تا به خودی خود توده‌هایی را تشکیل دهند. بنابراین، برخی از قمر‌هایی که امروزه در نزدیکی حاشیه حلقه‌ها شناور هستند، از همان ماده ساخته شده اند.
الموتمید می‌گوید: «راستش، و بدون اینکه بخواهم خیلی بی‌طرف باشم، فکر می‌کنم نظریه کهولت سن برایم منطقی‌تر از جوانی است.»
مشکل اینجاست که حلقه‌های یخی آنقدر سفید مرواریدی هستند که نمی‌توانند میلیارد‌ها سال عمر کنند، یا حداقل این بحثی است که طرفداران نظریه حلقه‌های جوان روی آن تمرکز می‌کنند. این مشکل که بحث آلودگی نامیده می‌شود، به سرعت برخورد غبار تاریک در منظومه شمسی بیرونی و درخشندگی حلقه‌ها بستگی دارد. به بیان ساده، حدود چهار میلیارد سال باران کیهانی ضعیف، حلقه‌های زحل را مانند مشتری کثیف و بی‌تأثیر نشان می‌دهد، مگر اینکه حلقه‌ها عظیم باشند یا جوان باشند.
منبع: نشنال‌جئوگرافیک