بررسی جسد زنی که در قرن سوم قبل از میلاد فوت کرده نشان می‌دهد که در آن زمان برای جلوگیری از سرایت بیماری صرع، میخ در جمجمه متوفا فرو می‌کردند.
به گزارش ایلنا به نقل از لایوساینس، بر اساس تحقیقات جدید، دفن عجیب و غریب یک زن جوان که احتمالاً در زمان مرگش در ساردینیا ایتالیا بیش از ۲۰۰۰ سال پیش، یک میخ به جمجمه‌اش کوبیده شده بود، می‌تواند نتیجه باور‌های باستانی درباره صرع را نمایان سازد.
این زن جوان در گورستان مونت لونا در ساردینیا دفن شده که قدمت آن به اواخر قرن سوم قبل از میلاد یا اوایل قرن دوم قبل از میلاد می‌رسد. تجزیه و تحلیل جدید از اسکلت این زن - بر اساس لگن، دندان‌ها و سایر استخوان‌های او – نشان داد که او بین ۱۸ تا ۲۲ سال سن داشت.
این تحقیقات نشان از آن دارد که اندکی قبل یا حوالی زمان مرگ متوفا، به جمجمه‌اش ضربه وارد شده. این تدفین به گونه‌ایست که متوفا روبه پایین دفن شده که ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد از یک بیماری رنج می‌برد. در جمجمه این فرد، شواهدی از ضربه شدید به سر، احتمالاً ناشی از افتادن و یک سوراخ مربعی شکل که به نظر می‌رسد توسط یک میخ باستانی ایجاد شده مشهود است که می‌تواند در نتیجه درمانی بوجود آمده باشد که به دنبال جلوگیری از سرایت صرع به دیگران تجویز می‌شد چراکه در آن زمان باور پزشکی در این خصوص وجود داشت. نمونه‌هایی از این نوع میخ روم باستان، در چندین سایت باستان‌شناسی در ساردینیا پیدا شده است.
اکنون صرع به عنوان یک بیماری مغزی شناخته شده است که نمی‌تواند به افراد دیگر منتقل شود، اما در زمان مرگ زن، جامعه بر این باور بود که این بیماری که می‌تواند سبب مرگ افراد شود، می‌تواند به سایر افراد جامعه منتقل شود.
سفال‌های موجود در مقبره نشان می‌دهد که او در دهه آخر قرن سوم قبل از میلاد یا دهه‌های اول قرن دوم قبل از میلاد دفن شده است. در این بازه زمانی، ساردینیا مرکز فرهنگ پونیکی یا فنیقی برای صد‌ها سال، تحت حکومت رومیان قرار گرفته بود. از این رو تداعی تفکر روم باستان که به شدت تحت تاثیر ایده‌های یونان باستان بود در این منطقه دور از انتظار نیست. در آن زمان رومیان بر این باور بودند که میخکوب کردن اعضای بدن افرادی که بر اثر تشنج صرع می‌میرند می‌تواند از شیوع این بیماری به افراد دیگر جلوگیری کند.