روشی که «رادیومیکس» نامیده می‌شود، داده‌های سی‌تی (توموگرافی کامپیوتری) را ترکیب می‌کند و نشانه‌هایی از بیماری را نشان می‌دهد که به‌تن‌هایی در تصاویر قابل مشاهده نیستند. این اسکن می‌تواند رسوبات چربی را که در دیواره سرخرگ‌ها مانع جریان خون اندام می‌شوند، تشخیص دهد.
پلاک‌های بزرگ پر از لیپید مانند کلسترول بد به حملات قلبی بیشتر منجر می‌شوند. آن‌ها گاهی اوقات پاره می‌شوند‌ــ، اما پیش‌بینی آن سخت است.
دکتر لانگ ژنگ از دانشگاه نانجینگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «نتایج این مطالعه دلگرم‌کننده و هیجان‌انگیز است.»
«رادیومیکس در مقایسه با پارامتر‌های تشریحی سی‌تی آنژیوگرافی کرونری معمولی روش دقیق‌تری برای تشخیص پلاک‌های آسیب‌پذیر فراهم کرد.»
تجویز استاتین‌ها یا دارو‌های محافظتی دیگر در اولین فرصت می‌تواند تغییردهنده احتمالی نتیجه باشد.
یک گروه چینی بر اساس اطلاعات سی‌تی اسکن حدود ۳۰۰ نفر روشی را ارائه کرده است.
این روش تشخیص لخته‌های تهدیدکننده زندگی در بیش از ۷۰۰ بیمار مشکوک به بیماری عروق کرونر را امکان‌پذیر کرد.
یک «تایید رادیومیکسی محکم» به طور مستقل با حملات قلبی احتمالی در یک دوره پیگیری متوسط سه ساله مرتبط بود. عملی کردن آن آسان خواهد بودــ و این به طبقه‌بندی کسانی که احتمال دارد در آینده به این مشکل دچار شوند، کمک می‌کند.
دکتر ژنگ گفت: «اگر تحلیل رادیومیکس در ایستگاه کاری معمول سی‌تی آنژیوگرافی ساخته شود، می‌تواند به طور خودکار پلاک‌های آسیب‌پذیر را برای بررسی پزشک شناسایی کند.»
«به این ترتیب، رادیومیکس‌ها ممکن است دقت و ظرافت تشخیص پلاک‌های پرخطر را در روند بالینی معمول به طور قابل‌توجهی بهبود دهند.»
حملات قلبی سالانه ۱۰۰ هزار نفر را در بریتانیا تحت تاثیر قرار می‌دهند. سی‌تی اسکن سالانه برای حدود ۴۰ هزار بریتانیایی ارائه می‌شود.
سیستم دکتر ژنگ صد‌ها هزار نفر از افراد بالای ۴۰ سال را قادر می‌کند تحت این شرایط قرار گیرندــ به ویژه افراد سیگاری، مبتلایان به دیابت و افرادی که اضافه وزن دارند.
تحقیقات قبلی نشان داده که از هر ۱۰ نفر از افرادی که کاملا سالم تشخیص داده می‌شوند، یک نفر در معرض خطر حمله قلبی است؛ زیرا سی‌تی معمولی همه پلاک‌ها را پیدا نکرده است.
دکتر ژنگ و همکارانش اکنون در حال ساخت یک مدل رادیومیکس از انواع اسکنر و فروشندگان مختلف‌اند. آن‌ها همچنین در حال برنامه‌ریزی یک مطالعه بزرگ‌تر روی ۱۰ هزار بیمارند.
او گفت: «حمایت از مطالعات مشاهده‌ای بزرگ و کارآزمایی‌های کنترل‌شده تصادفی و رویکرد رادیومیکس ممکن است کمک کند تصمیم‌گیری‌های بالینی جهت درست بگیرند و مراقبت از بیمار در آینده بهبود یابد.»
منبع: ایندیپندنت