روزنامه شرق نوشت: فینال رقابت‌های دو ۶۰ متر مسابقات داخل سالن قهرمانی آسیا جمعه ۲۱ بهمن، برگزار شد و فرزانه فصیحی، یکی از دو نماینده ایران در این ماده، به مقام اول رسید. فصیحی با ثبت رکورد ۷.۲۸ ثانیه زودتر از سایر رقبای خود از خط پایان گذشت و قهرمان شد. البته او در مرحله مقدماتی هم رکورد ۷.۲۳ ثانیه را ثبت کرد و به‌عنوان نفر اول راهی فینال شد. موضوع قهرمانی فصیحی اگرچه ارزش خاص خودش را داشت، ولی چندان مرکز توجه قرار نگرفت و داستان‌هایی که در پی آن رقم خورد، بازتاب خاص‌تری به خود گرفت.
در اولین فیلمی که پس از قهرمانی او در این رقابت‌ها منتشر شد، فرزانه که به‌طور مشخصی احساساتی شده، با بغض رو به دوربین فریاد می‌زند: «برای مردم ایران. برای شادی مردم ایران». برخلاف عرف همیشگی دونده‌ها در چنین شرایطی، این بار پس از عبور از خط پایان به‌عنوان فردی که صاحب مدال شده، خبری از حمل پرچم ایران روی شانه‌های این دختر دونده نبود. همین موضوع اولین جرقه چالشی را برای فرزانه فصیحی در پی داشت. گو اینکه اتفاق بعدی همچنان خبرسازتر بود. فرزانه زمانی که قرار بود روی سکوی قهرمانی برود تا مدال طلایش را دریافت کند، بازهم پرچم ایران را همراه نداشت. او زمانی که روی سکو قرار گرفت، سرش را پایین انداخت، سرود ایران را نخواند و اشک امانش نداد. انتشار تصاویر ناراحت فرزانه فصیحی روی سکو کافی بود تا اخبار مرتبط با این ورزشکار به‌سرعت در فضای مجازی بچرخد و خیلی سریع، دو‌قطبی مرسوم و رایجی که اخیرا برای رفتار ورزشکاران ایرانی شکل گرفته، در رسانه‌ها رقم بخورد.
یکی، دو رسانه مرتبط با جریان خاص، به‌سرعت از رفتار فرزانه فصیحی انتقاد کرده و با یادآوری این مورد که او با پول و هزینه ایران به جایگاه کنونی‌اش رسیده، خواستار برخورد با این ورزشکار جوان شدند. در سوی دیگر، ولی نگاه معتدل‌تری هم به رفتار فرزانه فصیحی وجود داشت؛ اینکه او به‌عنوان یک زن، به‌ویژه یک زن ورزشکار، علاوه بر اینکه توانسته افتخارآفرینی کند، ناراحتی و اعتراضش را بروز داده و بهتر است صدایش شنیده شود. موج تبریک‌ها در اینستاگرام از سوی همین افراد به فرزانه فصیحی که توانسته با محدودیت‌های موجود برای زنان ورزشکار ایرانی، افتخارآفرینی کند، اهدا شد. در کنارش، ولی همان‌طور که عنوان شد، نقد‌های تندوتیزی نیز خطاب به او مطرح شد.
در این بین، ولی رسول خادم، اسطوره کشتی ایران که روزگار مدیدی ریاست فدراسیون کشتی و سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد را در اختیار داشته، پست معناداری در جهت حمایت از او منتشر کرد. رسول خادم، قهرمان سابق جهان و المپیک، با تبریک قهرمانی فصیحی، درباره اقدام خبرساز این ورزشکار سرعتی نوشت: «گام‌هایی که روز‌به‌روز سریع‌تر می‌شوند... گام‌هایی که نمونه‌ای از توانمندی و خواستن بانوان ایرانی را نشان می‌دهند... گام‌هایی که تنها خط پایان را فتح نمی‌کند بلکه بر افکار نادرست و موانع اجتماعی حاصل از آن نیز فرود می‌آید! گام‌هایی که باید صدایش به بلندی تمام، به گوش قانون‌گذاران و تصمیم‌گیران... برسد! گام‌هایی واقعی و اثرگذار. فرزانه فصیحی قهرمان دوی سرعت داخل آسیا در ۶۰ متر شد... بانوی سرعت ایران، قهرمان آسیا شد...».
گمانه‌زنی درباره تصمیم فرزانه فصیحی در شرایطی در فضای مجازی و حقیقی درحال رقم‌خوردن بود که طولی نکشید فدراسیون دوومیدانی با انتشار ویدئویی از این ورزشکار، به جنجال راه‌افتاده در این زمینه تا حدودی پایان داد. در ویدئوی مذکور، فرزانه فصیحی درحالی‌که پرچم ایران را روی شانه‌هایش انداخته، مقابل دوربین قرار می‌گیرد و می‌گوید که همیشه برای اهتزاز پرچم ایران تلاش کرده است: «خیلی خوشحالم که توانستم این اتفاق بزرگ را با کسب مدال طلای ماده ۶۰ متر مسابقات دوومیدانی داخل سالن قهرمانی آسیا رقم بزنم که از همین‌جا کسب این مدال را به همه مردم تبریک می‌گویم. خدا را شاکرم که بازهم توانستم پس از سال‌ها خودم را در دو‌های سرعت ثابت کنم و مدال طلای ماده ۶۰ متر را از شرق به غرب قاره آسیا بیاورم. همیشه هدفم این بوده است که بتوانم پرچم کشورم را به اهتزاز در‌بیاورم و برای ایران و خوشحالی دل مردمم بجنگم. امیدوارم در آینده بتوانم بازهم مدال‌های خوش‌رنگی را برای ایران عزیز کسب کنم».
انتشار این ویدئو اگرچه با هدف پایان‌دادن به شایعات به‌راه‌افتاده بود، ولی به مطرح‌شدن موضوعاتی جدیدتر انجامید. اگرچه همان رسانه‌های خاص با بازتاب این خبر از «بازگشت فرزانه به دل مردم» نوشتند، ولی زمزمه سفارشی‌بودن ضبط چنین ویدئویی فضا را چندان آرام نگذاشت. اتفاقی که شبیه به رفتار بازیکنان تیم ملی فوتسال زنان ایران از رقابت‌ها کافا تعبیر شد یا در سطحی بالاتر، بسیاری را به یاد داستان الناز رکابی انداخت.