این مطالعه نشان داد که بهبود سلامت قلب در میانسالی و بعد از آن با شیوع کمتر عوامل خطر سکته مغزی و زوال عقل در حدود دو دهه بعد مرتبط است.
«ساناز صداقت»، نویسنده اصلی این مقاله از دانشگاه مینه‌سوتا، می‌گوید: «حتی بهبود‌های کوچک واقعاً می‌توانند تأثیرگذار باشند.»
مجموعه وسیعی از تحقیقات نشان می‌دهد که همان عوامل خطری که در ابتلاء به بیماری‌های قلبی نقش دارند مانند چاقی، عدم تحرک بدنی یا فشار خون بالا، در بیماری‌های عروق مغزی مانند سکته مغزی و زوال عقل هم نقش دارند. با این حال، اطلاعات کمتری در مورد اینکه چگونه تغییرات در سلامت قلبی عروقی در میانسالی و بعد از آن ممکن است بر خطر بیماری عروق مغزی افراد با افزایش سن تأثیر بگذارد، وجود دارد.
در این مطالعه، محققان از داده‌های سلامت ۱۶۳۸ شرکت کننده استفاده کردند که دو بار در میانسالی (در میانگین سنی ۵۳ و ۵۹ سالگی) و یک بار در اواخر عمر (در میانگین سنی ۷۶ سال) جمع آوری شد.
در هر بار ویزیت، نمرات سلامت قلب و عروق با استفاده از Life's Simple ۷ انجمن قلب آمریکا، مجموعه‌ای از رفتار‌ها و عواملی که به شدت بر سلامت قلب و مغز تأثیر می‌گذارد، محاسبه شد. این هفت مورد شامل رژیم غذایی، فعالیت بدنی، وزن، مصرف دخانیات، کلسترول، فشار خون و سطح گلوکز است.
شرکت‌کنندگان بر اساس اینکه پایبندی آن‌ها به اهداف هدف برای هر آیتم ضعیف، متوسط یا ایده‌آل بود، تا ۲ امتیاز برای هر یک از هفت مورد دریافت کردند. در طول ویزیت اواخر عمر، اسکن‌های مغزی نشانگر‌های بیماری عروق مغزی، از جمله حجم ماده سفید، خونریزی‌های میکروبی و انفارکتوس یا مرگ سلولی را در سراسر مغز شناسایی کردند. این نشانگر‌ها خطر بیشتری برای سکته مغزی یا زوال عقل را نشان می‌دهند.
افرادی که در میانسالی و اواخر عمر نمرات سلامت قلبی عروقی بالاتری داشتند یا نمرات آن‌ها در میانسالی و از میانسالی به اواخر عمر افزایش یافته بود، شیوع کمتری از نشانگر‌های بیماری عروق مغزی داشتند. هر یک نمره افزایش در امتیاز، خطر کلی آسیب عروق مغزی را تقریباً ۷٪ کاهش می‌دهد.
صداقت گفت: «از میانسالی تا اواخر عمر، کسانی که از سلامت قلبی عروقی ایده آل برخوردار بودند و بالاترین امتیازات را داشتند، در مقایسه با افرادی که نمرات آن‌ها کاهش یافته بود، ۳۳ درصد احتمال کمتری برای خونریزی‌های کوچک مغزی و ۳۷ درصد کمتر احتمال ابتلاء به انفارکتوس داشتند.»