علی‌اکبر یوسفی در رقابت‌های جهانی ۲۰۲۱ نروژ با نمایشی فوق‌العاده به مدال طلای سنگین وزن کشتی فرنگی جهان رسید تا به اولین طلایی تاریخ کشتی فرنگی ایران در سنگین وزن تبدیل شود.
پس از کسب این مدال تاریخی توسط یوسفی، بسیاری از کارشناسان او را ستاره نوظهور کشتی ایران دانستند که تا سال‌ها می‌تواند مدال‌های رنگارنگی را برای ایران در سنگین وزن کسب کند، اما ستاره خیلی زود در مسیر متفاوتی قرار گرفت و دیگر مانند قبل با انگیزه و پر تلاش برای کسب موفقیت‌های بیشتر در میادین بین‌المللی ظاهر نشد.
یوسفی در شرایطی که شانس بالایی برای پوشیدن دوبنده تیم ملی در المپیک توکیو داشت، در فینال جام پیت لاسینسکی مغلوب امین میرزازاده شد تا فرصت ارزشمند حضور در المپیک توکیو را از دست بدهد. یوسفی برای مسابقات جهانی ۲۰۲۲ بلگراد نیز قافیه را به میرزازاده باخت تا اینبار رقابت‌های قهرمانی جهان را از دست بدهد.
یوسفی در رقابت‌های زیر ۲۳ سال قهرمانی جهان نیز نمایش ناامید کننده‌ای داشت و در شرایطی که بخت اصلی کسب مدال طلا برای ایران به شمار می‌رفت، در نهایت به مدالی بهتر از برنز نرسید تا نشان دهد حتی در رده امید‌ها نیز مهره قابل اتکایی محسوب نمی‌شود.
چهره تاریخساز کشتی فرنگی ایران پس از این مسابقات عازم جام جهانی آذربایجان شد تا اینبار ناجی تیم حسن رنگرز شود. در شرایطی که مصاف حساس ایران و آذربایجان برای کسب عنوان قهرمانی به مبارزه پایانی کشیده شده بود، یوسفی در شرایطی که ۳ بر صفر از حریف خود عقب بود، در نهایت ۶ بر ۳ به برتری رسید و جام قهرمانی را برای تیم ایران به ارمغان آورد.
اما در شرایطی که یوسفی این شانس را داشت که به عنوان ملی پوش ایران در رقابت‌های آسیایی هند انتخاب شود، اینبار در تورنمنت رنکینگ زاگرب نا امید کننده ظاهر شد. او در مصاف با امیر قاسمی منجزی کشتی‌گیر کهنه کار تیم ملی نیز تن به شکست داد و از دور رقابت‌ها حذف شد.
ادامه روند نزولی یوسفی در مسابقات مختلف و پشت پا زدن به فرصت‌های کادر فنی تیم ملی، باعث گلایه شدید کادر فنی از عملکرد این کشتی گیر بابلی شده و او جایی در ترکیب تیم ملی در مسابقات آسیایی هند نخواهد داشت.
با توجه به حضور امین میرزازاده و امیر قاسمی منجزی در ترکیب تیم ملی، در صورتیکه یوسفی به همین روند ادامه بدهد دیگر نمی‌توان شانس چندانی را برای او در مسیر رسیدن به دوبنده تیم ملی در مسابقات قهرمانی جهان، بازی‌های آسیایی و المپیک پاریس قائل شد.
یوسفی با نمایش دور از انتظار خود در مسابقات مختلف با گذشت تنها ۱۶ ماه از کسب مدال طلای جهان و تاریخسازی در اسلو نروژ، دیگر مدعی اصلی دوبنده تیم ملی محسوب نمی‌شود و در صورتیکه به همین روند ادامه بدهد دیگر جایی در تیم ملی نخواهد داشت تا تبدیل به ستاره‌ای شود که خیلی زود اشباع شده و به خاموشی گراییده است.