به گزارش فرارو به نقل از اسپکتیتر؛ بالن جاسوسی چین (یا یک بالن هواشناسی منحرف شده از مسیر است؟) در حال حاضر در سراسر آمریکا ردیابی می‌شود. این بالن پیش از مشاهده بر فراز شهر بیلینگز در ایالت مونتانا در آمریکا از آسمان کانادا عبور کرده و چند نفر از اهالی منطقه آن را دیده اند. اکنون در شهر بیلینگز واقع در ایالت مونتانا می‌توان به وضوح بالن را از روی زمین مشاهده کرد. این بالن به سمت شرق در حال حرکت است و توسط جت استریم (رودباد یا باد‌های نسبتا قوی متمرکز در یک جریان باریک در جو را می‌گویند) غالب پیش می‌رود. پنتاگون تصمیم گرفته آن بالن را ساقط نکند چرا که نمی‌خواهد بقایای آن در امریکای میانه فرود بیاید.
چین اصرار می‌ورزد که این بالن برای تحقیقات هواشناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به دلیل آب و هوای بد منحرف شده است. با این وجود، این حادثه باعث شد "آنتونی بلینکن" وزیر امور خارجه آمریکا سفر خود به چین را که برای هفته آینده برنامه ریزی شده بود به تعویق بیندازد.
آیا این بالن از "هیروهیتو" امپراتور ژاپن الهام گرفته شده است؟ از نوامبر ۱۹۴۴ میلادی ارتش ژاپن بمب بالنی "فو - گو" (عملیات فو) را از مناطق مختلف در امتداد ساحل شرقی جزیره اصلی هونشو ژاپن به سراسر اقیانوس آرام فرستاد. ایده اصلی پشت پرتاب این بالن‌ها دامن زدن به آتش سوزی جنگل‌ها در ایالت‌های شمالی آمریکا بود. در طول کارزاری پنج ماهه حدود ۹۳۰۰ بمب بالنی فو -گو پرتاب شدند که گمان می‌رود حدود ۳۸۵ بالن به ایالات متحده رسیدند. بمب‌های بالنی مواد محترقه ۵ کیلوگرمی و یک بمب ۱۵ کیلوگرمی را حمل می‌کردند.
بالن‌ها از واشی ساخته شده بودند کاغذ زیبایی از بوته‌های توت که ژاپن هنوز هم امروزه آن را البته اغلب برای اهداف هنری تولید می‌کند. سپس نوار‌های واشی توسط دختران دبیرستانی ژاپنی به هم چسبانده شد و بالن‌ها برای مونتاژ نهایی در ریوگوکو کوکوگیکان سالن ورزشی محل برگزاری رقابت‌های کشتی سومو در توکیو آورده شدند.
بمب‌های بالنی یک سلاح رقت بار غیر دقیق بودند. بمب‌های بالنی تا داکوتای شمالی و هاوایی از هم فاصله داشتند. یکی از بالن‌ها تا شرق میشیگان رسید. علیرغم ادعا‌های تبلیغاتی ژاپن هیچ گزارشی از آتش سوزی جنگل‌ها گزارش نشد. با این وجود، بمب‌های بالنی باعث ایجاد تلفات شدند. "السی میچل" همسر یک واعظ به همراه پنج کودک خردسال هنگام پیک نیک در پارک ملی فرمونت در اورگان به طور تصادفی با یکی از بمب‌های بالونی برخورد کردند. گمان می‌رود یکی از فرزندان اش به آن بالن لگد زده بود. آنان فورا جان شان را از دست دادند.
با این وجود، یکی از بمب‌ها آسیب قابل توجهی با اهمیت استراتژیک وارد کرد. یکی از بمب‌های هیروهیتو با شانس بالا و غیر عادی روی خطوط برقی که کارخانه مهندسی هنفورد واقع در ایالت واشنگتن را تغذیه می‌کرد فرود آمد. این تاسیسات فوق محرمانه بخشی از پروژه منهتن بود و پلوتونیومی را تولید می‌کرد که بعدا در ساخت "فَت من" (مرد چاق) بمب اتمی‌ای که در آگوست ۱۹۴۵ میلادی روی ناکازاکی پرتاب شد استفاده شد. خوشبختانه برای ایالات متحده (البته شاید نه برای ژاپن) راکتور‌ها در نتیجه قطع برق تنها برای سه روز تعطیل شدند.
با این وجود، به طور کلی بالن‌های هیروهیتو یکی از تسلیحات فانتزی بی فایده‌ای بود که ژاپن در ناامیدی برای تغییر موقعیت و جایگاه خود در جنگ اقیانوس آرام از آن استفاده کرد.
اکنون باید پرسید با چنین نتیجه منفی‌ای چرا پکن ممکن است در کشمکش‌های جاری خود با ایالات متحده به بالن روی آورده باشد؟ رسانه دولتی چین پرواز بالن را از نزدیک دنبال می‌کند. روزنامه دولتی چین نوشته است: "اگر بالن‌های کشور‌های دیگر واقعا بتوانند به آرامی وارد قاره آمریکا شوند یا حتی بر فراز ایالت‌های خاص وارد آسمان شوند این تنها ثابت می‌کند که سیستم دفاع هوایی آمریکا کاملا تزئینی است و نمی‌توان به آن اعتماد کرد".
هر اتفاقی که رخ داده باشد واقعیت آن است که این نخستین تجربه از پرواز بالن بر فراز آسمان امریکا نیست. پنتاگون اعلام کرده که این نوع از فعالیت بالن پیش‌تر در چند سال گذشته نیز مشاهده شده است. پرتابه کنونی چین تازه‌ترین اپیزود در تاریخ طولانی جنگ از طریق بالن است.
استفاده از بالن به عنوان ابزاری نظامی نخستین بار توسط " ژوگه لیانگ" استراتژیست نظامی و رهبر مشهور سلسله هان در قرن سوم میلادی به مثابه دستگاه‌های سیگنال نظامی مورد استفاده قرار گرفت. اقدام او تا به امروز در جشنواره سالانه فانوس چین مورد تجلیل قرار می‌گیرد. در اروپا بالن‌های ابریشم در جنگ‌های انقلاب فرانسه مورد استفاده قرار گرفتند اگرچه ناپلئون چندان به آن فکر نکرد و تیپ متخصص بالن را در سال ۱۷۹۹ میلادی منحل نمود. پنجاه سال پس از آن نیرو‌های هابسبورگ اتریش در طول اولین جنگ استقلال ایتالیا بمب‌هایی را از بالن‌ها بر روی ونیز پرتاب کردند.
دوازده سال بعد ارتش تحت فرماندهی ژنرال "اروین مک داول" از یک بالن برای رصد توپخانه در اولین نبرد بول ران در جریان جنگ‌های داخلی ایالات متحده استفاده کرد. سپس نیرو‌های کنفدراسیون از جمله در درگیری سارپسبورگ و فردریکسبورگ از بالن‌ها استفاده کردند. بریتانیا از بالن‌ها برای حمایت از ماجراجویی‌های امپراتوری در بوتسوانا و سودان امروزی استفاده کرد. ۱۵ سال بعد ارتش بریتانیا از بالن‌ها در جنگ بوئر دوم به ویژه در محاصره استان ناتال در آفریقای جنوبی استفاده کرده بود.
ترس از بالن‌ها به حدی بود که در بند ۴ کنوانسیون ۱۸۹۹ لاهه "اعلامیه پرتابه‌های بالن" بیان شده بود: "قدرت‌های متعهد موافقت می‌کنند پرتاب پرتابه‌ها و مواد منفجره یا روش‌های جدید دیگر با ماهیت مشابه را برای مدت پنج سال ممنوع کنند". کنوانسیون لاهه پیشنهادی به موقع برای بمباران ثابت هوایی در آینده ارائه کرد. مطالعات مربوط به پرواز با وسایل سرنشین دار پیش‌تر در حال انجام بود اگرچه چهار سال پس از آن در سال ۱۹۰۳ میلادی بود که برادر رایت اولین پرواز خود را با اولین هواپیمای موتوردار جهان انجام دادند.
علیرغم تمام تلاش‌های لاهه برای منع تکثیر بالن‌ها و مهم‌تر از آن هواپیما‌های نظامی ممنوعیت بمباران هوایی به سرنوشت بدی دچار شد. پس از آن تلاش‌های بی ثباتی در این راستا صورت گرفت. به طرز عجیبی این هیتلر بود که در سال ۱۹۳۶ میلادی در پیشنهادی به بریتانیا و فرانسه تلاش کرد تا بر بمباران هوایی ممنوعیت اعمال شود.
دو سال بعد در جلسه‌ای در آپارتمان هیتلر او به "نویل چمبرلن" گفته بود که ایده بمباران بر سر زنان و کودکان نفرت انگیز است این در حالی بود که لژیون کوندور هیتلر تحت فرماندهی "ولفرام فون ریشتهوفن" بود که شهر باستانی گرنیکا در باسک اسپانیا را از طرف ژنرال فرانکو بمباران کرد. البته بعدا بریتانیا مجبور شد برای دفاع از لندن در برابر موشک‌های وی -۲ هیتلر از بالگرد استفاده کند.
در اپیزود بالن عجیب اخیر نام "شی جین پینگ" به فهرست نام رهبرانی که از قدرت ارعاب کننده خود استفاده کرده‌اند اضافه می‌شود. با این وجود، به این زودی‌ها انتظار مذاکرات برای محدودیت سازی استفاده از بالن‌ها را نداشته باشید.